۰۶ آذر ۱۴۰۳ ۲۵ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۴ : ۱۲
غفلت از چیزی كه از ما غفلت نمی كند!
پس بشتابيد و پيش تازيد -رحمت خدا بر شما- به سوي خانههاتان كه مأمور به آبادي آنيد و بايد بدان روي آوريد و به سوي آن فراخوانده شدهايد.
عقیق:امیرالمومنین امام علی
علیه‌السلام فرمودند:... شما را به ياد مرگ و غفلت نكردن از آن سفارش كنم.
و چگونه از چيزي غفلت كنيد كه از شما غفلت نكند، و به كسي طمع ورزيد كه مهلتتان ندهد پس مردگاني كه به چشم ديدهايد براي موعظه كافي است.
آنان كه به گورهاشان برده شدند نه به دلخواه، و در آنجا فرود آمدند نه به اختيار، گويي اصلًا در دنيا نبودهاند و آخرت هماره خانه آنان بوده است.
از خانههاشان كه در آن ميزيستند به وحشت آمدند و در گورها كه از آن وحشت داشتند خانه كردند، و به دنيايي كه وانهادند و از دست دادند سرگرم بودند، و آخرتي را كه به آن وارد شدند تباه ساختند.
ديگر نه كارهاي ناشايسته خود را تغيير توانند داد و نه توان دارند كردارهاي شايسته را زياد كنند.
آنان به دنيا انس گرفته بودند ولي آنها را فريفت، و بدان اعتماد كردند امّا آنها را به خاك مرگ در انداخت.
پس بشتابيد و پيش تازيد -رحمت خدا بر شما- به سوي خانههاتان كه مأمور به آبادي آنيد و بايد بدان روي آوريد و به سوي آن فراخوانده شدهايد.
و نعمتهاي الهي را كه بر شمايان فرو باريده است با صبر و استقامت بر فرمانبري از او كامل كنيد و از نافرماني او بپرهيزيد، كه فردا نزديك است. چه سريع گذرد ساعتها در روز، و روزها در ماه، و ماهها در سال، و سالها در عمر.
متن حدیث:
و من خطبة له عليه السلام: أُوصِيكُمْ- أَيُّهَا النَّاسُ- بِتَقْوَى اللَّهِ وَ كَثْرَةِ حَمْدِهِ عَلَى آلَائِهِ إِلَيْكُمْ وَ نَعْمَائِهِ عَلَيْكُمْ وَ بَلَائِهِ لَدَيْكُمْ فَكَمْ خَصَّكُمْ بِنِعْمَةٍ وَ تَدَارَكَكُمْ بِرَحْمَةٍ أَعْوَرْتُمْ لَهُ فَسَتَرَكُمْ وَ تَعَرَّضْتُمْ لِأَخْذِهِ فَأَمْهَلَكُمْ وَ أُوصِيكُمْ بِذِكْرِ الْمَوْتِ وَ إِقْلَالِ الْغَفْلَةِ عَنْهُ وَ كَيْفَ غَفْلَتُكُمْ عَمَّا لَيْسَ يُغْفِلُكُمْ وَ طَمَعُكُمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُكُمْ فَكَفَى وَاعِظاً بِمَوْتَى عَايَنْتُمُوهُمْ حُمِلُوا إِلَى قُبُورِهِمْ غَيْرَ رَاكِبينَ وَ أُنْزِلُوا فِيهَا غَيْرَ نَازِلِينَ كَأَنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا لِلدُّنْيَا عُمَّاراً وَ كَأَنَّ الْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ دَاراً أَوْحَشُوا مَا كَانُوا يُوطِنُونَ وَ أَوْطَنُوا مَا كَانُوا يُوحِشُونَ وَ اشْتَغَلُوا بِمَا فَارَقُوا وَ أَضَاعُوا مَا إِلَيْهِ انْتَقَلُوا لَا عَنْ قَبِيحٍ يَسْتَطِيعُونَ انْتِقَالًا وَ لَا فِي حَسَنٍ يَسْتَطِيعُونَ ازْدِيَاداً أَنِسُوا بِالدُّنْيَا فَغَرَّتْهُمْ وَ وَثِقُوا بِهَا فَصَرَعَتْهُمْ فَسَابِقُوا- رَحِمَكُمُ اللَّهُ- إِلَى مَنَازِلِكُمُ الَّتِي أُمِرْتُمْ أَنْ تَعْمُرُوهَا وَ الَّتِي رَغِبْتُمْ فِيهَا وَ دُعِيتُمْ إِلَيْهَا وَ اسْتَتِمُّوا نِعَمَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَتِهِ وَ الْمُجَانَبَةِ لِمَعْصِيَتِهِ فَإِنَّ غَداً مِنَ الْيَوْمِ قَرِيبٌ مَا أَسْرَعَ السَّاعَاتِ فِي الْيَوْمِ وَ أَسْرَعَ الْأَيَّامَ فِي الشَّهْرِ وَ أَسْرَعَ الشُّهُورَ فِي السَّنَةِ وَ أَسْرَعَ السِّنِينَ فِي الْعُمُرِ.
