«حرام‌خواری» یک فرمول قطعی برای اعلام دشمنی با خداست؛ شاید در «قرآن کریم» خوانده باشید که خداوند، «رباخواری» را جنگ با خداوند و رسولش اعلام کرده است...
عقیق: «حرام‌خواری» یک فرمول قطعی برای اعلام دشمنی با خداست؛ شاید در «قرآن کریم» خداوند، «رباخواری» را جنگ با خداوند و رسولش اعلام کرده است(1) و جالب است بدانید که ابلیس ملعون، که دشمن‌ترین دشمنان به خداوند و دوستان اوست، گفته است که دستش برای گمراهی سه نفر بازِ باز است: کسی که مالی را از حرام به دست می‌آورد، کسی که حقّ واجب آن مال را نمی‌دهد (مثل خمس و زکات) و کسی که مالش را در راه حرام صرف می‌کند. (2)
حالا فکر کنید وقتی در زیارت‌نامه‌های مختلف می‌خوانیم «انّی سِلمٌ لِمَن سالَمَکم؛ من در صلحم با آنکه با شما در صلح است.» و همچنان درگیر مال حرام هستیم، چقدر دروغ بزرگی تحویل کسانی داده ایم که راست و دروغ را به درستی می‌شناسند.
الف) اثرات مال حرام
1. قبول نشدن اعمال آتش خواران
از پيامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) روايت شده است که فرمودند: «خداى تعالى فرشته اى دارد که هر شب بر بالاى بيت المقدس فرياد بر مى دارد: هر کس غذاى حرامى را بخورد، خداى تعالى «صَرف و عَدل» يعنى نافله و فريضه اش را قبول نمى کند.»(3)
2. آمادگی برای انجام گناه
در روایتی از رسول اکرم(ص) نقل شده است که برای حفظ عفّت شکم و پاکدامنی، روزه بگیرید. آنگاه در بیان استدلال شان اضافه کرده اند: «وقتی شکم از حرام و شبهه بهره بُرد و پر شد، فَرج به حرکت در مى آيد و خواهش هاى باطل و تخيّلات بیهوده در نفس خطور مى کند.» (4)
در روایات دیگری از معصومین (ع) نیز پاکی شکم و پاکدامنی، همیشه با هم بیان شده است. همین ماجرا نشان می دهد که وقتی شکم از حرام پر شد و گوشت بدن از آن رشد کرد، فرد ابائی در انجام گناهان نخواهد داشت.
3. نفرین ملائک و خشم خدا
حضرت رسول اکرم(ص) در جای دیگری فرمودند: «هر کس روزى حلال بخورد، فرشته اى بالاى سرش مى ايستد و تا هنگام فراغت او از خوردن، برايش آمرزش مى طلبد و چون لقمه اى از حرام در شکم بنده قرار گيرد، همه ی فرشتگان آسمان ها و زمين او را نفرين مى کنند و تا چيزى از آن لقمه در درونش باشد، خدا به او نمى نگرد و هر کس لقمه اى از حرام بخورد، همانا گرفتار خشم خداست. اگر توبه کند، خدا توبه اش را مى پذيرد و اگر مرگ او را در ربايد و توبه نکرده باشد، آتش بر او سزاوارتر است.» (5)
ایستادن در برابر امام
آخرین مرحله از حرام خواری، ایستادن در برابر امام است. شاید بسیاری از ما خطبه ی امام حسین(ع) در روز عاشورا، خطاب به لشکر عمر بن سعد را شنیده باشیم. بیایید یک بار دیگر مرورش کنیم:
«واى بر شما! چه مانعى دارد که ساکت شويد و سخن مرا گوش کنيد؟
جز اين نيست که من شما را به راه هدايت دعوت مي کنم، کسى که از من اطاعت کند، هدايت مى شود و کسى که نافرمانى نمايد، هلاک و کافر خواهد شد. شما عموماً امر مرا اطاعت نمى کنيد. گوش به سخن من نمي دهيد؛ زيرا شکم هاى شما از حرام پر شده و به قلب هاى شما مهر (قساوت) زده شده است. واى بر شما! آيا ساکت نمى شويد!؟ آيا نمى شنويد؟» (6
ب) مگر ما حرام می خوریم؟!
