«أُولَـئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُاْ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالآَخِرَةِ» / آنان کسانی اند که زندگی دنیا را به بهای آخرت خریدند / (بقره/86)
عقیق:آب گرانتر است یا طلا؟! معلوم است که طلا! آب کیلویی 5 تومان هم نیست اما طلا کیلویی 100 میلیون تومان می ارزد! حالا یک سوال دیگر. آب ارزشمندتر است یا طلا؟! لطفا با تأمل پاسخ دهید! طلا؟ خوب حالا فرض کنید در یک بیابان برهوت گیر افتاده اید و دارید از تشنگی می میرید. یک لیوان آب هم ندارید اما 100 کیلو طلا دارید. حاضر هستید یک کیلو طلا بدهید و یک لیوان آب بگیرید تا از مرگ نجات پیدا کنید؟ بله اگر لازم باشد حاضرید تمام 100 کیلو طلا را هم بدهید و یک لیوان آب بگیرید و بنوشید تا اگر شده برای ساعتی بیشتر زنده بمانید!
خوب! حالا آب ارزشمندتر است یا طلا؟! بله، آب ارزشمندتر است چون انسان بدون آب می میرد اما بدون طلا می تواند به راحتی و بدون مشکل زندگی کند.
بله! ما انسانها خیلی وقتها ارزش چیزهایی که در اختیار داریم را نمی دانیم و اشتباه حساب و کتاب می کنیم. عمر ما مانند همان آب است که به دلیل فراوانی اش و اینکه رایگان در اختیار ما قرار داده شده، آن را ارزان می پنداریم و قدرش را نمی دانیم در حالیکه هر قطره اش می تواند ما را از مرگ نجات دهد.
ثروت هم در حکم طلایی است که تنها زینت ظاهری است و وقتِ وقتش به هیچ کاری نمی آید و پس از مرگ هم باید آن را برای دیگران گذاشت و رفت و البته مسؤولیت آن را به دوش کشید.
عمر، سرمایه آخرت است و ثروت سرمایه دنیا. و دریغا که بیشتر مردم سرمایه ارزشمند آخرت را می دهند تا سرمایه فانی دنیا را بدست آورند و چه تجارت پرزیانی است این تجارت. عمر انسان در حقیقت همان «آب حیات» است زیرا با این سرمایه ارزشمند است که می توان حیات جاوید در جوار قرب الهی و سعادت ابدی را خریداری کرد.
انسان عاقل بدنبال ذخیره سرمایه ای است که پایدار و همیشگی باشد نه سرمایه ای که پس از چند سال از کف برود، آن هم به قیمت از دست دادن خوشبختی جاودان عالم آخرت. پس چرا ما دنیای فانیِ بی ارزش را به آخرت باقیِ ارزشمند می فروشیم؟!
در پایان همین آیه می فرماید که: "پس نه عذابشان تخفیف داده شود و نه آنها یاری می شوند".
به راستی جزای کسی که دعوتهای مکرر حق را از زبان پیامبران و امامان و اولیا خدا و نیز آیات قرآن کریم، نشنیده گرفته و عمر و سرمایه زندگی جاودانی اش را هدر داده و در راه غیرخدا یعنی شیطان سوزانده است چیست جز عذاب سخت دوزخ و درد سنگین وجدان و حسرت جاودان؟ و چه کسی حاضر است در روزی که میزان عمل آماده شده است، چنین کسی را یاری و شفاعت کند؟
منبع:قدس
211008
خوب! حالا آب ارزشمندتر است یا طلا؟! بله، آب ارزشمندتر است چون انسان بدون آب می میرد اما بدون طلا می تواند به راحتی و بدون مشکل زندگی کند.
بله! ما انسانها خیلی وقتها ارزش چیزهایی که در اختیار داریم را نمی دانیم و اشتباه حساب و کتاب می کنیم. عمر ما مانند همان آب است که به دلیل فراوانی اش و اینکه رایگان در اختیار ما قرار داده شده، آن را ارزان می پنداریم و قدرش را نمی دانیم در حالیکه هر قطره اش می تواند ما را از مرگ نجات دهد.
ثروت هم در حکم طلایی است که تنها زینت ظاهری است و وقتِ وقتش به هیچ کاری نمی آید و پس از مرگ هم باید آن را برای دیگران گذاشت و رفت و البته مسؤولیت آن را به دوش کشید.
عمر، سرمایه آخرت است و ثروت سرمایه دنیا. و دریغا که بیشتر مردم سرمایه ارزشمند آخرت را می دهند تا سرمایه فانی دنیا را بدست آورند و چه تجارت پرزیانی است این تجارت. عمر انسان در حقیقت همان «آب حیات» است زیرا با این سرمایه ارزشمند است که می توان حیات جاوید در جوار قرب الهی و سعادت ابدی را خریداری کرد.
انسان عاقل بدنبال ذخیره سرمایه ای است که پایدار و همیشگی باشد نه سرمایه ای که پس از چند سال از کف برود، آن هم به قیمت از دست دادن خوشبختی جاودان عالم آخرت. پس چرا ما دنیای فانیِ بی ارزش را به آخرت باقیِ ارزشمند می فروشیم؟!
در پایان همین آیه می فرماید که: "پس نه عذابشان تخفیف داده شود و نه آنها یاری می شوند".
به راستی جزای کسی که دعوتهای مکرر حق را از زبان پیامبران و امامان و اولیا خدا و نیز آیات قرآن کریم، نشنیده گرفته و عمر و سرمایه زندگی جاودانی اش را هدر داده و در راه غیرخدا یعنی شیطان سوزانده است چیست جز عذاب سخت دوزخ و درد سنگین وجدان و حسرت جاودان؟ و چه کسی حاضر است در روزی که میزان عمل آماده شده است، چنین کسی را یاری و شفاعت کند؟
منبع:قدس
211008
