يكي از مقامات باطني ائمه اين است كه امام شاهد بر مردم است.
عقیق:امامت حداقل در دو معناي اصلي به كار رفته است: روضه نيوز+محمد رسول الله
۱. امامت و ولايت به معناي رياست و رهبري ظاهري،
۲. امامت و ولايت باطني و عرفاني؛ [۱]
دلايلي كه بر امامت ظاهري پيامبر اسلام (ص) داريم نيازي به تكرار مجدد ندارد؛ [۲] چرا كه آن حضرت تشكيل حكومت داده و به نص قرآن اطاعت او بر همگان واجب بود.
اما در مورد امامت باطني آن حضرت گفتني است كه همه دلايلي كه براي امامت باطني و مقامات عالي دوازده امام وجود دارد، در همۀ موارد و مباحث اين مقام باطني آنان به تبع نورانيت باطني حضرت محمد (ص) بوده است، و ولايت كليه الهيه كه همان معناي عرفاني امامت و ولايت است، در عرفان اسلامي مترادف حقيقت محمديه است؛ يعني در عرفان اسلامي نورانيت باطن حضرت محمد (ص) همان امر امامت و ولايت باطني است كه همين نور در ائمه طاهرين (ع) ظاهر شده است. روايت معروف از حضرت محمد (ص) كه ميفرمايد من و علي نور واحديم اشاره به همين مطلب دارد.
بنابراين پيامبر ما داراي دو منزلت است؛ يكي رسالت و نبوت و يكي مقام امامت باطني كه مربوط به باطن ايشان است اما؛ چون اين منزلت در ائمه آشكار شده (بدون رسالت) بيشتر به ائمه، امام اطلاق شده است.
بنابراين، چنان كه گفته شد، دلايل امامت باطني پيامبر همان دلايل امامت ائمه است و به طريق اولي بر پيامبر اسلام دلالت دارد. مثلا يكي از مقامات باطني ائمه اين است كه امام شاهد بر مردم است. از جمله رواياتي كه بر اين مطلب دلالت دارد اين روايت است:
از امام صادق (ع) در تفسير اين آيه سؤال شد: «فَكَيْفَ إِذا جِئْنا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَ جِئْنا بِكَ عَلى هؤُلاءِ شَهِيداً» [۳]
حضرت فرمود: در باره امت محمد (ص) به خصوص نازل شد كه در هر قرنى از ايشان امامى باشد از ما كه شاهد است بر ايشان و محمد (ص) شاهد است بر خود ما». [۴]
در اين روايت ملاحظه ميشود كه امام شاهد بر مردم است و اين يكي از مقامات امام است، ولي با اين حال حضرت محمد (ص) خود شاهد بر امامان است! بنابراين امامتي برتر براي آن حضرت محقق خواهد بود. با همين شيوه همه دلايلي كه بر امامت و مقامات امام دلالت دارد بر خود نبي مكرم اسلام، حضرت محمد (ص) نيز صادق است.
پی نوشت ها:
[۱] براي نمونه مراجعه شود به مقاله: ولايت در عرفان، چوپاني، يد الله، فصلنامه عرفان، سال ششم، شماره ۲۲، زمستان ۸۸.
[۲] براي نمونه به پاسخ شماره ۱۲۳۰۵ (سايت: ۱۲۰۸۰) در سايت اسلام كوئست مراجعه شود.
[۳] بقره، ۱۳۸.
[۴] «عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- فَكَيْفَ إِذا جِئْنا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَ جِئْنا بِكَ عَلى هؤُلاءِ شَهِيداً قَالَ نَزَلَتْ فِي أُمَّةِ مُحَمَّدٍ ص خَاصَّةً فِي كُلِّ قَرْنٍ مِنْهُمْ إِمَامٌ مِنَّا شَاهِدٌ عَلَيْهِمْ وَ مُحَمَّدٌ ص شَاهِدٌ عَلَيْنَا» كليني، الكافي، ج۱، ص ۱۹۰، دار الكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۶۵ش.