پی نوشت:
«نهج البلاغه؛ خطبه230»
منبع:مشرق
و چگونه از چيزي غفلت كنيد كه از شما غفلت نكند، و به كسي طمع ورزيد كه مهلتتان ندهد پس مردگاني كه به چشم ديدهايد براي موعظه كافي است.
آنان كه به گورهاشان برده شدند نه به دلخواه، و در آنجا فرود آمدند نه به اختيار، گويي اصلًا در دنيا نبودهاند و آخرت هماره خانه آنان بوده است.
از خانههاشان كه در آن ميزيستند به وحشت آمدند و در گورها كه از آن وحشت داشتند خانه كردند، و به دنيايي كه وانهادند و از دست دادند سرگرم بودند، و آخرتي را كه به آن وارد شدند تباه ساختند.
ديگر نه كارهاي ناشايسته خود را تغيير توانند داد و نه توان دارند كردارهاي شايسته را زياد كنند.
آنان به دنيا انس گرفته بودند ولي آنها را فريفت، و بدان اعتماد كردند امّا آنها را به خاك مرگ در انداخت.
پس بشتابيد و پيش تازيد -رحمت خدا بر شما- به سوي خانههاتان كه مأمور به آبادي آنيد و بايد بدان روي آوريد و به سوي آن فراخوانده شدهايد.
و نعمتهاي الهي را كه بر شمايان فرو باريده است با صبر و استقامت بر فرمانبري از او كامل كنيد و از نافرماني او بپرهيزيد، كه فردا نزديك است. چه سريع گذرد ساعتها در روز، و روزها در ماه، و ماهها در سال، و سالها در عمر.
متن حدیث:
و من خطبة له عليه السلام: أُوصِيكُمْ- أَيُّهَا النَّاسُ- بِتَقْوَى اللَّهِ وَ كَثْرَةِ حَمْدِهِ عَلَى آلَائِهِ إِلَيْكُمْ وَ نَعْمَائِهِ عَلَيْكُمْ وَ بَلَائِهِ لَدَيْكُمْ فَكَمْ خَصَّكُمْ بِنِعْمَةٍ وَ تَدَارَكَكُمْ بِرَحْمَةٍ أَعْوَرْتُمْ لَهُ فَسَتَرَكُمْ وَ تَعَرَّضْتُمْ لِأَخْذِهِ فَأَمْهَلَكُمْ وَ أُوصِيكُمْ بِذِكْرِ الْمَوْتِ وَ إِقْلَالِ الْغَفْلَةِ عَنْهُ وَ كَيْفَ غَفْلَتُكُمْ عَمَّا لَيْسَ يُغْفِلُكُمْ وَ طَمَعُكُمْ فِيمَنْ لَيْسَ يُمْهِلُكُمْ فَكَفَى وَاعِظاً بِمَوْتَى عَايَنْتُمُوهُمْ حُمِلُوا إِلَى قُبُورِهِمْ غَيْرَ رَاكِبينَ وَ أُنْزِلُوا فِيهَا غَيْرَ نَازِلِينَ كَأَنَّهُمْ لَمْ يَكُونُوا لِلدُّنْيَا عُمَّاراً وَ كَأَنَّ الْآخِرَةَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ دَاراً أَوْحَشُوا مَا كَانُوا يُوطِنُونَ وَ أَوْطَنُوا مَا كَانُوا يُوحِشُونَ وَ اشْتَغَلُوا بِمَا فَارَقُوا وَ أَضَاعُوا مَا إِلَيْهِ انْتَقَلُوا لَا عَنْ قَبِيحٍ يَسْتَطِيعُونَ انْتِقَالًا وَ لَا فِي حَسَنٍ يَسْتَطِيعُونَ ازْدِيَاداً أَنِسُوا بِالدُّنْيَا فَغَرَّتْهُمْ وَ وَثِقُوا بِهَا فَصَرَعَتْهُمْ فَسَابِقُوا- رَحِمَكُمُ اللَّهُ- إِلَى مَنَازِلِكُمُ الَّتِي أُمِرْتُمْ أَنْ تَعْمُرُوهَا وَ الَّتِي رَغِبْتُمْ فِيهَا وَ دُعِيتُمْ إِلَيْهَا وَ اسْتَتِمُّوا نِعَمَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ عَلَى طَاعَتِهِ وَ الْمُجَانَبَةِ لِمَعْصِيَتِهِ فَإِنَّ غَداً مِنَ الْيَوْمِ قَرِيبٌ مَا أَسْرَعَ السَّاعَاتِ فِي الْيَوْمِ وَ أَسْرَعَ الْأَيَّامَ فِي الشَّهْرِ وَ أَسْرَعَ الشُّهُورَ فِي السَّنَةِ وَ أَسْرَعَ السِّنِينَ فِي الْعُمُرِ.
پی نوشت:
«نهج البلاغه؛ خطبه230»
منبع:مشرق
گزارش خطا
