امام صادق عليه السلام درحدیثی نزديك ترين حالت بندگان به خدا و خشنودى او از آنها را تبیین نمودند.
عقیق:عَنْ اَبى عَبْدِاللّه ِ عليه السلام قالَ: اَقْرَبُ ما
يَكُونُ الْعِبادُ اِلَى اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ وَاَرْضى ما يَكُونُ
عَنْهُمْ، اِذَا افْتَقَدُوا حُجَّةَ اللّه ِ، فَلَمْ يَظْهَرْ لَهُمْ،
وَلَمْ يَعْلَمُوا بِمَكانِهِ، وَهُمْ فى ذلِكَ يَعْلَمُونَ اَنَّهَ لَمْ
تَبْطُلْ حُجَّةُ اللّه ِ، فَعِنْدَها فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ كُلَّ
صَباحٍ وَ مَسآءٍ. حديث
امام صادق عليه السلام فرمود: نزديك ترين حالت بندگان به خدا و خشنودى او از آنها هنگامى است كه حجّت خدا در ميان آنها نباشد و براى آنها ظاهر نشود و آنها محـل او را ندانند. ولى در عين حال معتقد باشند كه حجّت خدا هست، در اين زمان شب و روز در انتظار فرج باشند.
بحارالانوارج52
منبع:حوزه