خیلی از شماهایی که این مطلب را می‌خوانید، اصلاً خودتان پولی درنمی آورید که حرام باشد یا نباشد! بعضی‌هایتان هم در خانه‌ی پدری بزرگ شدید که اهل روزی حلال است؛ امّا بگذارید به شما هشدار دهیم که در چنین حالتی هم باز ممکن است گرفتار مال حرام باشیم. برای مثال:
- برخی گوشت‌هایی که به صورت آماده از مغازه تهیّه می‌کنیم، خوب شسته نشده‌اند و خون حیوان در آن باقی مانده. خوردن چنین مالی حرام است؛ بدین ترتیب، سعی کنید موادّ گوشتی‌تان را خودتان تهیّه کنید و بشویید و همچنین از موادّی مثل سوسیس و کالباس که معلوم نیست از چه گوشتی در آن استفاده می‌شود، پرهیز کنید؛
- غذاهایی که در خانه‌های دیگران می‌خوریم هم ممکن است شبهه‌ناک باشد؛ یعنی اینکه وقتی نمی‌دانیم که صاحب‌خانه خمس مالش را می‌دهیم یا نه، مال او نه حرام است و نه حلال، بلکه درباره‌اش شکّ و شبهه وجود دارد. خوردن چنین مالی، هرچند حرام نیست، امّا اثرات مال حلال را هم ندارد؛
- ممکن است پول حلال و طیّب و طاهری که داریم در مسیر گناه خرج کنیم.
- و ...
ج) چگونه از مال حرام خلاصی یابیم؟
چند راه حلّ ساده برایتان می‌آوریم:
1. اگر شاغل هستید و ماهانه پولی درمی‌آورید، حتماً سال خمسی داشته باشید و سر سال بر اساس احکام مرجع تقلیدتان، خمس مالتان را بپردازید؛ بی‌کم و کاست و بی‌دوز و کلک. خمس، مال اهل بیت(ع) است و در روایات آمده که اگر کسی این مال را بخورد، آتش خورده است.(7) می‌شود کسی بخواهد مالی از اموال حضرت صاحب‌الامر(عج) را در شکم خود بریزد و بعد ادّعای دوستی آن حضرت را داشته باشد؟!
2. اگر خرجی شما را کس دیگری بر عهده دارد که خمس نمی‌دهد، کاری از دستتان برنمی‌آید؛ جز تذکّر مؤدّبانه و خیرخواهانه به او
3. اگر از دیگران قرضی گرفته‌اید، شده با صرفه‌جویی در مایحتاج خودتان، زودتر قرضتان را بپردازید و گردن خود را از دیون مالی به مردم سبک سازید؛
4. سعی کنید سر هر سفره‌ی پهنی ننشینید و تا خرخره غذا بخورید! اگر هم می دانید که صاحب خانه خمس نمی‌دهد، ردّ مظالم کنار بگذارید تا از شرّ اثرات مال حرام خلاص شوید.
5. اگر خدای ناکرده تا به حال مال حرامی کسب کرده‌اید، مثلاً از راه دزدی، کلاهبرداری، ربا و... حتماً می‌بایست آن مال را به صاحبش بازگردانید و حلالیت بطلبید و اگر به او دسترسی ندارید، آن را به نیّت او صدقه بدهید و تا می‌توانید به نیّت او کار خیر کنید و به رحمت خداوند امیدوار باشید.
دین اسلام، هیچ بن‌بستی ندارد و پیش از آنکه قیام حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه) فرابرسد و باب توبه بسته شود، برای بازگشت به سوی ایشان دیر نیست. بنابراین پیش از آنکه دیر شود، می‌بایست بدنمان را از انواع مال حرام پاک و تطهیر کنیم تا گوش جانمان، فرمان امام را پذیرا گردد؛ ان شاء الله.
پی نوشت ها:
1. بقره: 279.
2. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، آداب معاشرت ( ترجمه جلد 71 و 72 بحار الأنوار) - تهران، اسلامیه، چاپ: اول، 1364 ش. ج2 ؛ ص110؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5.
3. ابن فهد حلى، احمد بن محمد، آداب راز ونياز به درگاه بى نياز (ترجمه عدة الداعي) - تهران، دارالکتب اسلامی، چاپ: اول، 1381 ش. ج1 ؛ ص135.
4. کلينى، محمد بن يعقوب، تحفة الأولياء (ترجمه أصول کافى) - قم، دارالحدیث، چاپ: اول، 1388 ش. ج4 ؛ ص7.
5. فتال نيشابورى، محمد بن احمد، روضة الواعظين، ترجمه مهدوى دامغانى - تهران، نشر نی، چاپ: اول، 1366 ش. ص 720.
6. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، زندگانى حضرت امام حسين عليه السلام ( ترجمه جلد 45 بحار الأنوار) - تهران، اسلامیه، چاپ: سوم، 1364 ش.ص 14.
