_ در قرآن دو آیه داریم که در این دو آیه دو دسته از انسان ها معرفی شدند. این دو دسته از لحاظ مشخصات عمومی و اوصاف متضاد هستند.

_ دسته اول در سوره نور و آیه نور و آیه بعد از آیه نور آمده است. آیه نور با این جمله که خداوند نور آسمانها و زمین است شروع می شود. حواس انسان خداوند را نمی تواند درک کند. درک حواس به معنای محدودیت است. چیزی که انسان درک می کند محدود می شود. چیزی که حد و مرز ندارد قابل احساس نیست.

_ خداوند نور آسمان و زمین است به معنای این است که خاصیت نور را خداوند متعال به عنوان خاصیت ذاتی دارد. نور چیزی است که خود به خود ظاهر و پیدا است. نور را انسان به خودش می شناسد و می بیند. اگر در فضایی باشیم و نور نباشد چیزی را نمی بینیم. نور ظاهر کننده و پدیدار کننده چیزهای دیگر است. اما معنی نوریت چیزی فراتر از این بحث ها می باشد.

_ خداوند متعال را قرآن کریم به نور آسمان ها و زمین وصف کرده است که این نور در خانه ها و مکان هایی پدیدار می شود. خانه هایی که خداوند اذن داده که ارتفاع پیدا کنند و این ارتفاع از لحاظ معنوی است. خداوند در این خانه ها اذن داد که یاد او بشود و ذکر خدا را بکنند. ذکر خدا کار ساده ای نیست. ذکر خدا اذن می خواهد. کاری نیست که هر کس انجام دهد. ذکر خدا عالمی است که نمی شود بدون اذن وارد آن شد. دل های سیاه نمی توانند به ذکر خدا وارد شوند.

_ ما دو نوع انسان داریم که یکی جان های غفلت زده هستند و دیگری جان های برخوردار از یاد خدا هستند. بعضی ها نمی توانند یاد خدا را بکنند و به بعضی ها اجازه یاد خدا داده شده  است. در قرآن داریم که مساجد هم دو گونه است. گاهی در مسجد خبری از یاد خدا نیست.و بنیادش بر اساس توطئه برای اسلام است.  

_  مساجدی را داریم که همیشه یاد خدا در آنها می باشد و نیت های پاک آنها را می سازد.یکی از حکمت ها و هوشمندی های مراجع ما این بوده که از اول گفته اند مساجد را مردم می سازند تا پایه و اساس مساجد بر اساس اخلاص و تقوا باشد. مسجد اتحاد ارواح مؤمنین و اتحاد روح نبی مکرم با پیروانش می باشد. اولین اتحاد و کامل ترین اتحاد بین پیامبر و امیرالمؤمنین می باشد.

_ اگر خدا نظری به دل نکند و اجازه ذکر خود به آن دل ندهد امکان ندارد که آن دل ذکر خدا را بکند. یکی از ذکر هایی که خدا را یاد می کنند صلوات بر محمد و آل محمد است. یکی از فوائد زیارت ها این است که دل ها را برای ذکر خدا نرم می کند.