بنابر روایات رسیده از ائمه اطهار (ع) حضرت صاحب الزمان (عج) در آغاز ظهور، یک سلسله معجزات و کرامات را برای مدعیان و همراهان خویش نشان می دهند تا اعتقادات آنان به برحق بودن حضرت بیشتر گردد.
عقیق:به صحبت آمدن پرنده
در این باره از امیرالمومنین علی (ع) نقل شده است: حضرت مهدی (ع) (پس از ظهور) در مسیر حرکت خود با یکی از سادات حسنی که دوازده هزار نفر نیرو را به همراه دارد روبرو می گردد. آن سادات حسنی در مقام ابتهاج بر می آید و خود را سزاوارتر به رهبری می داند. پس حضرت در پاسخ او می گوید: من مهدی می باشم.
سید حسنی می پرسد: آیا دلیل و نشانه ای داری تا با تو بیعت نمایم؟ پس حضرت به پرنده ای که در آسمان در حال پرواز است اشاره می کند و آن پرنده فرود می آید و در دستان حضرت قرار می گیرد و آنگاه به قدرت خداوند به سخن آمده و بر امامت مهدی (عج) گواهی می دهد.
پس از آن برای اطمینان بیشتر سیدحسنی، امام (عج) چوب خشکی را به زمین فرو می برد و آن چوب سبز می شود و شاخ و برگ می دهد، پس سید حسنی با دیدن آن کرامات به حضرت ایمان آورده و خود و نیروهایش تسلیم مهدی (ع) می شوند و حضرت او را به عنوان فرمانده ی نیروی خط مقدم سپاه خویش می گمارد.
تامین غذا با سنگ موسی
از دیگر معجزات حضرت صاحب الزمان (عج) تهیه آب و آذوقه به شیوه ای منحصر به فرد می باشد، به نحوی که امام صادق (ع) در این باره فرموده اند: هنگامی که مهدی (ع) در شهر مکه ظهور می نماید و قصد حرکت به کوفه را دارد، به نیروهایش اعلام می کند، کسی آب و غذا و توشه راه با خود برندارد چرا که حضرت، سنگ موسی (ع) را که توسط آن دوازده چشمه آب زلال از زمین جوشاند، همراه دارد. پس در مسیر راه هر کجا چشمه های آب می جوشد و هرکس گرسنه باشد سیر و هر کس تشنه باشد، سیراب می گردد.
تکلم ابر
درباره ی یکی دیگر از معجزات حضرت صاحب الزمان (عج) آمده است که امام صادق (ع) فرموده اند: حضرت مهدی (ع) در آخرالزمان ظهور می نمایند و بر بالای سر آن حضرت ابری در حرکت است و هر جا مهدی (ع) برود، آن ابر نیز می رود تا حضرت را از تابش خورشید حفظ نماید و با صدایی رسا و آشکار ندا می دهد، این مهدی موعود می باشد و سر انجام طبق فرموده امام صادق (ع): هیچ معجزه ای از معجزات پیامبران اوصیا نمی ماند، مگر آن که خداوند عزوجل آن را به دست قائم ما تکرار می نماید تا حجت بر دشمنان تمام گردد.
پی نوشت ها:
1ـ شیخ حرعاملی، اثبات الهداة، ج3: 615، 700.
2ـ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج13: 185؛ ج51: 240.
3ـ نجم الدین طبسی، چشم اندازی از حکومت مهدی (عج): 95- 96، 100.
منبع:قدس
211008
در این باره از امیرالمومنین علی (ع) نقل شده است: حضرت مهدی (ع) (پس از ظهور) در مسیر حرکت خود با یکی از سادات حسنی که دوازده هزار نفر نیرو را به همراه دارد روبرو می گردد. آن سادات حسنی در مقام ابتهاج بر می آید و خود را سزاوارتر به رهبری می داند. پس حضرت در پاسخ او می گوید: من مهدی می باشم.
سید حسنی می پرسد: آیا دلیل و نشانه ای داری تا با تو بیعت نمایم؟ پس حضرت به پرنده ای که در آسمان در حال پرواز است اشاره می کند و آن پرنده فرود می آید و در دستان حضرت قرار می گیرد و آنگاه به قدرت خداوند به سخن آمده و بر امامت مهدی (عج) گواهی می دهد.
پس از آن برای اطمینان بیشتر سیدحسنی، امام (عج) چوب خشکی را به زمین فرو می برد و آن چوب سبز می شود و شاخ و برگ می دهد، پس سید حسنی با دیدن آن کرامات به حضرت ایمان آورده و خود و نیروهایش تسلیم مهدی (ع) می شوند و حضرت او را به عنوان فرمانده ی نیروی خط مقدم سپاه خویش می گمارد.
تامین غذا با سنگ موسی
از دیگر معجزات حضرت صاحب الزمان (عج) تهیه آب و آذوقه به شیوه ای منحصر به فرد می باشد، به نحوی که امام صادق (ع) در این باره فرموده اند: هنگامی که مهدی (ع) در شهر مکه ظهور می نماید و قصد حرکت به کوفه را دارد، به نیروهایش اعلام می کند، کسی آب و غذا و توشه راه با خود برندارد چرا که حضرت، سنگ موسی (ع) را که توسط آن دوازده چشمه آب زلال از زمین جوشاند، همراه دارد. پس در مسیر راه هر کجا چشمه های آب می جوشد و هرکس گرسنه باشد سیر و هر کس تشنه باشد، سیراب می گردد.
تکلم ابر
درباره ی یکی دیگر از معجزات حضرت صاحب الزمان (عج) آمده است که امام صادق (ع) فرموده اند: حضرت مهدی (ع) در آخرالزمان ظهور می نمایند و بر بالای سر آن حضرت ابری در حرکت است و هر جا مهدی (ع) برود، آن ابر نیز می رود تا حضرت را از تابش خورشید حفظ نماید و با صدایی رسا و آشکار ندا می دهد، این مهدی موعود می باشد و سر انجام طبق فرموده امام صادق (ع): هیچ معجزه ای از معجزات پیامبران اوصیا نمی ماند، مگر آن که خداوند عزوجل آن را به دست قائم ما تکرار می نماید تا حجت بر دشمنان تمام گردد.
پی نوشت ها:
1ـ شیخ حرعاملی، اثبات الهداة، ج3: 615، 700.
2ـ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج13: 185؛ ج51: 240.
3ـ نجم الدین طبسی، چشم اندازی از حکومت مهدی (عج): 95- 96، 100.
منبع:قدس
211008
