چند ساليست كه ماه مبارك رمضان مقارن با فصل تابستان شده است و واضح است كه روزه گرفتن در تابستان با گرماي شديد و روزهاي طولاني بسيار سخت است. اما فراموش نكنيم كه در روزه‌داري آزمايش الهي نهفته است و آثار و بركات بسياري دارد.
عقیق:درست است كه در ماه مبارك رمضان، شيطان دست و پايش در غل و زنجير است اما يادمان باشد كه هواي نفس آزاد است و تلاش مي‌كند كه انسان در آزمايش الهي مردود شود. خالصانه خود را به خدا واگذاريم و از او بخواهيم كه در روزه‌داري توفيقمان دهد و مراقب باشيم كه تشنگي و گرما ما را از روزه گرفتن منصرف نكند كه بركات زيادي را از دست مي‌دهيم از يك سو و مستوجب عذاب مي‌شويم از سوي ديگر. و هيچ چيز بالاتر و زيباتر از فرمانبرداري از حضرت احديت نيست.
اين روزها وقتي زير تابش آفتاب و در گرماي بي‌قراركننده تابستان داغ، با كام تشنه و رمقي كه از جان رفته به معنويت رمضان و ارزش ايمان و قدر استقامت در راه حق مي‌انديشي به خاطر مي‌آوري كه ماندن در راه دين و استقامت در مسير آئين، بي تلاش و صبر و زحمت مقدور نخواهد بود و هر كس به اندازه وسع اين پايداري ظاهري و باطنيش به قرب الهي خواهد رسيد.
‘گاهي وقت‌ها سختي‌هايي كه انسان متحمل مي‌شود نتيجه‌اي ارزشمند به همراه دارد؛ من جمله همين روزه گرفتن در فصل گرما؛ اين سختي‌ها و مشقت‌ها جز خير و نيكي براي صاحب آن نيست، زيرا پيامبر اكرم (صلي الله عليه و اله) مي‌فرمايد: «أفْضَلُ الْأعْمالِ أحْمَزُهَا؛ بهترين عمل‌ها، دشوارترين آن‌ها مى‌باشد» [۱]؛ هر اندازه كه سختي و مشقّت عمل، بيشتر باشد، ارزش و پاداش آن هم بيشتر است.
امام صادق (عليه‌السلام) هم در مورد روزه‌داري در فصل گرما چنين مي‌فرمايد:
«مَنْ صَامَ يَوْماً فِي الْحَرِّ فَأَصَابَهُ ظَمَأٌ وَكَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ أَلْفَ مَلَكٍ يَمْسَحُونَ وَجْهَهُ وَ يُبَشِّرُونَهُ حَتَّى إِذَا أَفْطَرَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَا أَطْيَبَ رِيحَكَ وَ رَوْحَكَ مَلَائِكَتِي اشْهَدُوا أَنِّي قَدْ غَفَرْتُ لَه؛ هر كس كه در گرما يك روز را روزه بدارد و تشنگى را تحمل كند، خداوند هزار فرشته را بر او مىگمارد تا دست‌هاى خود را بر روى او كشيده و او را بشارت دهند و پس از آنكه افطار كرد، خداوند مىفرمايد: چقدر خوش بويى! اى فرشتگان من گواه باشيد كه من او را آمرزيدم». [۲]
امام صادق (عليه السلام) در كنار كعبه در پاسخ به خواست فردي كه از امام طلب ارشاد كردند از قول پدر بزرگوارشان فرمودند: «صُمْ يَوْماً شَدِيدَ الْحَر لِلنشُورِ وَ صَل رَكعَتَيْنِ فِى سَوَادِ الليْلِ لِوَحْشَةِ الْقُبُورِ» تقريباً به اين معنا كه در روزهاي بسيار گرم روزه بگير تا تشنگي روز نشور و قيامت را به ياد آوري و در سياهي شب نماز بگزار تا وحشت تنهايي قبر در خاطرت مجسم شود. اگر كسي تشنگي ناچيز اين دنيا را در مدت اندكي تحمل كند درك مختصري از عطش روز محشر خواهد يافت و اين سبب مي‌گردد تا راهكاري بيابد از آن تشنگي در امان باشد و با جستجو در كلمات دانايان به آن روز يعني اهل بيت عصمت راهكارهاي مناسبي مي‌يابد و علم پيدا مي‌كند چه گناهاني سبب تشنگي در محشر و چه اعمال حسنه اي سبب رفع آن خواهد شد. چنانچه به طور نمونه رسول خدا (صلي الله عليه و اله) فرمود: خوشا به حال كساني كه براي خدا گرسنه و تشنه شده اند. اينان در روز قيامت سير مي‌شوند و تشنگي و گرسنگي را درك نخواهند كرد. (وسائل الشيعه۷:۲۹۹)
حال چه فضيلتي از اين بالاتر كه خداوند به روزه‌داراني كه اين سختي را تحمل مي‌كنند، افتخار مي‌كند و مي‌بالد؟ و چه سعادتي از اين بالاتر كه ما با اين روزه‌داريمان مورد غفران و بخشش حضرت حق قرار مي‌گيريم؟
پي نوشت ها:
۱- بحار، ج ۷، ص ۱۹۱.
