۱۳ آذر ۱۴۰۳ ۲ جمادی الثانی ۱۴۴۶ - ۳۰ : ۲۲
سئوال: اولین منبرتان یادتان هست؟ در چه سالی بود؟ چه موضوعی را انتخاب کردید؟
سلام علیکم و رحمة الله.منبر رسمی بنده در شهر طهران سال 1360 و بعد از عملیات بازی دراز در منطقۀ سرپل ذهاب بود.سپاه طهرانِ پادگان ولیعصر برای یادبود شهیدان آن عملیات و شهداء گردان 9 در مدرسه عالی شهید مطهری یادبود گرفته بودند و سخنران آن جلسه با حضور اقشار مردم و خانواده معظم شهداء حقیر بودم و به برکت ارواح مطهر شهیدان، جلسه بسیار آبرومند برگزار شد. موضوع سخنرانی هم جهاد،شهادت و جایگاه شهید در پیشگاه الله بود.بعد از آن مادامی که طهران بودم در مجلس ختم شهداء حضور پیدا می کردم و به عنوان سخنران دعوت می شدم.
دو نکته اساسی در منبر باید لحاظ شود: 1)شناخت مخاطب و 2)نیاز مخاطب. بعد از آن تاسی به سیرۀ علماء بزرگ و محدثین گرانقدر در نقل آیات و احادیث اهل بیت با موضوعات متنوع و مورد نیاز مخاطبین.
منبری بایستی نسبت به مسائل روز و جریان های فعال سیاسی شناخت داشته باشد و جهت بصیرت افزایی مخاطبان اقدام نماید.جلسات متفاوت است و مخاطبان نیز متفاوت ، پس نیاز مخاطب باید برآورده شود.
هر دو لازم است و میشود گفت منبر شور و احساسات مداحی و روضه را جهت معرفتی و شعور می دهد، هر چند در ابتدا با معرفت شور و احساسات ایجاد می شود، لکن طبق فرمایش پیامبر (ص) ؛ المعروف علی فدرالمعرفه؛ بایستی هم منبر و هم مداحی و روضه خوانی در این جهت باشد.
خطبا هم جلسه ای در مرکز تبلیغ حوزه قم دارند و هر چند مدت یکبار در قم دور هم جمع می شویم و مسئولیت این کار هم بر عهده معاونت محترم تبلیغ حوزه علمیه قم می باشد.
روضه از نامش پیداست؛ باغی از باغ های بهشت است و روضه خوانی افتخار بزرگی است و اهل بیت (علیهم السلام) به هر کسی خودشان بخواهند، عنایت می فرمایند و حقیر حتی المقدور سعی میکنم در پایان منابر روضه بخوانم.
1)چرا عده ایی از منبر سوء استفاده می کنند؟
2)چرا برخی از کسانی که به منبر می روند به روز صحبت نمی کنند؟
از خودشان سئوال کنید چرا سوء استفاده می کنند و بروز صحبت نمی کنند و مصداق هم معین بفرمایید.
ما یک سلام به اهل بیت (علیهم السلام) داریم و یک صلوات. در سلام ابراز ارادت محبت و همبستگی مینمائیم و در صلوات مناقب و فضائل آن بزرگواران را بیان می کنیم و درخواست علو درجات از حضرت حق برای آنان با تاسی بر آیه شریفه " ان الله و ملائکته ....
یا در روایتی علی (علیه السلام) نقل می کنند که دروغ پنداشته کسی که فکر می کند حلال زاده است و با گناه غیبت پشت سر مردم حرف میزند. حضرت امام (رضوان الله علیه) در کتاب شریف اربعین در این دو مورد خاص مطالب بسیار عجیب و خواندنی دارند. مراجعه بفرمائید.
ممنون و تشکر