دلنوشته؛
وقتي وارد كربلا شدم، اصلا باورم نمي شد به سرزميني پا گذاشتم كه روزي پسر رسول خدا را مسلمان نماها به شهادت رسانده اند و آنهم چه شهادتي. با خودم مي گفتم اولين سلام را محضر سيدالشهدا(ع) چگونه بگويم كه تا به خودم آمدم وقت آخرين سلام شده بود.
/1.h.s/dsddsd.21.7.94%20(9).jpg)
عقیق:وقتي وارد كربلا شدم، اصلا باورم نمي شد به سرزميني پا گذاشتم كه روزي پسر رسول خدا را مسلمان نماها به شهادت رسانده اند و آنهم چه شهادتي. با خودم مي گفتم اولين سلام را محضر سيدالشهدا(ع) چگونه بگويم كه تا به خودم آمدم وقت آخرين سلام شده بود.
زائريني كه به صورت كارواني به كربلا مي آيند از لحظه ورود به كربلا تا خروج از اين شهر پر رمز و راز فقط سه روز فرصت دارند تا آنقدر به زيبايي هايش چشم بدوزند كه براي مدت ها در ذهنشان باقي بماند. زشتي ها را همه جا مي شود پيدا كرد و در هر مسيري مي توان كج رفت، اما راه حسين(ع) كجي ندارد.
به نگاه ما بستگي دارد كه اين سه روزي كه در كربلا هستيم به چه بنگريم و فكرمان را كجا جاري كنيم.
از توضيحاتي كه در لحظه ورود به زائر مي دهند تا لحظه وداع همه و همه پر است از پيام هايي كه اگر گوش شنوا باشد، حرفش شنيدني است. نماينده عتبات دانشگاهيان مي گويد از اين هتل تا حرم امام حسين(ع) 313 قدم بايد برداريم، بياييد اين چند روزي كه اينجا هستيم از هتل تا حرم در هر قدمي يك صلوات بر محمد(ص) و آل محمد(ص) بفرستيم. با خودم مي گويم چه خوب مي شود اگر همه جا و در هر لحظه اي كه گام برمي دارم صلوات بفرستم.
روحاني كاروان رو به زائرين مي كند مي گويد اينجا(بين الحرمين) هر كه هر چه دل تنگش مي خواهد مي تواند بگويد حتي آقايان مي توانند مداحي كنند و ديگران سينه بزنند. هنوز چند لحظه اي از صحبت هاي حاج آقاي مازندراني نگذشته است يكي يكي همه مداح مي شوند. من هم مي خوانم؛ اي اهل حرم مير و علمدار نيامد، علمدار نيامد ... شايد صدايم خوب نباشد ولي هيئتمان به لطف صاحب مجلس پر رونق مي شود.
حرف ها بسيار و زمان ما كوتاه است مثل كوتاهي عمر و ما يك مسافريم كه هرچه زودتر بايد بار سفر ببنيدم و به ديار خود بازگرديم؛ يكبار حالا و يكبار هر وقت خدا بخواهد. سفرمان زود به پايان مي رسد. اينجا روبروي گند پسران علي ابن ابي طالب (ع) براي فرج امام عصر(عج) دعا مي كنم. يكي از زائرين دارد آرام مي خواند؛ سرزمين كربلا، الوداع الوداع...
منبع:حج
211008
زائريني كه به صورت كارواني به كربلا مي آيند از لحظه ورود به كربلا تا خروج از اين شهر پر رمز و راز فقط سه روز فرصت دارند تا آنقدر به زيبايي هايش چشم بدوزند كه براي مدت ها در ذهنشان باقي بماند. زشتي ها را همه جا مي شود پيدا كرد و در هر مسيري مي توان كج رفت، اما راه حسين(ع) كجي ندارد.
به نگاه ما بستگي دارد كه اين سه روزي كه در كربلا هستيم به چه بنگريم و فكرمان را كجا جاري كنيم.
از توضيحاتي كه در لحظه ورود به زائر مي دهند تا لحظه وداع همه و همه پر است از پيام هايي كه اگر گوش شنوا باشد، حرفش شنيدني است. نماينده عتبات دانشگاهيان مي گويد از اين هتل تا حرم امام حسين(ع) 313 قدم بايد برداريم، بياييد اين چند روزي كه اينجا هستيم از هتل تا حرم در هر قدمي يك صلوات بر محمد(ص) و آل محمد(ص) بفرستيم. با خودم مي گويم چه خوب مي شود اگر همه جا و در هر لحظه اي كه گام برمي دارم صلوات بفرستم.
روحاني كاروان رو به زائرين مي كند مي گويد اينجا(بين الحرمين) هر كه هر چه دل تنگش مي خواهد مي تواند بگويد حتي آقايان مي توانند مداحي كنند و ديگران سينه بزنند. هنوز چند لحظه اي از صحبت هاي حاج آقاي مازندراني نگذشته است يكي يكي همه مداح مي شوند. من هم مي خوانم؛ اي اهل حرم مير و علمدار نيامد، علمدار نيامد ... شايد صدايم خوب نباشد ولي هيئتمان به لطف صاحب مجلس پر رونق مي شود.
حرف ها بسيار و زمان ما كوتاه است مثل كوتاهي عمر و ما يك مسافريم كه هرچه زودتر بايد بار سفر ببنيدم و به ديار خود بازگرديم؛ يكبار حالا و يكبار هر وقت خدا بخواهد. سفرمان زود به پايان مي رسد. اينجا روبروي گند پسران علي ابن ابي طالب (ع) براي فرج امام عصر(عج) دعا مي كنم. يكي از زائرين دارد آرام مي خواند؛ سرزمين كربلا، الوداع الوداع...
منبع:حج
211008
