كاروان عاشقي را چون ميخواهي همراه شوي بايد روحت را در بحر زلال "بيخودي" غسل دهي و آرايه هاي دنيوي را از تن بزدايي و در تجسم آبي آسمان معرفت غوطه ور شوي.
عقیق:كاروان عاشقي را چون ميخواهي همراه شوي بايد روحت را در بحر زلال "بيخودي" غسل دهي و آرايه هاي دنيوي را از تن بزدايي و در تجسم آبي آسمان معرفت غوطهور شوي.
اين گونه به مقام ناز و پرندگي نايل ميشوي و در گلواژه هاي شكفتن و بهاري شدن و جوانه شدن حلول ميابي. گلي مي شوي كه در دشت بيكرانه دلبستگي ميرويد و دل ها را به تعلق و تقيد و مرام عاشقي مي خواند. گل نه، كه بهار مي شوي و سرفصل رستن و رسيدن ها!
وقتي در سلك كاروان عشق درآيي همه تن شوق دادار است و همه چشم، انتظار وصل است و همه دست، تمناي يار!
در مسير كاروان عاشقي، دل ميجويند و عاطفه ميخرند و مهر وام مي گيرند. مسير مسير سبز بخشش ها و جوانه كردن كرم است!
اين كاروان زنگ بيداري دارد!
كاروان از دره ها و گذرگاه ها و معابر سخت ميگذرد و سلامت در مقصد پاي مي گذارد!
آمده ايم تا جان بگيريم. آمدهايم تا در صدرالمنتهاي عاشقي از مشعر دل ها قوت بودن و نيروي برخاستن و شور مبارزه با نفس عنان گسيخته را وام بگيريم.
آمده ايم در مشهد نگاهمان اوج بينش را درك كنيم!
آمده ايم و آمدهام براي تبرك لحظه هايمان. براي زدودن زنگار پلشتي و غربت دل. براي تقدس نفسهايم و براي التيام زخمه هاي زخم غربت از حق. براي پرتو گرفتن و ديگر بار زندگي را خواستن. زندگي در پرتو انوار قدسي و در معرض بردميدن و طلوع. اين ابتداي ادراك كائنات است و فرصت تلذذ و كاميابي از ناب ناب زلال بودن!
منبع:حج
211008
اين گونه به مقام ناز و پرندگي نايل ميشوي و در گلواژه هاي شكفتن و بهاري شدن و جوانه شدن حلول ميابي. گلي مي شوي كه در دشت بيكرانه دلبستگي ميرويد و دل ها را به تعلق و تقيد و مرام عاشقي مي خواند. گل نه، كه بهار مي شوي و سرفصل رستن و رسيدن ها!
وقتي در سلك كاروان عشق درآيي همه تن شوق دادار است و همه چشم، انتظار وصل است و همه دست، تمناي يار!
در مسير كاروان عاشقي، دل ميجويند و عاطفه ميخرند و مهر وام مي گيرند. مسير مسير سبز بخشش ها و جوانه كردن كرم است!
اين كاروان زنگ بيداري دارد!
كاروان از دره ها و گذرگاه ها و معابر سخت ميگذرد و سلامت در مقصد پاي مي گذارد!
آمده ايم تا جان بگيريم. آمدهايم تا در صدرالمنتهاي عاشقي از مشعر دل ها قوت بودن و نيروي برخاستن و شور مبارزه با نفس عنان گسيخته را وام بگيريم.
آمده ايم در مشهد نگاهمان اوج بينش را درك كنيم!
آمده ايم و آمدهام براي تبرك لحظه هايمان. براي زدودن زنگار پلشتي و غربت دل. براي تقدس نفسهايم و براي التيام زخمه هاي زخم غربت از حق. براي پرتو گرفتن و ديگر بار زندگي را خواستن. زندگي در پرتو انوار قدسي و در معرض بردميدن و طلوع. اين ابتداي ادراك كائنات است و فرصت تلذذ و كاميابي از ناب ناب زلال بودن!
منبع:حج
211008
