مرحوم آیت الله العظمی بهجت می فرمود: خدا می‌داند که آثار و منافع وجودی انسان تا چه حدّ است. خدا کند گرمی باطنی و انس باطنی به قرآن و دین و مقدّمات و لوازم دینداری داشته باشیم.
عقیق:مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: مرد سیاه پوستی در بغداد
نوکر آقایی بود، به نجف نزد اساتید اخلاق آن جا رفت. وقتی برگشت یا وقتی که
شخصی او را ملاقات کرد، به او گفت: از آقایان نجف چه دیدی و آن‌ها چه
داشتند که ما را ترک کردی؟ گفت: در میان آن‌ها کسانی هستند که اگر عقرب را
روی دستشان بگذاری، آن‌ها را نمی‌گزد. گفت اگر در دست تو بگذاریم اثر
نمی‌کند؟ گفت: شاید؛ آن‌گاه دستور داد عقرب هفت دنده‌ی قهوه‌ای یا سیاهی را
آوردند و روی دست نوکر سیاه گذاشتند، عقرب مکرر روی دست او بالا و پایین
رفت و آمد و هیچ در او اثر نکرد. کرامات انسان از این‌ها بالاتر است. قرآن از زبان حضرت عیسی(ع) می‌فرماید:
«نابینا و شخص مبتلا به پیسی را بهبودی می‌بخشم و مردگان را به اذن خدا زنده می‌کنم.» 1
و نیز می‌فرماید:
«شما را از آن چه می‌خورید و در خانه‌هایتان اندوخته می‌کنید مطلع می‌سازم.»
همه‌ی این‌ها به اذن الله است.
خدا می‌داند که آثار و منافع وجودی انسان تا چه حدّ است. خدا کند گرمی
باطنی و انس باطنی به قرآن و دین و مقدّمات و لوازم دینداری داشته باشیم، و
کتاب و عترت ما را کافی باشد تا حقانیت دین نزد ما یقینی گردد، هم خودمان
یقین داشته باشیم، و هم قابلیت داشته باشیم که دیگران را از اهل یقین
کنیم.
پی نوشت:
1- سوره‌ی آل عمران، آیه‌ی 49
کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت - ص 10
محمد حسین رخشاد
منبع:تسنیم
