امام باقر (ع) فرموده اند: «موسى «ع» گفت: پروردگارا! از كدام يك از بندگانت بيشتر نفرت دارى؟...»
عقیق: تلاش و کوشش و پرهیز از تنبلی و بی عاری در اسلام بسیار مورد تاکید و توصیه آیات و روایات است، آنچنان که خداوند در آیه 78 سوره مبارکه غافر می فرماید: « ... فَإِذا جاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِيَ بِالْحَقِّ، وَ خَسِرَ هُنالِكَ الْمُبْطِلُونَ؛ ... چون فرمان خدا در رسد (و رستاخيز برپا گردد)، به حق داورى خواهد شد، و در آنجاست كه باطلگرايان (باطل انديشان، ولگردان)، زيانكار خواهند بود.
همچنین روایت است که هر گاه پيامبر اكرم (ص) به مردى نگاه مى كرد و از او خوشش مى آمد، مى پرسيد: «كارى دارد؟» اگر مى گفتند: نه، مى فرمود: «از چشمم افتاد.» پرسيدند: اى پيامبر خدا چرا چنين است؟ فرمودند: «براى اينكه مؤمن اگر حرفه اى نداشته باشد با دينش زندگى مىكند (و به نام دين، بار دوش اين و آن مىشود).»
امام صادق (ع) از پيامبر (ص) نقل کرده اند: «هر كس بار زندگى خويش را بر دوش ديگران نهد ملعون است.»
امیرمومنان علی (ع) نیز در این باره می فرمایند: «اگر شغل خستگى و رنج دارد، بيكارى مدام نيز مايه فساد و تباهى است.»
امام باقر (ع) فرموده اند: «موسى «ع» گفت: پروردگارا! از كدام يك از بندگانت بيشتر نفرت دارى؟ خداوند فرمود: «آن كس كه شب هنگام چون مردار است و روز بيكار.»
همان حضرت (ع) می فرمایند: «پيامبر خدا (ص) فرمودند: صدقه دادن به ثروتمند روا نيست، و همچنين به نيرومند تندرست، و به صاحب حرفه، و به انسان قادر بر كار.»
(اصحاب گفتند:) پرسيديم: مقصود از اين سخن چيست؟ فرمودند: «بر كسى كه مى تواند از گرفتن صدقه خوددارى كند، گرفتن آن حلال نيست.»
علاوه بر این، امام صادق (ع) فرموده اند: «... از پيامبر «ص» چنين رسيده است: گروه هايى از امّت من دعايشان مستجاب نمىشود: ... و (يكى) مردى كه در خانه مى نشيند و مى گويد: پروردگارا! روزى مرا برسان! و به طلب روزى بيرون نمى رود. خداى بزرگ به او مى گويد: «اى بنده من! مگر بدن سالم به تو ندادم، تا دنبال كار روى و روزى خود را به دست آورى؟ ...».
ایشان همچنین می فرمایند: «براى گناهكار بودن شخص همين بس، كه به عائله خويش نرسد.»
و از امام كاظم (ع) است که: «خداى بزرگ از بنده پُرخواب بيزار است، خدا از بنده بيكار متنفر است.»
پی نوشت ها:
وسائل الشیعه
عدّة الدّاعى
بحارالانوار
سفينة البحار
منبع:قدس
211008
همچنین روایت است که هر گاه پيامبر اكرم (ص) به مردى نگاه مى كرد و از او خوشش مى آمد، مى پرسيد: «كارى دارد؟» اگر مى گفتند: نه، مى فرمود: «از چشمم افتاد.» پرسيدند: اى پيامبر خدا چرا چنين است؟ فرمودند: «براى اينكه مؤمن اگر حرفه اى نداشته باشد با دينش زندگى مىكند (و به نام دين، بار دوش اين و آن مىشود).»
امام صادق (ع) از پيامبر (ص) نقل کرده اند: «هر كس بار زندگى خويش را بر دوش ديگران نهد ملعون است.»
امیرمومنان علی (ع) نیز در این باره می فرمایند: «اگر شغل خستگى و رنج دارد، بيكارى مدام نيز مايه فساد و تباهى است.»
امام باقر (ع) فرموده اند: «موسى «ع» گفت: پروردگارا! از كدام يك از بندگانت بيشتر نفرت دارى؟ خداوند فرمود: «آن كس كه شب هنگام چون مردار است و روز بيكار.»
همان حضرت (ع) می فرمایند: «پيامبر خدا (ص) فرمودند: صدقه دادن به ثروتمند روا نيست، و همچنين به نيرومند تندرست، و به صاحب حرفه، و به انسان قادر بر كار.»
(اصحاب گفتند:) پرسيديم: مقصود از اين سخن چيست؟ فرمودند: «بر كسى كه مى تواند از گرفتن صدقه خوددارى كند، گرفتن آن حلال نيست.»
علاوه بر این، امام صادق (ع) فرموده اند: «... از پيامبر «ص» چنين رسيده است: گروه هايى از امّت من دعايشان مستجاب نمىشود: ... و (يكى) مردى كه در خانه مى نشيند و مى گويد: پروردگارا! روزى مرا برسان! و به طلب روزى بيرون نمى رود. خداى بزرگ به او مى گويد: «اى بنده من! مگر بدن سالم به تو ندادم، تا دنبال كار روى و روزى خود را به دست آورى؟ ...».
ایشان همچنین می فرمایند: «براى گناهكار بودن شخص همين بس، كه به عائله خويش نرسد.»
و از امام كاظم (ع) است که: «خداى بزرگ از بنده پُرخواب بيزار است، خدا از بنده بيكار متنفر است.»
پی نوشت ها:
وسائل الشیعه
عدّة الدّاعى
بحارالانوار
سفينة البحار
منبع:قدس
211008
