ائمه‌اطهار(ع) هميشه نجات‌بخش انسان‌هايی بودند كه دوست داشتند در مسير مستقيم حركت كنند مخصوصا در اين قرن، كه شيطان‌پرستی و كفر و الحاد توسط ابرقدرت‌ها و استكبار جهانی اشاعه پيدا می‌كند، نور اهل‌بيت(ع) می‌تواند نجات‌دهنده باشد.

ائمه‌اطهار(ع) دستگيره‌های نجات و راه‌های هدايت هستند كه هر كه به آن‌ها توسل پيدا كرد نجات يافت و به خدا رسيد و هر كه فاصله گرفت هلاك شد. ولايت و امامت به معنای آن است كه بعد از رحلت پيامبر(ص) خداوند سبحان مردم را رها نكرد و امامان معصوم ولی و نور خدا در زمين بودند.

انسان‌های الهی وقتی ولايت الهی را در مقام بندگی و عبوديت پذيرا می‌شوند، احاطه تكوينی بر اشيا عالم پيدا می‌كنند. لذا عيسی مرده را زنده می‌كند، آتش در مقابل عبوديت ابراهيم سر تعظيم فرود می‌آورد و سوزانندگی را كه طبيعت آن است، از دست می‌دهد. سليمان با طيور سخن می‌گويد و كلام ريزترين حشرات را می‌شنود و جن و انس مسخر فرمان او می‌شوند.

اين‌ها همه اثر پذيرش ولايت الهی است. آنان كه از سوی خدا ولايتشان بر بشر لازم می‌‌شود، كسانی هستند كه همه حياتشان و ابعاد وجودی آنان متأثر از پـروردگار و عبودیـت او است. لذا خداوند به پيامبر گرامی می‌فرمايد «قل انَ صَلاتـی و نُسُكی و مَحيای و مماتی لله رب العالمیـن لا شريك له و بذلكَ أُمرتُ و أنا أولُ المسلمين، قُل أغَیـرَ الله ابغی رباً و هو رَبُ كُل شيئ؛ بگو ای پيامبر نماز من و شيوه زندگی من و حيات و مماتم از برای خدا است. پروردگاری كه مربی همه موجودات است و من در دعوت خود بر همين امر مأمورم تا بندگان را به عبوديت او دعوت كنم». سپس می‌فرمايند: «بگو آيا شما انتظار داريد كه من به غير ولايت پروردگار تمسك جويم و ربوبيت او را كه مربی همه عالم است ناديده بگيرم؟ اين انتظاری محال است».

اولين دعوت انبيا به ايجاد انفعال در بندگان برای پذيرش و انقياد ولايت الهی است و دعوت به اينكه «هنالك الولاية لله الحق» همه انبيا هدفشان ايجاد يقين به اين ولايت يا همان توحيد در عرصه نظر و عمل است. به دنبال اين ولايت، سير صعودی ولايت از بنده به سوی خدا آغاز می‌شود. لازمه پذيرش ولايت حق پذيرش ولايت رسول(ص) و لازمه پذيرش ولايت رسول(ص) پذيرش ولايت «اولی الامر حقيقی» است.

منبع: ایکنا

211001