آدمی به ذات از گناه و آنچه خداوند متعال حرام می داند، دوری می جوید و درصدد کنار نهادن آنها است که برای این مهم یک راه ساده در دین توصیه شده است.
عقیق:شکرگزاری از توصیه های موکد دین است که زمینه افزایش نعمات را فراهم آورده و باب رحمت الهی را برای انسان می گشاید از این رو در روایات متعدد نسبت به آن سفارش می شود.
رسول خدا (ص) فرمودند: «خورنده شكرگزار، اجر روزه دار خداجو دارد و تندرست شكرگزار، اجر گرفتار دردمند صابر دارد و عطا بخش شكرگزار، اجر محروم قناعتكار دارد.»
همان حضرت (ص) می فرمایند: «خداوند بر بندهاى درى از شكر نگشايد كه درى از فزايش را بر او بندد.»
امام صادق (ع) نیز درباره شکرگزاری فرموده اند: «در تورات نوشته است: شكرگزار از هر كه به تو نعمت داد و نعمت بخش بر هر كه تو را شكر گزارد، زيرا با شكرگزارى نعمت نابود نگردد و با كفران نعمتى نبايد، شكرگزارى فزايش نعمت است و امان از ديگرگونى.»
عبيد اللَّه بن وليد گويد: شنيدم از امام صادق (ع) كه مى فرمودند: «سه چيز است كه با وجود آنها چيزى زيان نزند: دعاء در موقع گرفتارى، و آمرزشجوئى هنگام گناه و شكرگزارى هنگام نعمت.»
از امام صادق (ع) كه فرمودند: «شكر نعمت، كنارهگيرى از حرام ها است و نهايت شكر، گفتن الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ است.»
همچنین، أبى بصير گويد: به امام صادق (ع) گفتم: براى شكر اندازهاى است كه چون بنده آن را انجام دهد شاكر باشد؟
حضرت (ع) فرمودند: «آرى» گفتم: آن چيست؟ فرمودند: «خدا را در هر نعمتىكه دارد از اهل و مال، حمد گويد و اگر در مالى كه به او انعام كرده حقى باشد آن را ادا كند و از آن به حساب است قول خدا عز و جل (كه موقع سوار شدن كشتى يا چهارپا بگويد- 13- سوره زخرف): «سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ- منزه باد آنكه اين را براى ما مسخر نمود و ما خود تاب تسخير آن را نداشتيم» و آن است قول خدا تعالى (در موقع ورود به منزل و مسكن- 92- سوره مؤمنون) «رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبارَكاً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ- پروردگارا مرا با بركت فرود آور و تو بهترين پذيرا هستى» و قول خدا (80 سوره اسراء): «رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصِيراً- پروردگارا مرا به درستى و راستى در آور و به درستى و راستى بر آور و از نزد خود برايم تسلط پيروزمندانه مقرر ساز».
على بن الحسين، امام سجاد (ع) فرموده اند: «به راستى خدا دوست دارد هر بنده غمنده را دوست دارد هر بنده پرشكرگزار را، خدا تبارك و تعالى به يكى از بندههايش در روز رستاخيز مى فرمايد: آيا تو فلانى را شكر كردى؟ در پاسخ مىگويد: بلكه من تو را شكر كردم پروردگارا، پس خدا مىفرمايد: مرا شكر نكردى، چون او را شكر نكردى.»، سپس فرمودند: «قدردان ترين شما نسبت به مردم شكرگزارترين شما است نسبت به خدا.»
پی نوشت:
کافی، جلد4
منبع:قدس
211008
رسول خدا (ص) فرمودند: «خورنده شكرگزار، اجر روزه دار خداجو دارد و تندرست شكرگزار، اجر گرفتار دردمند صابر دارد و عطا بخش شكرگزار، اجر محروم قناعتكار دارد.»
همان حضرت (ص) می فرمایند: «خداوند بر بندهاى درى از شكر نگشايد كه درى از فزايش را بر او بندد.»
امام صادق (ع) نیز درباره شکرگزاری فرموده اند: «در تورات نوشته است: شكرگزار از هر كه به تو نعمت داد و نعمت بخش بر هر كه تو را شكر گزارد، زيرا با شكرگزارى نعمت نابود نگردد و با كفران نعمتى نبايد، شكرگزارى فزايش نعمت است و امان از ديگرگونى.»
عبيد اللَّه بن وليد گويد: شنيدم از امام صادق (ع) كه مى فرمودند: «سه چيز است كه با وجود آنها چيزى زيان نزند: دعاء در موقع گرفتارى، و آمرزشجوئى هنگام گناه و شكرگزارى هنگام نعمت.»
از امام صادق (ع) كه فرمودند: «شكر نعمت، كنارهگيرى از حرام ها است و نهايت شكر، گفتن الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ است.»
همچنین، أبى بصير گويد: به امام صادق (ع) گفتم: براى شكر اندازهاى است كه چون بنده آن را انجام دهد شاكر باشد؟
حضرت (ع) فرمودند: «آرى» گفتم: آن چيست؟ فرمودند: «خدا را در هر نعمتىكه دارد از اهل و مال، حمد گويد و اگر در مالى كه به او انعام كرده حقى باشد آن را ادا كند و از آن به حساب است قول خدا عز و جل (كه موقع سوار شدن كشتى يا چهارپا بگويد- 13- سوره زخرف): «سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ- منزه باد آنكه اين را براى ما مسخر نمود و ما خود تاب تسخير آن را نداشتيم» و آن است قول خدا تعالى (در موقع ورود به منزل و مسكن- 92- سوره مؤمنون) «رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلًا مُبارَكاً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ- پروردگارا مرا با بركت فرود آور و تو بهترين پذيرا هستى» و قول خدا (80 سوره اسراء): «رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصِيراً- پروردگارا مرا به درستى و راستى در آور و به درستى و راستى بر آور و از نزد خود برايم تسلط پيروزمندانه مقرر ساز».
على بن الحسين، امام سجاد (ع) فرموده اند: «به راستى خدا دوست دارد هر بنده غمنده را دوست دارد هر بنده پرشكرگزار را، خدا تبارك و تعالى به يكى از بندههايش در روز رستاخيز مى فرمايد: آيا تو فلانى را شكر كردى؟ در پاسخ مىگويد: بلكه من تو را شكر كردم پروردگارا، پس خدا مىفرمايد: مرا شكر نكردى، چون او را شكر نكردى.»، سپس فرمودند: «قدردان ترين شما نسبت به مردم شكرگزارترين شما است نسبت به خدا.»
پی نوشت:
کافی، جلد4
منبع:قدس
211008
