عقیق:ابوالقاسم حسینجانی با بیان اینکه زبان و ادبیات معاصر کشورمان در اغلب موارد کاسب کارانه و یا عوامانه است، اظهار کرد: متاسفانه بخش زیادی از ادبیات آیینی کشورمان توام با خرافات و عوام‌زدگی است.

وی ادامه داد: مفاهیم و ارزش هایی همچون ماه رمضان، امام زمان (عج)، قرآن و ... برای زندگی و حرکت است. نمازی که می‌خوانیم برای این است که می خواهیم به خداوند نزدیک شویم و در این نزدیک شدن به خداوند هم حرکت وجود دارد. اما بسیاری از ما جز گریه و ناله کاری نمی کنیم و حرکتی نداریم.

این شاعر و قرآن پژوه ضمن انتقاد از عبادت هایی بدون تحقیق و اندیشه، با اشاره به شخصیت «خواجه ربیع» که از زمره زهّاد هشتگانه صدر اسلام و تابعین (کسانی که صحابه پیامبر را درک کرده‌اند) و همچنین از یاران و سرداران امام علی (ع) بوده است، عنوان کرد: خواجه ربیع  در سال‌های پایانی خلافت حضرت علی (ع) و پس از بروز اختلاف میان آن حضرت و معاویه، به قصد انزوا و دوری از نزاع طرفین، عراق را به مقصد ایران و خراسان ترک کرد. این شخصیت در برابر حادثه کربلا، واکنشی نشان نداد و حتی امام حسین (ع) را مورد نقد قرار داد و حال افرادی که به زیارت امام حسین (ع) می روند، در مشهد به آرامگاه این شخص هم می روند و به نوعی می توان گفت عبادت هایمان فله ای شده است.

وی همچنین با اشاره به دعای «اَللّهُمَّ اَدْخِلْ عَلی اَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ» از کتاب مفاتیح الجنان که در ایام ماه مبارک رمضان خوانده می‌شود، اظهار کرد: این دعا یک مانیفست جهانی است و اگر هیچ چیز نداشتیم و تنها همین دعا را داشتیم، می توانستیم در جهان حرف برای گفتن داشته باشیم. اما ما برای پیغمبری که دیدگاهش جهانی و وسیع است چه می کنیم، متاسفانه رادیو و تلویزیون و هیئت‌های مذهبی تنها به ناله و گریه می‌پردازند و حرکتی اساسی در آن ها نمی بینیم.

حسینجانی خاطرنشان کرد: تمام ماه رمضان یعنی ماه قرآن و روزه ای که در این ماه می گیریم برای این است که به تقوا برسیم و به نظرم تقوا همان سواد خواندن قرآن است. در حالی که در ایام این ماه عزیز تنها قرآن را روخوانی می‌کنیم و از اهمیت فهم آن بی اطلاع هستیم. وقتی پیامبر اسلام (ص) می فرمایند یک آیه خواندن در ماه رمضان برابر با ختم قرآن است به این معنی است که به جای هزار بار خواندن قرآن، یک آیه را هزار بار بخوانیم و آن را عمیقا بفهمیم و عمل کنیم.

منبع:فارس