وی افزود: خداوند از مومنان وظایف و تکالیفی در مقابل قرآن خواسته است که اولین آن، نظر انداختن به قرآن کریم است و دوم، تلاوت سوره ها است که پاداش فراوانی برای این دو عمل در نظر گرفته شده است.

این استاد حوزه تصریح کرد: پس از آن، توجه به معنای قرآن از ما خواسته شده است؛ اینکه اگر کسی تلاوت و قرائت قرآن را انجام می دهد، باید به معنی آن توجه کند؛ مرحله بعد، مرحله تفسیر قرآن است که تفسیر غیر از توجه به معنا است.

آیت الله علیدوست بیان کرد: مرحله بعد، تدبر در قرآن است؛ تدبر و تامل در قرآن، وظیفه بسیار مهمی است و مرحله دیگر،  عمل به فرامین قرآن است؛ زیرا ممکن است کسی مفسر خوبی باشد، ولی این تفسیر و تدبر به عمل ختم نشود.

وی گفت: یکی از مهمترین مرحله ها در این زمینه  هضم است؛ قرآن کریم، زمانی که می خواهد انسان را تعریف کند، انسان را به عمل تعریف می کند؛ نیکی به آن نیست که قبله را به دیگران نشان دهیم و خود به سمت قبله رو نکنیم.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: تدبر در قرآن به قدری عظیم است که قرآن بیان می کند که انسان با عمل خود اتحاد وجودی پیدا کند؛ اگر خواسته باشیم روی بحث های فلسفی نیز جلوبرویم؛ خداوند بیان می کند که قرآن باید به حدی در انسان رسوخ کند که قرآن جزیی از انسان باشد و با او به جلو برود.

وی افزود: بهشت دو جلوه دارد؛ یک بهشت در انسان و یک بهشت در انسان؛ به همین شکل جهنم نیز همین جایگاه را دارد؛ اتحاد وجودی انسان با فعل و نتیجه فعل باعث می شود که وجود انسان مبدل به بهشت شود.

این استاد حوزه تصریح کرد: این مرحله، مرحله هضم در قرآن است و اگر انسان، به این مرحله برسد، مرحله عالی و کمال است؛ البته هر کدام از این مراحل انسان را به مراتبی می رساند ولی این مرحله، مرحله نهایی است.

آیت الله علیدوست بیان کرد: اگر انسان بخواهد که به این کتاب(قرآن) راه پیدا کند باید به دو اصل متمسک شود؛ نکته اول، طهارت روح است؛ اگر انسان طهارت روح نداشته باشد نمی تواند به این مراتب برسد.

وی گفت: مقارنه عمیقی بین قرآن و اهل بیت(ع) وجود دارد؛ اگر انسان شرعا نمی تواند با جسم ناپاک نزد امام برود همین شرایط نیز برای قرآن وجود دارد.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: اگر روح انسان نیز آلوده باشد نمی تواند نزد قرآن بیاید؛ ممکن است فردی 30 جلد تفسیر نیز بنویسد ولی هیچگاه قرآن را درک نکند؛ هضم قرآن این است که به قرآن علم حضوری پیدا کنیم.

وی افزود: بزرگانی مثل ملافتحعلی سلطان آبادی از جمله چنین افرادی بودند که مُحرم شد و سپس مَحرم شدند و این چنین دریچه های عظیم را از قرآن می دیدند که بزرگانی مثل مرحومان صدر این چنین از ایشان درس می گرفتند.

این استاد حوزه تصریح کرد: مساله دیگر، ارتباط با اهل بیت(ع)است؛ اگر انسان بخواهد به قرآن برسد باید با اهل بیت(ع) باشد و اگر بخواهد به اهل بیت(ع) برسد باید با قرآن به محضر اهل بیت(ع) برسد.

آیت الله علیدوست بیان کرد: این که بیان می شود سوره«یس» قلب قرآن است یک حدیث اسلامی است و بزرگان بیان کرده اند که طلاب باید هر روز بر خواندن سوره «یس» استمرار داشته باشند و این قرائت را نیز به حضرت زهرا(ع) هدیه کنند؛ یعنی باید قلب قرآن را به قلب اهل بیت(ع) هدیه کنند که این بخشش، بخشش عظیمی است که برکات بسیاری برای انسان دارد.

منبع:حوزه