اگرچه راه های بسیاری برای شادی در دنیا و شاد زیستن وجود دارد اما برخی اوقات ما انسان ها با یک رفتار یا یک صفت خود را دچار اندوهی بی پایان می کنیم.
عقیق: دنیادوستی و دنیاطلبی یکی از صفات رذیله است که به تعبیر آموزه های دینی روایی ما برای آدمی خسران بسیاری به بار می آورد کمااینکه واقعه جانسوز عاشورای حسینی در اثر همین دنیاطلبی ها رخ داد.
امام حسين (ع) می فرمایند: «همانا مردمان بنده دنيايند و دين لقلقه زبان آنهاست و هر جا منافعشان [به وسيله دين ]بيشتر تأمين شود زبان مى چرخانند و چون به بلا آزموده شوند آنگاه دين داران اندكند.»
امیرمومنان امام علی (ع) می فرمایند: «هر كه دنيا را بپرستد و بر آخرت ترجيحش دهد، فرجامى ناگوار خواهد داشت.»
پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «كسى كه صبح خويش را آغاز کند و بزرگترين همّ و غمش دنيا باشد، نزد خداوند هيچ مرتبه اى ندارد و چهار خصلت پيوسته گريبان گيرش باشد: اندوهى كه هرگز از او جدا نشود، گرفتارى اى كه هرگز از آن رهايى نيابد، فقرى كه هرگز به بى نيازى و توانگرى نينجامد و آرزويى كه هرگز پايان نپذيرد.»
و از امام صادق (ع) است که: «كسى كه شب و روز بزرگترين همّ و غمش دنيا باشد، خداوند متعال فقر را در برابر چشمانش قرار دهد و كارش را پريشان سازد و از دنيا جز به آنچه خداوند قسمتش كرده است نرسد و كسى كه شب و روز بزرگترين همّ و غمش آخرت باشد خداوند دلش را بى نياز گرداند و كارش را سامان دهد.»
جالب آنکه به تصریح روایات نادیده گرفتن دنیا و ارزش هایش در لسان ائمه (ع) از دلایل ارجمندی است، چنان که امام كاظم (ع) می فرمایند: «ارجمندترين مردم كسى است كه دنيا را مايه ارزش خود نداند.»
پيامبر خدا (ص) فرموده اند: «فقر دو گونه است: فقر دنيا و فقر آخرت. فقرِ در دنيا توانگرى در آخرت است و توانگرى در دنيا فقرِ آخرت است و اين هلاكت باشد.»
امیرمومنان امام علی (ع) نیز درباره آثار دنیاطلبی می فرمایند: «غنى ترينِ مردم در آخرت فقيرترين آنان در دنياست . و بهره مندترينِ مردم در آخرت، كم بهره ترين آنها در دنياست.»
امام صادق (ع) نیز می فرمایند: «آخرين پيامبرى كه وارد بهشت مى شود سليمان بن داوود عليه السلام است ؛ و اين بدان سبب است كه دنيا به او داده شد.»
پی نوشت ها:
تحف العقول
بحارالانوار
کافی
میزان الحکمه
منبع:قدس
211008
امام حسين (ع) می فرمایند: «همانا مردمان بنده دنيايند و دين لقلقه زبان آنهاست و هر جا منافعشان [به وسيله دين ]بيشتر تأمين شود زبان مى چرخانند و چون به بلا آزموده شوند آنگاه دين داران اندكند.»
امیرمومنان امام علی (ع) می فرمایند: «هر كه دنيا را بپرستد و بر آخرت ترجيحش دهد، فرجامى ناگوار خواهد داشت.»
پيامبر خدا (ص) می فرمایند: «كسى كه صبح خويش را آغاز کند و بزرگترين همّ و غمش دنيا باشد، نزد خداوند هيچ مرتبه اى ندارد و چهار خصلت پيوسته گريبان گيرش باشد: اندوهى كه هرگز از او جدا نشود، گرفتارى اى كه هرگز از آن رهايى نيابد، فقرى كه هرگز به بى نيازى و توانگرى نينجامد و آرزويى كه هرگز پايان نپذيرد.»
و از امام صادق (ع) است که: «كسى كه شب و روز بزرگترين همّ و غمش دنيا باشد، خداوند متعال فقر را در برابر چشمانش قرار دهد و كارش را پريشان سازد و از دنيا جز به آنچه خداوند قسمتش كرده است نرسد و كسى كه شب و روز بزرگترين همّ و غمش آخرت باشد خداوند دلش را بى نياز گرداند و كارش را سامان دهد.»
جالب آنکه به تصریح روایات نادیده گرفتن دنیا و ارزش هایش در لسان ائمه (ع) از دلایل ارجمندی است، چنان که امام كاظم (ع) می فرمایند: «ارجمندترين مردم كسى است كه دنيا را مايه ارزش خود نداند.»
پيامبر خدا (ص) فرموده اند: «فقر دو گونه است: فقر دنيا و فقر آخرت. فقرِ در دنيا توانگرى در آخرت است و توانگرى در دنيا فقرِ آخرت است و اين هلاكت باشد.»
امیرمومنان امام علی (ع) نیز درباره آثار دنیاطلبی می فرمایند: «غنى ترينِ مردم در آخرت فقيرترين آنان در دنياست . و بهره مندترينِ مردم در آخرت، كم بهره ترين آنها در دنياست.»
امام صادق (ع) نیز می فرمایند: «آخرين پيامبرى كه وارد بهشت مى شود سليمان بن داوود عليه السلام است ؛ و اين بدان سبب است كه دنيا به او داده شد.»
پی نوشت ها:
تحف العقول
بحارالانوار
کافی
میزان الحکمه
منبع:قدس
211008
