منظور از فساد در دریا که در دعاى عهد این آیه از قرآن کریم آمده است: «ظَهَرَ الفَسادُ فِی البَرّ وَالبَحْرِ بما کَسَبَت أیْدی النّاس» (1)عبارت است از معناى لغوى دریا وخشکی و منظور از فساد: ویرانى و خرابى است به این ترتیب روشن مى ‏شود که منظور از آیه مبارکه تبیین این مطلب است که ویران شدن کره زمین، خشکى و دریا، به سبب تمرد مردم از حدود الهى است.
 

در برخى روایات شریفه نیز به این مطلب اشاره شده است که منظور از فساد (دریا)، نابودى آبزیان آن است و بر کسى پوشیده نیست که این تفسیر از آیه شریفه، تنها بیان یکى از مصادیق آن است و مانع از شمول سایر مصادیق آن نمى‏ باشد.

پی نوشت:
1) تباهى در خشکى و دریا به خاطر اعمال و دستاورد هاى خود سرانه بشرى ظاهر و غالب شده است؛ روم: 41.

منبع:زوضه