۲- ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص۱۴۸.
منبع:حج
211008
اين روزها وقتي زير تابش آفتاب و در گرماي بي‌قراركننده تابستان داغ، با كام تشنه و رمقي كه از جان رفته به معنويت رمضان و ارزش ايمان و قدر استقامت در راه حق مي‌انديشي به خاطر مي‌آوري كه ماندن در راه دين و استقامت در مسير آئين، بي تلاش و صبر و زحمت مقدور نخواهد بود و هر كس به اندازه وسع اين پايداري ظاهري و باطنيش به قرب الهي خواهد رسيد.
‘گاهي وقت‌ها سختي‌هايي كه انسان متحمل مي‌شود نتيجه‌اي ارزشمند به همراه دارد؛ من جمله همين روزه گرفتن در فصل گرما؛ اين سختي‌ها و مشقت‌ها جز خير و نيكي براي صاحب آن نيست، زيرا پيامبر اكرم (صلي الله عليه و اله) مي‌فرمايد: «أفْضَلُ الْأعْمالِ أحْمَزُهَا؛ بهترين عمل‌ها، دشوارترين آن‌ها مى‌باشد» [۱]؛ هر اندازه كه سختي و مشقّت عمل، بيشتر باشد، ارزش و پاداش آن هم بيشتر است.
امام صادق (عليه‌السلام) هم در مورد روزه‌داري در فصل گرما چنين مي‌فرمايد:
«مَنْ صَامَ يَوْماً فِي الْحَرِّ فَأَصَابَهُ ظَمَأٌ وَكَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ أَلْفَ مَلَكٍ يَمْسَحُونَ وَجْهَهُ وَ يُبَشِّرُونَهُ حَتَّى إِذَا أَفْطَرَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَا أَطْيَبَ رِيحَكَ وَ رَوْحَكَ مَلَائِكَتِي اشْهَدُوا أَنِّي قَدْ غَفَرْتُ لَه؛ هر كس كه در گرما يك روز را روزه بدارد و تشنگى را تحمل كند، خداوند هزار فرشته را بر او مىگمارد تا دست‌هاى خود را بر روى او كشيده و او را بشارت دهند و پس از آنكه افطار كرد، خداوند مىفرمايد: چقدر خوش بويى! اى فرشتگان من گواه باشيد كه من او را آمرزيدم». [۲]
امام صادق (عليه السلام) در كنار كعبه در پاسخ به خواست فردي كه از امام طلب ارشاد كردند از قول پدر بزرگوارشان فرمودند: «صُمْ يَوْماً شَدِيدَ الْحَر لِلنشُورِ وَ صَل رَكعَتَيْنِ فِى سَوَادِ الليْلِ لِوَحْشَةِ الْقُبُورِ» تقريباً به اين معنا كه در روزهاي بسيار گرم روزه بگير تا تشنگي روز نشور و قيامت را به ياد آوري و در سياهي شب نماز بگزار تا وحشت تنهايي قبر در خاطرت مجسم شود. اگر كسي تشنگي ناچيز اين دنيا را در مدت اندكي تحمل كند درك مختصري از عطش روز محشر خواهد يافت و اين سبب مي‌گردد تا راهكاري بيابد از آن تشنگي در امان باشد و با جستجو در كلمات دانايان به آن روز يعني اهل بيت عصمت راهكارهاي مناسبي مي‌يابد و علم پيدا مي‌كند چه گناهاني سبب تشنگي در محشر و چه اعمال حسنه اي سبب رفع آن خواهد شد. چنانچه به طور نمونه رسول خدا (صلي الله عليه و اله) فرمود: خوشا به حال كساني كه براي خدا گرسنه و تشنه شده اند. اينان در روز قيامت سير مي‌شوند و تشنگي و گرسنگي را درك نخواهند كرد. (وسائل الشيعه۷:۲۹۹)
حال چه فضيلتي از اين بالاتر كه خداوند به روزه‌داراني كه اين سختي را تحمل مي‌كنند، افتخار مي‌كند و مي‌بالد؟ و چه سعادتي از اين بالاتر كه ما با اين روزه‌داريمان مورد غفران و بخشش حضرت حق قرار مي‌گيريم؟
پي نوشت ها:
۱- بحار، ج ۷، ص ۱۹۱.
۲- ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص۱۴۸.
منبع:حج
211008
