نهضت عظیم کربلا و حماسه بزرگ عاشورا بی شک یکی از بزرگترین وقایع تاریخ بشری است، که به منظور احیای هویت راستین حاکمیت اسلامی و تبیین نقش انسان در این حاکمیت صورت گرفته است. مطالعه و بررسی در شخصیت امام حسین (ع) و نهضت باشکوه عاشورا مبین نکات آموزنده و ارزشی بسیاری برای همه عصرها و نسل هاست، که نکات زیر از آن جمله است:

امام حسین (ع) نوه پیامبر گرامی اسلام(ص) پرورش یافته در دامان واسطه خلق و خالق، گل سرسبد هستی، خلاصه و عصاره آفرینش، و همچنین فرزند فاطمه (س) بهانه ی خلقت و علی (ع) امیر مومنان است. «بجز از علی که آرد پسری ابوالعجایب، که علم کند به عالم شهدای کربلا»، امام حسین (ع) هم به لحاظ حسب و نسب و هم به لحاظ ویژگیهای شخصیتی «ابوالعجایب» است و بیان عظمت وجودی آن حضرت که رحمت واسعه ی و  باب حکمت الهی، کشتی نجات امت، پرچم هدایت و چراغ نورانیت و سعادت است، از فهم و بیان غیر معصوم بیرون است. و هر کس فقط به اندازه فهم خود می تواند از آن اقیانوس خیرات و برکات الهی و حماسه ی بزرگ عاشورای او تصویر و تصوری داشته باشد.

امام حسین (ع) فلسفه ی قیام و نهضت خویش را از جمله، مبارزه با ظلم و ستمی که در حق اسلام و خاندان پاکش صورت گرفته، و گمراهی و انحرافی که در دین و امت ایجاد شده است بیان می کند و از آنجا که امام(ع) جانشین پیامبر و حجت خدا در روی زمین است. با مسئولیت بزرگ و سنگین خود، از طرفی اقدام به مبارزه با ظلم ظالمان و معرفی چهره کریه ستمگران می نماید و از طرف دیگر برای بیداری امت از خواب گران و اصلاح دین جدش و تجدید حیات طیبه آن تا سرحد فداکاری و ایثار جان و مال و هستی خویش تلاش می کند.

بزرگ فلسفه نهضت حسین این است /  که مرگ سرخ به  از زندگی ننگین است

 حسین مظهر آزادگی و آزادی است /  خوشا کسی که چنینش مرام و آئین است

نه ظلم کن به کسی نی به زیر ظلم برو / که این مرام حسین است و منطق دین است

آری، امام حسین (ع) شهادت و «مرگ سرخ» را بر «زندگی ننگین» با ظالمان و منافقان ترجیح می دهد و شجاعانه و غیرتمندانه ندای «استقامت و پایداری، و آزادی و آزادگی» در برابر ظالمان و فاسقان تاریخ سر می دهد، و در نقش  و مقام امام، ها دی، معلم و آموزگار، لشگریان یزید و در واقع همه ابنای بشر را مخاطب قرار داده و به سوی «دانایی و آزادی» دعوت می کند. که در این باره شاعر چه زیبا سروده است:

نازم آن آموزگاری را که در یک نصفه روز /  دانش آموزان عالم را چنین دانا کنـد

ابتدا قانون آزادی نویسد در جهان  /  بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

آن حضرت، در یک نصفه روز «از صبح تا ظهر» عاشورا، هنرمندانه صحنه عالم و صفحه تاریخ را تبدیل به «کلاس درس دانایی و آزادی» می کند، و در کلاس درس خود، همه عصرها و نسل ها را، درس ایمان و اخلاص، عبودیت و بندگی، شجاعت و مردانگی، حریت و آزادگی، شهادت و ایثارگری و استقامت و پایداری در برابر ظالمان و غاصبان تاریخ می‌آموزد. و به عبارت دیگر، فریاد رسای امام حسین (ع) از صحرای کربلا در دل تاریخ بشر می پیچد که «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا»، ای انسان های همه زمان ها و همه مکان ها، از کربلا و عاشورا «درس عبرت» بگیرید و به هیچ عنوان و تحت هیچ شرایطی ظلم، زور، انحراف، فساد را از هیچ کس، نپذیرید تا آزاده و سرفراز در دنیا و سعادتمند در آخرت باشید.

آری، امام حسین (ع) به عنوان یک مصلح بزرگ و آمر به معروف و ناهی از منکر قیام می‌کند و با ایستادگی و مقاومت در برابر شقی‌ترین و فرومایه‌ترین ستمگران تاریخ، که با تزویر و فریب، به دنبال کسب قدرت، ثروت، شهرت و شهوت بوده و هستند، رسوا می کند. و با ایجاد بصرت و آمادگی روحی برای رویارویی با حکومت‌های جبار و ظالم، به همه انسان های آزاده و حق طلب عشق و انگیزه و ایده می دهد، و الگو و اسوه حسنه مصلحین صالح و اصلاح گران صادق تاریخ می‌شود.

امام حسین (ع) قهرمان ایثار و مثل اعلای فداکاری و شجاعت حاضر شد تا بدنش با شمشیرها قطعه قطعه شود و یارانش با مظلومیت شهید و خاندانش اسیر شوند ولی احکام الهی و اسلامی محفوظ بماند و پایه ها و اصول دین از هم نپاشد و منکر به جای معروف ننشیند، راه هدایت و سعادت انسان ها مسدود نشود، و زندگی شرافتمندانه و آزادانه در دنیا و تکامل معنوی و تقرب به خدا و حیات جاویدان، در آخرت برای کاروان بشری حاصل شود.

منبع:فارس