اگرچه خداوند ستارالعیوب بوده و از رسوایی بنده مقابل دیگران جلوگیری می کند اما گاه انسان با عملی سبب می شود که خدا خود او را رسوا کند حتی اگر در خانه اش باشد.
عقیق:عيب جوئى از دیگران و در پی لغزش مؤمنان بودن در اسلام بشدت مورد نکوهش بوده و از ان نهی می شود، همچنین عواقب سوئی برای آن بیان شده است که عقل سیلم را از چنین عملی باز می دارد.
حضرت باقر و حضرت صادق عليهما السلام فرمودند: «نزديكتر چيزى كه بنده به كفر دارد اين است كه با مردى عقد برادرى در دين بسته باشد و لغزشها و خطاهاى او را شماره كند كه روزى او را به آنها سرزنش كند.»
حضرت امام صادق (ع) می فرمایند: «رسول خدا (ص) فرموده است: «اى گروهى كه به زبان اسلام آورده و به دلش ايمان نرسيده (و پيوست نشده) مسلمانان را نكوهش نكنيد، و از عيوب آنان جستجو نكنيد، زيرا هر كه عيوب آنها را جستجو كند، خداوند عيوب او را دنبال كند، و هر كه خداوند عيبش را دنبال كند رسوايش كند گرچه در خانهاش باشد.»
و از حضرت باقر (ع) نیز مانند اين حديث روايت شده است.
حضرت صادق (ع) همچنین می فرمایند: «دورترين بنده از خدا آن كس است كه با مردى برادرى كند و لغزش هاى او را بر او نگهدارى كند كه روزى بر آنها سرزنشش كند.»
علاوه بر این، در روایات ائمه معصومین علیهم السلام از سرزنش کردن دیگران نیز نهی و این عمل نکوهش می شود.
چنان که امام صادق (ع) می فرمایند: «هر كه مؤمنى را سرزنش كند، خدا او را در دنيا و آخرت سرزنش كند.»
همچنین، ایشان می فرمایند: «رسول خدا (ص) فرموده است: «هر كه كار زشتى را فاش كند چون كسى است كه آن را انجام داده، و هر كه مؤمنى را به چيزى سرزنش كند نميرد تا مرتكب آن شود.»
و از امام صادق (ع) است که فرمودند: «هر كه مؤمنى را ديدار كند به چيزى كه او را سرزنش كند، خداوند او را در دنيا و آخرت سرزنش كند.»
جالب آنکه اسلام و ائمه معصوم (ع) به این حد بسنده نکرده و از شماتت دیگران و شادكامى به گرفتارى مؤمنان نیز نهی کرده اند و آثار سوء آن را تصریح کرده اند.
ابان بن عبدالملك از امام صادق (ع) حديث كند كه آن حضرت (ع) فرمودند: «در گرفتارى برادر (دينى) خود اظهار شادى و شماتت مكن تا (در نتيجه) خداوند به او ترحم كند و آن گرفتارى را به سوى تو بگرداند.» و نیز فرمودند: «هر كس به مصيبتى كه به برادر (دينيش) رسيده شادكام شود از دنيا نرود تا خودش گرفتار آن شود.»
پی نوشت:
برگرفته از اصول کافی
منبع:قدس
211008
حضرت باقر و حضرت صادق عليهما السلام فرمودند: «نزديكتر چيزى كه بنده به كفر دارد اين است كه با مردى عقد برادرى در دين بسته باشد و لغزشها و خطاهاى او را شماره كند كه روزى او را به آنها سرزنش كند.»
حضرت امام صادق (ع) می فرمایند: «رسول خدا (ص) فرموده است: «اى گروهى كه به زبان اسلام آورده و به دلش ايمان نرسيده (و پيوست نشده) مسلمانان را نكوهش نكنيد، و از عيوب آنان جستجو نكنيد، زيرا هر كه عيوب آنها را جستجو كند، خداوند عيوب او را دنبال كند، و هر كه خداوند عيبش را دنبال كند رسوايش كند گرچه در خانهاش باشد.»
و از حضرت باقر (ع) نیز مانند اين حديث روايت شده است.
حضرت صادق (ع) همچنین می فرمایند: «دورترين بنده از خدا آن كس است كه با مردى برادرى كند و لغزش هاى او را بر او نگهدارى كند كه روزى بر آنها سرزنشش كند.»
علاوه بر این، در روایات ائمه معصومین علیهم السلام از سرزنش کردن دیگران نیز نهی و این عمل نکوهش می شود.
چنان که امام صادق (ع) می فرمایند: «هر كه مؤمنى را سرزنش كند، خدا او را در دنيا و آخرت سرزنش كند.»
همچنین، ایشان می فرمایند: «رسول خدا (ص) فرموده است: «هر كه كار زشتى را فاش كند چون كسى است كه آن را انجام داده، و هر كه مؤمنى را به چيزى سرزنش كند نميرد تا مرتكب آن شود.»
و از امام صادق (ع) است که فرمودند: «هر كه مؤمنى را ديدار كند به چيزى كه او را سرزنش كند، خداوند او را در دنيا و آخرت سرزنش كند.»
جالب آنکه اسلام و ائمه معصوم (ع) به این حد بسنده نکرده و از شماتت دیگران و شادكامى به گرفتارى مؤمنان نیز نهی کرده اند و آثار سوء آن را تصریح کرده اند.
ابان بن عبدالملك از امام صادق (ع) حديث كند كه آن حضرت (ع) فرمودند: «در گرفتارى برادر (دينى) خود اظهار شادى و شماتت مكن تا (در نتيجه) خداوند به او ترحم كند و آن گرفتارى را به سوى تو بگرداند.» و نیز فرمودند: «هر كس به مصيبتى كه به برادر (دينيش) رسيده شادكام شود از دنيا نرود تا خودش گرفتار آن شود.»
پی نوشت:
برگرفته از اصول کافی
منبع:قدس
211008