7. امام عصر(عج) فرمودند: «هر کس چيزى از اموال ما را بخورد جز اين نيست که در شکمش آتش پر کرده باشد و به زودى به آتش افکنده شود.» (ابن بابويه، محمّد بن على، «کمال الدين»، ترجمه پهلوان، قم، چاپ اوّل، 1380، ج2، ص304.)
منبع:جام
211008
حالا فکر کنید وقتی در زیارت‌نامه‌های مختلف می‌خوانیم «انّی سِلمٌ لِمَن سالَمَکم؛ من در صلحم با آنکه با شما در صلح است.» و همچنان درگیر مال حرام هستیم، چقدر دروغ بزرگی تحویل کسانی داده ایم که راست و دروغ را به درستی می‌شناسند.
الف) اثرات مال حرام
1. قبول نشدن اعمال آتش خواران
از پيامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) روايت شده است که فرمودند: «خداى تعالى فرشته اى دارد که هر شب بر بالاى بيت المقدس فرياد بر مى دارد: هر کس غذاى حرامى را بخورد، خداى تعالى «صَرف و عَدل» يعنى نافله و فريضه اش را قبول نمى کند.»(3)
2. آمادگی برای انجام گناه
در روایتی از رسول اکرم(ص) نقل شده است که برای حفظ عفّت شکم و پاکدامنی، روزه بگیرید. آنگاه در بیان استدلال شان اضافه کرده اند: «وقتی شکم از حرام و شبهه بهره بُرد و پر شد، فَرج به حرکت در مى آيد و خواهش هاى باطل و تخيّلات بیهوده در نفس خطور مى کند.» (4)
در روایات دیگری از معصومین (ع) نیز پاکی شکم و پاکدامنی، همیشه با هم بیان شده است. همین ماجرا نشان می دهد که وقتی شکم از حرام پر شد و گوشت بدن از آن رشد کرد، فرد ابائی در انجام گناهان نخواهد داشت.
3. نفرین ملائک و خشم خدا
حضرت رسول اکرم(ص) در جای دیگری فرمودند: «هر کس روزى حلال بخورد، فرشته اى بالاى سرش مى ايستد و تا هنگام فراغت او از خوردن، برايش آمرزش مى طلبد و چون لقمه اى از حرام در شکم بنده قرار گيرد، همه ی فرشتگان آسمان ها و زمين او را نفرين مى کنند و تا چيزى از آن لقمه در درونش باشد، خدا به او نمى نگرد و هر کس لقمه اى از حرام بخورد، همانا گرفتار خشم خداست. اگر توبه کند، خدا توبه اش را مى پذيرد و اگر مرگ او را در ربايد و توبه نکرده باشد، آتش بر او سزاوارتر است.» (5)
ایستادن در برابر امام
آخرین مرحله از حرام خواری، ایستادن در برابر امام است. شاید بسیاری از ما خطبه ی امام حسین(ع) در روز عاشورا، خطاب به لشکر عمر بن سعد را شنیده باشیم. بیایید یک بار دیگر مرورش کنیم:
«واى بر شما! چه مانعى دارد که ساکت شويد و سخن مرا گوش کنيد؟
جز اين نيست که من شما را به راه هدايت دعوت مي کنم، کسى که از من اطاعت کند، هدايت مى شود و کسى که نافرمانى نمايد، هلاک و کافر خواهد شد. شما عموماً امر مرا اطاعت نمى کنيد. گوش به سخن من نمي دهيد؛ زيرا شکم هاى شما از حرام پر شده و به قلب هاى شما مهر (قساوت) زده شده است. واى بر شما! آيا ساکت نمى شويد!؟ آيا نمى شنويد؟» (6
ب) مگر ما حرام می خوریم؟!
خیلی از شماهایی که این مطلب را می‌خوانید، اصلاً خودتان پولی درنمی آورید که حرام باشد یا نباشد! بعضی‌هایتان هم در خانه‌ی پدری بزرگ شدید که اهل روزی حلال است؛ امّا بگذارید به شما هشدار دهیم که در چنین حالتی هم باز ممکن است گرفتار مال حرام باشیم. برای مثال:
- برخی گوشت‌هایی که به صورت آماده از مغازه تهیّه می‌کنیم، خوب شسته نشده‌اند و خون حیوان در آن باقی مانده. خوردن چنین مالی حرام است؛ بدین ترتیب، سعی کنید موادّ گوشتی‌تان را خودتان تهیّه کنید و بشویید و همچنین از موادّی مثل سوسیس و کالباس که معلوم نیست از چه گوشتی در آن استفاده می‌شود، پرهیز کنید؛
- غذاهایی که در خانه‌های دیگران می‌خوریم هم ممکن است شبهه‌ناک باشد؛ یعنی اینکه وقتی نمی‌دانیم که صاحب‌خانه خمس مالش را می‌دهیم یا نه، مال او نه حرام است و نه حلال، بلکه درباره‌اش شکّ و شبهه وجود دارد. خوردن چنین مالی، هرچند حرام نیست، امّا اثرات مال حلال را هم ندارد؛
- ممکن است پول حلال و طیّب و طاهری که داریم در مسیر گناه خرج کنیم.
