بارخدایا! به فرمانبردارانت، وعده احسانت را دادى و پيشاپيش به آنان هشدار دادى، پس طايفه اى ايمان آوردند و آشكار (و پيروز) گرديدند و دعوتگر به سوى حقّ شدند و پيروى از امام منتظر عدالت گستر را پيشه كردند.
عقیق: امام جواد عليه‌السلام ـ در قنوت خود ـ : بار خدايا، دوستانت را بر دشمنان ستمگرت پيروز گردان،... همان دشمان كه... اموال تو را در ميان خود دست به دست چرخاندند و بندگانت را به بردگى گرفتند و جهان سرزمين تو را، بار خدايا، در كرى و كورى و تاريكى شديد رها كردند. چشمانشان باز است و دلهايشان كور.
و براى آنان، بار خدايا، بر تو حجّتى نمانده است؛ بار خدايا، تو آنان را از عذاب خود برحذر داشتى و كيفرت را برايشان روشن ساختى و به فرمانبرداران، وعده احسانت را دادى و پيشاپيش به آنان هشدار دادى، پس طايفه اى ايمان آوردند ـ بار خدايا، كسانى را كه ايمان آوردند در برابر دشمن خود و دشمن دوستانت تأييد فرما ـ و آشكار (و پيروز) گرديدند و دعوتگر به سوى حقّ شدند و پيروى از امام منتظر عدالت گستر را پيشه كردند.
متن حدیث:
الإمام الجواد عليه السلام ـ في قُنوتِهِ ـ: اللّهُمَّ أدِل لِأَولِيائِكَ مِن أعدائِكَ الظّالِمينَ . . .
الَّذينَ . . . اتَّخَذوا ـ اللّهُمَّ ـ مالَكَ دُوَلاً، و عِبادَكَ خَوَلاً، وتَرَكُوا اللّهُمَّ عالَمَ أرضِكَ في بَكماءَ عَمياءَ ظَلماءَ مُدلَهِمَّةٍ، فَأَعيُنُهُم مَفتوحَةٌ، و قُلوبُهُم عَمِيَةٌ، و لَم تُبقِ لَهُمُ اللّهُمَّ عَلَيكَ مِن حُجَّةٍ.
لَقَد حَذَّرتَ اللّهُمَّ عَذابَكَ و بَيَّنتَ نَكالَكَ، و وَعَدتَ المُطيعينَ إحسانَكَ، و قَدَّمتَ إلَيهِم بِالنُّذرِ، فَآمَنَت طائِفَةٌ، فَأَيِّدِ اللّهُمَّ الَّذينَ آمنَوا عَلى عَدُوِّكَ و عَدُوِّ أولِيائِكَ، فَأَصبَحوا ظاهِرينَ و إلَى الحَقِّ داعينَ و لِلإِمامِ المُنتَظَرِ القائِمِ بِالقِسطِ تابِعينَ.
پی نوشت:
« مهج الدعوات، صفحه 60 »
منبع:مشرق
211008
و براى آنان، بار خدايا، بر تو حجّتى نمانده است؛ بار خدايا، تو آنان را از عذاب خود برحذر داشتى و كيفرت را برايشان روشن ساختى و به فرمانبرداران، وعده احسانت را دادى و پيشاپيش به آنان هشدار دادى، پس طايفه اى ايمان آوردند ـ بار خدايا، كسانى را كه ايمان آوردند در برابر دشمن خود و دشمن دوستانت تأييد فرما ـ و آشكار (و پيروز) گرديدند و دعوتگر به سوى حقّ شدند و پيروى از امام منتظر عدالت گستر را پيشه كردند.
متن حدیث:
الإمام الجواد عليه السلام ـ في قُنوتِهِ ـ: اللّهُمَّ أدِل لِأَولِيائِكَ مِن أعدائِكَ الظّالِمينَ . . .
الَّذينَ . . . اتَّخَذوا ـ اللّهُمَّ ـ مالَكَ دُوَلاً، و عِبادَكَ خَوَلاً، وتَرَكُوا اللّهُمَّ عالَمَ أرضِكَ في بَكماءَ عَمياءَ ظَلماءَ مُدلَهِمَّةٍ، فَأَعيُنُهُم مَفتوحَةٌ، و قُلوبُهُم عَمِيَةٌ، و لَم تُبقِ لَهُمُ اللّهُمَّ عَلَيكَ مِن حُجَّةٍ.
لَقَد حَذَّرتَ اللّهُمَّ عَذابَكَ و بَيَّنتَ نَكالَكَ، و وَعَدتَ المُطيعينَ إحسانَكَ، و قَدَّمتَ إلَيهِم بِالنُّذرِ، فَآمَنَت طائِفَةٌ، فَأَيِّدِ اللّهُمَّ الَّذينَ آمنَوا عَلى عَدُوِّكَ و عَدُوِّ أولِيائِكَ، فَأَصبَحوا ظاهِرينَ و إلَى الحَقِّ داعينَ و لِلإِمامِ المُنتَظَرِ القائِمِ بِالقِسطِ تابِعينَ.
پی نوشت:
« مهج الدعوات، صفحه 60 »
منبع:مشرق
211008
