امام صادق علیه السلام در حدیثی علت مبتلا شدن مؤمن به غم و اندوه را برشمردند.
عقیق:متن حدیث را از کتاب أمالی مفید منتشر می کند.
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا كَثُرَتْ ذُنُوبُهُ وَ لَمْ يَكُنْ عِنْدَهُ مَا يُكَفِّرُهَا ابْتَلَاهُ اللَّهُ تَعَالَى بِالْحُزْنِ فَيُكَفِّرُ عَنْهُ ذُنُوبَهُ.
امام صادق (علیه السلام) فرمود: چون گناه بنده (مؤمنى) فراوان شود و عمل صالحى نداشته باشد كه جبران آن گناهان كند، خداوند او را به غم و اندوه گرفتار نمايد تا گناهانش را پاك سازد.
پی نوشت:
أمالي المفيد، ص: 24
منبع:حوزه
211008
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا كَثُرَتْ ذُنُوبُهُ وَ لَمْ يَكُنْ عِنْدَهُ مَا يُكَفِّرُهَا ابْتَلَاهُ اللَّهُ تَعَالَى بِالْحُزْنِ فَيُكَفِّرُ عَنْهُ ذُنُوبَهُ.
امام صادق (علیه السلام) فرمود: چون گناه بنده (مؤمنى) فراوان شود و عمل صالحى نداشته باشد كه جبران آن گناهان كند، خداوند او را به غم و اندوه گرفتار نمايد تا گناهانش را پاك سازد.
پی نوشت:
أمالي المفيد، ص: 24
منبع:حوزه
211008
