خانه‏ حضرت‏ خديجه‏ كه هم اكنون اثري از آن در مكه نيست!

خانه‏ حضرت‏ خديجه‏، همان خانه‏ وى در مكه بود كه با رسول خدا در آن مى‏ زيست و فاطمه زهرا يگانه دختر حضرت خديجه در آنجا به‏ دنيا آمد و رسول خدا پس از رحلت حضرت خديجه تا پيش از هجرتش به مدينه در آن خانه ساكن بود؛ سپس آن خانه به عقيل بن ابيطالب سپرده شد.

عقیق:اين خانه مورد عنايت و توجّه مسلمانان بوده و يكى از بهترين مكان‏ هاى مكه شناخته مى‏ شده است. در نقشه‏ اى كه از اين خانه هست مصلّاى رسول خدا(ص) و مولد فاطمه(س) مشخّص گرديده است.
بنابر اين گزارش، مورخان دو نقطه را به عنوان خانه ايشان ذكر كرده اند: اولي در فضاي پشت مسعي و نزديك به مروه كه به مولد النبي نزديك‌تر بوده و ديگري بالاتر از مروه به سمت خيابان غزه، ابتداي بازاري بنام جودريه (ابوسفيان) كه اين بازار نيز در سال ۱۳۸۹ تخريب گرديد. ابتداي اين بازار مغازه عطرفروشي قرار داشت كه معروف بود منزل حضرت خديجه(س) آنجا بوده است.
بنا به نظر مرحوم عبده يماني در كتاب خديجة بنت خويلد بهجة قلب المصطفي و نيز بررسي برخي عكس‌هاي برجاي مانده از اين مكان قول اول به صحت و واقعيت نزديك‌تر است.
اين گزارش مي افزايد: در فاصله اندكى از مولد النبي، محل خانه خديجه(س) بوده كه در آنجا «مولد السيدة فاطمة الزهراء(س)» بوده است. فاسى مى‏ نويسد: سه نقطه در اين خانه هست كه زيارت مى‏ شود؛ نخست «مولد فاطمه(س)»، دوم جايى كه آن را «قبّة الوحى» مى‏ نامند و سوم «المختبأ». وى سپس مى‏ افزايد: در آن، جاهاى ديگرى است كه صورت مسجد دارد. بنا به نقل محب‏الدين طبرى، اين خانه بهترينِ مكان‏ها، پس از مسجد الحرام در مكه است.
تاريخ نويسان مي گويند: پس از هجرت پيامبر(ص) عقيل اين خانه را تصرف كرد؛ گويا نزديك‏تر از او به رسول‏ خدا(ص) كسى نبوده تا در آن حيص و بيص فشار قريش، خانه را تصرف كند. بعدها معاويه، خانه ياد شده را از عقيل خريد و آن را تبديل به مسجد كرد. در نزديكى همين خانه، ابوسفيان نيز خانه‏ اى داشته است. اين همان خانه‏ اى است كه رسول خدا(ص) در فتح مكه فرمود: «مَنْ دَخَلَ دارَ أبى‏سُفْيان فَهُوَ آمِن».

توفيق تشرّف به محضر حضرت مهدى(عج)
شيخ صدوق، قطب راوندى و ابن حمزه از محمد حسن بن وجناء النصيبى نقل مى‏ كنند: زير ناودان- در حجراسماعيل- به سجده افتاده، مشغول دعا و گريه و زارى بودم، ناگهان كسى مرا حركت داد و گفت: اى حسن بن وجناء، از جاى خود برخيز. از جا برخاستم. او از جلو حركت كرد و من نيز به دنبالش راه افتادم. مرا به خانه‏ حضرت‏ خديجه عليهاالسلام رسانيد. در آن اتاقى بود كه در وسط ديوارى داشت. و به واسطه پله‏ اى كه از ساج ساخته شده بود، امكان رفتن به ميان آن بود، قاصد بالا رفت، در همين هنگام بود كه ندائى شنيدم كه فرمود: حسن! بالا بيا، از پله بالا رفتم، دم در ايستادم.
حضرت صاحب‏ الزمان عليه‏ السلام فرمود: حسن! آيا فكر مى‏ كنى كه تو بر من مخفى هستى؟ ! به خدا سوگند لحظه‏ اى از حجّ تو نگذشت مگر آن كه با تو در آن بودم. آنگاه حضرت برخى از كارهاى مرا شمرد، اينجا بود كه ديگر نتوانستم تعادل خود را حفظ كنم، غش كرده و به روى بر زمين افتادم. دستان نوازش گرش بر صورتم بود كه به خود آمدم و از جاى خود برخاستم.
حضرت فرمود: حسن! به مدينه برو و ملازم خانه جعفر بن محمد (امام صادق(ع) باش، و هيچ گونه نگرانى از ناحيه طعام و آشاميدنى و لباس به خود راه مده.
آنگاه حضرت دفترى به من داد كه در آن دعاى فرج و كيفيت درود بر حضرت وجود داشت، سپس حضرت به من فرمود: اين دعا را بخوان و اينگونه بر من درود فرست و آن را به همه كس جز به دوستان شايسته نده، كه خداوند متعال تو را موفق خواهد داشت.

سرنوشت خانه در دوران معاصر
به نوشته محمد طاهر كُردى، روى اين محل، در گذر تاريخ، بناهاى فراوانى ساخته شده و آخرين آنها بنايى است كه به عنوان‏ «محل ولادت حضرت زهرا عليهاالسلام» ساخته‏ اند. بانى اين بنا نيز شيخ عباس قطان شهردار مكه بوده كه به سال ۱۳۶۸ قمرى، در آنجا محلى براى حفظ و قرائت قرآن بنا كرد. ابن بنا تا زمان تأليف كتاب كردى، به عنوان مدرسه حفظ قرآن برقرار بوده است. پيش از اين، در دوره عثمانى، در محل خانه خديجه عليهاالسلام، تكيه‏ اى ساخته شده بود كه به نام «تكية السيدة فاطمه» شهرت داشت.
دولت سعودي، خانه‏ حضرت‏ خديجه(س) كه ۲۸ سال پيامبر صلى الله عليه و آله در آن زيست و صديقه طاهره عليهاالسلام در آنجا به دنيا آمد و خانه اي كه از آنجا هجرت به مدينه منوّره صورت گرفت را منهدم ساختند، و به‏ دستور ملك عبدالعزيز، در محل آن‏ «مدرسه تحفيظ القرآن» ساخته‏ اند. و اكنون (سال ۱۳۹۱شمسي) حتي از آن مدرسه نيز اثري باقي نمانده است.