- و ...
ج) چگونه از مال حرام خلاصی یابیم؟
چند راه حلّ ساده برایتان می‌آوریم:
1. اگر شاغل هستید و ماهانه پولی درمی‌آورید، حتماً سال خمسی داشته باشید و سر سال بر اساس احکام مرجع تقلیدتان، خمس مالتان را بپردازید؛ بی‌کم و کاست و بی‌دوز و کلک. خمس، مال اهل بیت(ع) است و در روایات آمده که اگر کسی این مال را بخورد، آتش خورده است.(7) می‌شود کسی بخواهد مالی از اموال حضرت صاحب‌الامر(عج) را در شکم خود بریزد و بعد ادّعای دوستی آن حضرت را داشته باشد؟!
2. اگر خرجی شما را کس دیگری بر عهده دارد که خمس نمی‌دهد، کاری از دستتان برنمی‌آید؛ جز تذکّر مؤدّبانه و خیرخواهانه به او
3. اگر از دیگران قرضی گرفته‌اید، شده با صرفه‌جویی در مایحتاج خودتان، زودتر قرضتان را بپردازید و گردن خود را از دیون مالی به مردم سبک سازید؛
4. سعی کنید سر هر سفره‌ی پهنی ننشینید و تا خرخره غذا بخورید! اگر هم می دانید که صاحب خانه خمس نمی‌دهد، ردّ مظالم کنار بگذارید تا از شرّ اثرات مال حرام خلاص شوید.
5. اگر خدای ناکرده تا به حال مال حرامی کسب کرده‌اید، مثلاً از راه دزدی، کلاهبرداری، ربا و... حتماً می‌بایست آن مال را به صاحبش بازگردانید و حلالیت بطلبید و اگر به او دسترسی ندارید، آن را به نیّت او صدقه بدهید و تا می‌توانید به نیّت او کار خیر کنید و به رحمت خداوند امیدوار باشید.
دین اسلام، هیچ بن‌بستی ندارد و پیش از آنکه قیام حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه) فرابرسد و باب توبه بسته شود، برای بازگشت به سوی ایشان دیر نیست. بنابراین پیش از آنکه دیر شود، می‌بایست بدنمان را از انواع مال حرام پاک و تطهیر کنیم تا گوش جانمان، فرمان امام را پذیرا گردد؛ ان شاء الله.
پی نوشت ها:
1. بقره: 279.
2. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، آداب معاشرت ( ترجمه جلد 71 و 72 بحار الأنوار) - تهران، اسلامیه، چاپ: اول، 1364 ش. ج2 ؛ ص110؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5.
3. ابن فهد حلى، احمد بن محمد، آداب راز ونياز به درگاه بى نياز (ترجمه عدة الداعي) - تهران، دارالکتب اسلامی، چاپ: اول، 1381 ش. ج1 ؛ ص135.
4. کلينى، محمد بن يعقوب، تحفة الأولياء (ترجمه أصول کافى) - قم، دارالحدیث، چاپ: اول، 1388 ش. ج4 ؛ ص7.
5. فتال نيشابورى، محمد بن احمد، روضة الواعظين، ترجمه مهدوى دامغانى - تهران، نشر نی، چاپ: اول، 1366 ش. ص 720.
6. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، زندگانى حضرت امام حسين عليه السلام ( ترجمه جلد 45 بحار الأنوار) - تهران، اسلامیه، چاپ: سوم، 1364 ش.ص 14.
7. امام عصر(عج) فرمودند: «هر کس چيزى از اموال ما را بخورد جز اين نيست که در شکمش آتش پر کرده باشد و به زودى به آتش افکنده شود.» (ابن بابويه، محمّد بن على، «کمال الدين»، ترجمه پهلوان، قم، چاپ اوّل، 1380، ج2، ص304.)
منبع:جام
211008
