امام صادق(ع) می فرمایند:هر كس كه پيروزى را با ستم به چنگ آرد ظفر نيافته، و كسى كه رفتارش با مردم بد است نبايد از زشتى رفتار ديگران با او دلخور گردد.
عقیق: امام صادق(ع) می فرمایند:
۱- هر كس كه از مورد خود رعايت انصاف نمايد به داورى ديگران پذيرفته شود.
۲- هر گاه روزگار؛ روزگار ستم بود، و مردم؛ اهل خيانت و بي وفائى، [در يك چنين زمانه اى] اعتماد نمودن به ديگران [تنها] از سر عجز و ناتوانى و ناچارى است.
۳- چون گرفتارى پشت گرفتارى آيد؛ روزگار عافيت برسد.
۴- چون خواستى سلامت نفس برادرت را دريابى او را به خشم آر، اگر در رفاقت با تو استوار ماند او برادر تو است، و گر نه برادرت نيست.
۵- به رفاقت كسى اعتماد مكن؛ تا او را امتحانا سه بار به خشم آرى.
۶- مبادا كاملا به برادرت اعتماد كنى، زيرا زمين خوردن از اعتماد بيجا (ساده لوحى) جبران ناپذير است.
۷- اسلام يك درجه است، و ايمان يك درجه بالاى اسلام است، و يقين يك درجه بالاى ايمان است، و آنچه مردم دارند كمتر از يقين است (يعنى: افراد اندكى داراى يقينند)
۸- جنباندن كوهها آسانتر [يا: راحتتر] از بركندن دلى از جايش مى باشد.
۹- جایگاه ايمان در دل است، و يقين الهاماتى است.
۱۰- ميل به سراى دنيا اندوه و غم ببار آرد، و زهد و بي رغبتى بدان آسايش دل و جسم.
۱۱- راحتى زندگى به برخوردارى از محلّ زندگى هر چند به اجاره، و بدست آوردن لقمه نانى است.
۱۲- آن حضرت عليه السّلام به دو مرد كه در نزد او مشغول دعوا بودند فرمود:
هر كس كه پيروزى را با ستم به چنگ آرد ظفر نيافته، و كسى كه رفتارش با مردم بد است نبايد از زشتى رفتار ديگران با او دلخور گردد.
۱۳- پيوند و ارتباط ميان برادران همكيش در وطن ديد و بازديد است و در سفر نامه نگارى.
۱۴- فرد مؤمن جز با رعايت سه خصلت كارش نيكو نگردد: ۱- فهم و درك در دين، ۲- نيكو حسابگرى در امر معاش، ۳- و شكيبائى نمودن در برابر مشكلات.
۱۵- فرد مؤمن نه فرجش بر او چيره گردد، و نه شكمش رسوايش سازد.
۱۶- رفاقت بيست ساله در حكم خويشاوندى است.
پی نوشت:
تحف العقول / ترجمه جعفرى، ص336تا337.
منبع:افکار
211008
۱- هر كس كه از مورد خود رعايت انصاف نمايد به داورى ديگران پذيرفته شود.
۲- هر گاه روزگار؛ روزگار ستم بود، و مردم؛ اهل خيانت و بي وفائى، [در يك چنين زمانه اى] اعتماد نمودن به ديگران [تنها] از سر عجز و ناتوانى و ناچارى است.
۳- چون گرفتارى پشت گرفتارى آيد؛ روزگار عافيت برسد.
۴- چون خواستى سلامت نفس برادرت را دريابى او را به خشم آر، اگر در رفاقت با تو استوار ماند او برادر تو است، و گر نه برادرت نيست.
۵- به رفاقت كسى اعتماد مكن؛ تا او را امتحانا سه بار به خشم آرى.
۶- مبادا كاملا به برادرت اعتماد كنى، زيرا زمين خوردن از اعتماد بيجا (ساده لوحى) جبران ناپذير است.
۷- اسلام يك درجه است، و ايمان يك درجه بالاى اسلام است، و يقين يك درجه بالاى ايمان است، و آنچه مردم دارند كمتر از يقين است (يعنى: افراد اندكى داراى يقينند)
۸- جنباندن كوهها آسانتر [يا: راحتتر] از بركندن دلى از جايش مى باشد.
۹- جایگاه ايمان در دل است، و يقين الهاماتى است.
۱۰- ميل به سراى دنيا اندوه و غم ببار آرد، و زهد و بي رغبتى بدان آسايش دل و جسم.
۱۱- راحتى زندگى به برخوردارى از محلّ زندگى هر چند به اجاره، و بدست آوردن لقمه نانى است.
۱۲- آن حضرت عليه السّلام به دو مرد كه در نزد او مشغول دعوا بودند فرمود:
هر كس كه پيروزى را با ستم به چنگ آرد ظفر نيافته، و كسى كه رفتارش با مردم بد است نبايد از زشتى رفتار ديگران با او دلخور گردد.
۱۳- پيوند و ارتباط ميان برادران همكيش در وطن ديد و بازديد است و در سفر نامه نگارى.
۱۴- فرد مؤمن جز با رعايت سه خصلت كارش نيكو نگردد: ۱- فهم و درك در دين، ۲- نيكو حسابگرى در امر معاش، ۳- و شكيبائى نمودن در برابر مشكلات.
۱۵- فرد مؤمن نه فرجش بر او چيره گردد، و نه شكمش رسوايش سازد.
۱۶- رفاقت بيست ساله در حكم خويشاوندى است.
پی نوشت:
تحف العقول / ترجمه جعفرى، ص336تا337.
منبع:افکار
211008
