دين پيمانى است ميان حضرت پروردگار و بندگانش، و مسلمانانى كه به عهد خود وفا نكند، پيمان خدا را شكسته و حقيقت مسلمانى را نداشته و جز صورتى از اسلام كه همان لقلقه زبان باشد حقيقت دين را دارا نشده است.
عقیق:در دين مقدس اسلام تعبيراتى حساس راجع به پاى بندى به عهد رسيده است، در يك جا حقيقت دين را به عهد توأم قرار داده، رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمود: لا دين لمن لا عهد له(1)؛ كسى كه به عهد خود وفادار نيست، دين ندارد. زيرا دين پيمانى است ميان حضرت پروردگار و بندگانش، و مسلمانانى كه به عهد خود وفا نكند، پيمان خدا را شكسته و حقيقت مسلمانى را نداشته و جز صورتى از اسلام كه همان لقلقه زبان باشد حقيقت دين را دارا نشده است. هنگامى كه اسلام در مكه غريب بود، عدهاى از اهل مدينه حضور رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) شرفياب شدند و پيمان بستند كه از ايشان با جان و دل دفاع كنند. رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) شرفياب شدند و پيمان بستند كه از ايشان با جان و دل دفاع كنند. رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) به مدينه نزول اجلال فرمود آنان به عهد خود وفا كردند و از هيچ گونه فداكارى درباره آن حضرت دريغ نكردند و در هر دو جهان سربلند گرديدند؛ زيرا راست پيمان بودند. خداى متعال در كتاب خود، آن جا كه نيكان را مى ستايد مى فرمايد: من المؤمنين رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه(2)؛ از مؤمنان مردانى اند كه در پيمان خود با خدا راست گفتند. راست گويى در عهد و پيمان، رفتار بر طبق آن است و دروغ در پيمان شكستن آن و مخالفت با آن است. پی نوشت ها: 1- بحارالانوار، ج 69، ص 198، ط بيروت. 2- احزاب (33) آيه 23. منبع:جام 211008