حضرت قاسم بن الحسن علیه السلام 

ای مصحف پا مالم  نجل حسنم ، قاسم

گلگون بدنم قاسم ، صد پاره تنم قاسم

ای مصحف پا مالم  نجل حسنم ، قاسم

گلگون بدنم قاسم ، صد پاره تنم قاسم

ای دهانت پر از خون گلویت

می دهی جان پیش چشم عمویت

آه و واویلا...

من با خبرم از تو   تو با خبری از من

من تشنه تر از تو     تو تشنه تری از من

تا فلک می رود آه از نهادم

تشنه لب بودی و آبت ندادم

دسته گل دامادی  گل زخم تنت گشته

پیراهن خونینت بر تن کفنت گشته

من به مقتل عزادار تو هستم

تو بزن دست و پا بر روی دستم

من لاله سرخم را پامال خزان دیدم

از زیر سم اسبان فریاد تو بشنیدم

در دلم شعله تاب و  تبت بود

زیر تیغ از عطش جان لبت بود

من آب روان بر تو از چشم تر آوردم

با سوز دل از خیمه بر تو خبر آوردم

مادر و عمه و دختر عمویت

اشکشان گشته چون خون گلویت

جسم تو برم خیمه  ای دسته گل پرپر

بنشینم و بگذارم پهلوی علی اکبر

چشمه ی خون کنم چشم ترم را

گه ببوسم تو را گه اکبرم را

...........................................

حضرت قاسم علیه السلام

لاله و یاسم در چمن افتاد

قاسمم زیر دست و پا  جان داد

ای بنی هاشم  کشته شد قاسم 

آه و واویلا...

صورتش خونین سینه اش پامال

مرغ روحش زد روی دستم بال

ای بنی هاشم کشته شد قاسم

آه و واویلا...

از حرم رو در قتلگه کردم

قاسمم جان داد من نگه کردم

ای بنی هاشم کشته شد قاسم

آه و واویلا...

ناله اش بر قلبم شرر می زد

با لب عطشان بال و پر میزد

ای بنی هاشم کشته شد قاسم

آه و واویلا...

دسته گل های سرخ زهرایی

قاسمم گردیده تماشایی

ای بنی هاشم کشته شد قاسم

آه و واویلا...

در بغل باغ یاسمن دارم

یک گل پرپر از حسن دارم

ای بنی هاشم کشته شد قاسم

آه و واویلا...

بی زره سرباز شهید من

هم شهید من هم امید من

ای بنی هاشم کشته شد قاسم

آه و واویلا...