سلوک عارفانه؛
عقیق:(بدان ای سالک طریق حق!) اگر بخواهیم خودمان را شناسایی کنیم و بدانیم از کدام گروهیم. آیا ما از کسانی هستیم که آخرت برایشان هدف است و دنیا وسیله یا بالعکس؟ باید هنگامی که به مرزهای تشریعی رسیدیم خودمان را محک بزنیم که آیا دنیا را انتخاب می‌کنیم یا آخرت را؟ بر طبق روایات بر سر این دو راهی‌ها می‌توانیم ببینیم که آیا خدا و پیامبر‌گرامی(ص) را بیشتر دوست داریم یا هوای نفسانی خود را؟ ائمه(ع) را بیشتر دوست داریم یا خواسته‌های شهوانی خود را؟ پس دو راهی‌هایی که هنگام رعایت احکام شریعه و یا در رابطه با اولیای خدا ایجاد می‌شود، بسیار روشنگر است و این دو راهی‌ها در متن زندگی و شب و روز ما زیاد است. ما خوب می‌توانیم بفهمیم که هدفمان چیست؟ آیا دنیا برای ما در حکم یک وسیله است یا هدف؟ (1)
______________________
پی نوشت:
1- رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص213
منبع:کیهان
