۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۶ : ۲۲
آیه ها و آینه ها؛
نمازی که محدث قمی نیمه کاره رها کرد
گاهی دو عمل که در ظاهر یکی هستند و از نظر عرف فرقی بین آن دو نیست، نزد خداوند متعال کاملا متفاوت است، یکی مقبول درگاه الهی قرار می گیرد، اما دیگری بدون پاداش یا حتی مستحق عقاب می باشد؛ آری عمل ما در گرو نیت ما می باشد و آن را خالق یکتا درک می کند.
عقیق:خداوند متعال در قرآن می فرماید:
وَ ما أُمِرُوا إِلاَّ لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصينَ بینه/5
و به آنها دستوری داده نشده بود مگر بر اینکه خدا را به اخلاص کامل پرستش کنند
حکایت؛ يکي از علما نقل می کرد: سالها پیش در ماه مبارک رمضان از جناب محدث قمي تقاضا کرديم در مسجد گوهرشاد مشهد اقامه نماز جماعت را تقبل کنند که با اصرار و پافشاري پذيرفتند.
چند روز نماز ظهر و عصر در يکي از شبستانهاي آن مسجد به امامت ایشان برگزار شد و هر روز تعداد جمعيت نمازگزاران بیشتر مي شد تا اينکه تعداد مأمومين مرحوم قمي فوق العاده زیاد شد.
يک روز پس از آنکه نماز ظهر برگزار شد، مرحوم قمي به من که در صف اول و نزديک ايشان بودم گفتند: من امروز نمي توانم نماز عصر بخوانم و رفتند و ديگر تا آخر ماه مبارک رمضان آن سال براي نماز نيامدند.
خدمت ایشان رفتم و علت را جویا شدم فرمودند: حقيقت اين است در رکعت چهارم متوجه شدم صداي اقتدا کنندگان از محلي بسيار دور به گوش مي رسيد که مي گفتند: يا الله! يا الله! يا الله! ان الله مع الصابرين، و اين توجه مرا به زيادي جمعيت اقتدا کننده جلب کرد و در من شادي و فرحي ایجاد کرد، خلاصه خوشم آمد که اين جمعيت اين اندازه زيادند و در خلوص نیتم شک کردم.
بنابراين من براي امامت اهليت ندارم! 1
عبادت به اخلاص نیت نکوست وگر نه چه آید به بی مغز پوست؟ 2
پی نوشت ها:
1.با اقتباس و ویراست از کتاب داستانهایی از علما
2.سعدی
منبع:حوزه
211008
وَ ما أُمِرُوا إِلاَّ لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصينَ بینه/5
و به آنها دستوری داده نشده بود مگر بر اینکه خدا را به اخلاص کامل پرستش کنند
حکایت؛ يکي از علما نقل می کرد: سالها پیش در ماه مبارک رمضان از جناب محدث قمي تقاضا کرديم در مسجد گوهرشاد مشهد اقامه نماز جماعت را تقبل کنند که با اصرار و پافشاري پذيرفتند.
چند روز نماز ظهر و عصر در يکي از شبستانهاي آن مسجد به امامت ایشان برگزار شد و هر روز تعداد جمعيت نمازگزاران بیشتر مي شد تا اينکه تعداد مأمومين مرحوم قمي فوق العاده زیاد شد.
يک روز پس از آنکه نماز ظهر برگزار شد، مرحوم قمي به من که در صف اول و نزديک ايشان بودم گفتند: من امروز نمي توانم نماز عصر بخوانم و رفتند و ديگر تا آخر ماه مبارک رمضان آن سال براي نماز نيامدند.
خدمت ایشان رفتم و علت را جویا شدم فرمودند: حقيقت اين است در رکعت چهارم متوجه شدم صداي اقتدا کنندگان از محلي بسيار دور به گوش مي رسيد که مي گفتند: يا الله! يا الله! يا الله! ان الله مع الصابرين، و اين توجه مرا به زيادي جمعيت اقتدا کننده جلب کرد و در من شادي و فرحي ایجاد کرد، خلاصه خوشم آمد که اين جمعيت اين اندازه زيادند و در خلوص نیتم شک کردم.
بنابراين من براي امامت اهليت ندارم! 1
عبادت به اخلاص نیت نکوست وگر نه چه آید به بی مغز پوست؟ 2
پی نوشت ها:
1.با اقتباس و ویراست از کتاب داستانهایی از علما
2.سعدی
منبع:حوزه
211008
گزارش خطا
