این افراد در بهشت خانه دار می شوند!

پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «خيانت بزرگى است كه به برادرت سخنى بگويى كه او سخن تو را راست بداند در حالى كه تو دروغ گفته باشى.»

امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «خود را از [گفتن] دروغ محافظت كنيد؛ زيرا دروغ گفتن، پست ترين خوي هاست و آن نوعى از زشتى و گونه اى از پستى است.»

ایشان همچنین فرموده اند: «از دروغ كناره گيريد؛ زيرا دروغ از ايمان بر كنار است. شخص راستگو در آستانه نجات و كرامت است و شخص دروغگو، بر لبه پرتگاه و خوارى.»

امام صادق (ع) درباره نحوه شناختن دروغگو فرموده اند: «نشانه كذّاب اين است كه از آسمان و زمين و مشرق و مغرب به تو خبر مى دهد. اما هر گاه درباره حرام و حلال خدا از او بپرسى چيزى در چنته ندارد!»

دروغ به اندازه ای در اسلام مذموم است که حتی به ترک شوخی آن نیز سفارش می شود.

آنچنان که رسول گرامی اسلامی (ص) می فرمایند: «من براى كسى كه مجادله را رها كند، هر چند حق با او باشد و كسى كه دروغ را هر چند به شوخى، وا گذارد و كسى كه اخلاقش را نيكو گرداند، خانه اى در حومه بهشت و خانه اى در مركز بهشت و خانه اى در بالاى بهشت ضمانت مى كنم.»

جالب آنکه در آموزه های قرآنی و روایی ما آثار سوء و نتایج منفی و ضرررسان دروغگویی نیز تصریح شده است.

پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «دروغ، روزى را كم مى كند.»

امیرمومنان امام علی (ع) نیز فرموده اند: «زياد دروغ گفتن انسان، شكُوه او را مى برد.»

و نیز از ایشان است که: «دروغگو و مرده يكسانند؛ زيرا برترى زنده بر مرده، به سبب اعتماد به او است. پس هر گاه به گفته او اعتماد نشود، حياتش از بين رفته است.»

البته روایات راه گریز از مواضعی که ممکن است به دروغ ختم شود را نیز نشان داده اند.

پیامبر خدا (ص) می فرمایند: «همانا در سخنان چندپهلو براى پرهيز از دروغ راه گريزى باز است.»

همچنین از ایشان است که: «در سر بسته گويى ها، ظرافت هايى است كه مرد خردمند را از دروغ گفتن بى نياز مى كند.»

پی نوشت:

کافی

الخصال

غررالحکم

میزان الحکمه

منبع:شبستان