منبع: اسلام كوئست
211008
۱. امامت و ولايت به معناي رياست و رهبري ظاهري،
۲. امامت و ولايت باطني و عرفاني؛ [۱]
دلايلي كه بر امامت ظاهري پيامبر اسلام (ص) داريم نيازي به تكرار مجدد ندارد؛ [۲] چرا كه آن حضرت تشكيل حكومت داده و به نص قرآن اطاعت او بر همگان واجب بود.
اما در مورد امامت باطني آن حضرت گفتني است كه همه دلايلي كه براي امامت باطني و مقامات عالي دوازده امام وجود دارد، در همۀ موارد و مباحث اين مقام باطني آنان به تبع نورانيت باطني حضرت محمد (ص) بوده است، و ولايت كليه الهيه كه همان معناي عرفاني امامت و ولايت است، در عرفان اسلامي مترادف حقيقت محمديه است؛ يعني در عرفان اسلامي نورانيت باطن حضرت محمد (ص) همان امر امامت و ولايت باطني است كه همين نور در ائمه طاهرين (ع) ظاهر شده است. روايت معروف از حضرت محمد (ص) كه ميفرمايد من و علي نور واحديم اشاره به همين مطلب دارد.
بنابراين پيامبر ما داراي دو منزلت است؛ يكي رسالت و نبوت و يكي مقام امامت باطني كه مربوط به باطن ايشان است اما؛ چون اين منزلت در ائمه آشكار شده (بدون رسالت) بيشتر به ائمه، امام اطلاق شده است.
بنابراين، چنان كه گفته شد، دلايل امامت باطني پيامبر همان دلايل امامت ائمه است و به طريق اولي بر پيامبر اسلام دلالت دارد. مثلا يكي از مقامات باطني ائمه اين است كه امام شاهد بر مردم است. از جمله رواياتي كه بر اين مطلب دلالت دارد اين روايت است:
از امام صادق (ع) در تفسير اين آيه سؤال شد: «فَكَيْفَ إِذا جِئْنا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَ جِئْنا بِكَ عَلى هؤُلاءِ شَهِيداً» [۳]
حضرت فرمود: در باره امت محمد (ص) به خصوص نازل شد كه در هر قرنى از ايشان امامى باشد از ما كه شاهد است بر ايشان و محمد (ص) شاهد است بر خود ما». [۴]
در اين روايت ملاحظه ميشود كه امام شاهد بر مردم است و اين يكي از مقامات امام است، ولي با اين حال حضرت محمد (ص) خود شاهد بر امامان است! بنابراين امامتي برتر براي آن حضرت محقق خواهد بود. با همين شيوه همه دلايلي كه بر امامت و مقامات امام دلالت دارد بر خود نبي مكرم اسلام، حضرت محمد (ص) نيز صادق است.
پی نوشت ها:
[۱] براي نمونه مراجعه شود به مقاله: ولايت در عرفان، چوپاني، يد الله، فصلنامه عرفان، سال ششم، شماره ۲۲، زمستان ۸۸.
[۲] براي نمونه به پاسخ شماره ۱۲۳۰۵ (سايت: ۱۲۰۸۰) در سايت اسلام كوئست مراجعه شود.
[۳] بقره، ۱۳۸.
[۴] «عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- فَكَيْفَ إِذا جِئْنا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَ جِئْنا بِكَ عَلى هؤُلاءِ شَهِيداً قَالَ نَزَلَتْ فِي أُمَّةِ مُحَمَّدٍ ص خَاصَّةً فِي كُلِّ قَرْنٍ مِنْهُمْ إِمَامٌ مِنَّا شَاهِدٌ عَلَيْهِمْ وَ مُحَمَّدٌ ص شَاهِدٌ عَلَيْنَا» كليني، الكافي، ج۱، ص ۱۹۰، دار الكتب الاسلامية، تهران، ۱۳۶۵ش.
منبع: اسلام كوئست
211008
