پاداش اظهار لطف و مهربانى به مؤمن
از زيد بن ارقم كه رسول خدا (ص) فرمود: در امتم بنده اى نباشد كه اظهار لطفى در هر چه باشد به برادر دينى خود براى خدا كند جز آنكه به وى از خدمتكاران بهشتى خادمى بدهد.
عقیق:1_ امام صادق (ع) فرمود: هر كه از چهره برادر مؤمنش خار و خاشاكى برگيرد، خدا براى او ده حسنه نويسد. و هر كه در روى برادرش لبخند زند، براى او يك حسنه باشد.
2_ امام صادق (ع) فرمود: هر كه به برادر مؤمنش خوش آمد گويد، خدا براى او خوش آمد و مرحبا نويسد تا روز قيامت.
3_ امام صادق (ع) فرمود: هر كه مقدم برادر مسلمان خود را كه به او وارد شود گرامى دارد و از او احترام كند، همانا خدا عز و جل را گرامى داشته است.
4_ از زيد بن ارقم كه رسول خدا (ص) فرمود: در امتم بنده اى نباشد كه اظهار لطفى در هر چه باشد به برادر دينى خود براى خدا كند جز آنكه به وى از خدمتكاران بهشتى خادمى بدهد.
5_ از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود: هر كه برادر مسلمان خود را با سخنى، مهرورزى كند و گرامى دارد و گره گرفتارى او را بگشايد، پيوسته در سايه خدا است و با رحمت او مدد شود تا در اين كار باشد.
6_ از جميل، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى فرمود: به راستى از آنچه خدا عز و جل مؤمن را بدان مخصوص ساخته، اين است كه او را شناساى احسان به برادران خود نموده گرچه اندكى باشد و احسان به بسيارى عطا نيست براى آنكه خدا عز و جل در قرآن خود مى فرمايد (۹ سوره حشر): «بر خود مقدم مى دارند و گرچه تنگدست و بى چاره باشند» سپس فرمود: «هر كه از بخل خود محفوظ ماند پس آنان رستگارانند» هر كه را خدا عز و جل به اين صفت شناخت خداوندش دوست دارد و هر كه را خدا تبارك و تعالى دوست دارد، روز قيامت مزد او را بى اندازه بپردازد.
سپس فرمود: اى جميل، اين حديث را براى برادرانت روايت كن، زيرا كه آن تشويق به احسان كردن است.
7_ مفضل می گوید، امام صادق (ع) فرمود: به راستى كه بايد مؤمن به برادر خود تحفه اى بدهد، گفتم: تحفه چه باشد؟ فرمود: فرش، متكا، خوراك، پوشاك، سلام، پس بهشت گردن كشد براى پاداش دادن به او (در دنيا) و خدا عز و جل به او وحى كند كه: من طعام تو را بر اهل دنيا حرام كردم جز بر پيغمبر يا وصى پيغمبر، و چون روز رستاخيز شود، خدا عز و جل به او وحى كند كه دوستانم را به تقديم تحفه هاى آنها پاداش بده، پس غلمان و حوريان بسيار از بهشت به درآيد كه به همراه آنها طبق هائى است با سرپوشهائى از لؤلؤ و چون اولياء خدا نگاه كنند به دوزخ و هراس آن و به بهشت و آنچه در آن است، خردشان از سرشان ببرد و دريغ كنند كه از آن طبق هاى طعام بهشتى بخورند و يك جارچى از زير عرش فرياد كند: به راستى خدا عز و جل محققاً دوزخ را بر هر كه طعام بهشتى خورده است حرام كرده و آن مردم، دست خود دراز مى كنند و از آن طعامها مى خورند.
8_ از امام باقر (ع) كه فرمود: مؤمن به مؤمن حق واجب دارد كه تا هفتاد گناه كبيره بر او پرده پوشى كند.
9_ اسحاق بن عمار گويد: امام صادق (ع) فرمود: اى اسحاق، تا مى توانى به دوستان من نيكى كن، زيرا هيچ مؤمنى به مؤمن ديگر احسان و نيكى نكند و به او كمك ننمايد جز آنكه روى شيطان را بخراشد و دلش را ريش كند.
پی نوشت:
أصول الكافي / ترجمه كمرهاى، ج۴، ص:614تا 617.
منبع:افکار
211008
2_ امام صادق (ع) فرمود: هر كه به برادر مؤمنش خوش آمد گويد، خدا براى او خوش آمد و مرحبا نويسد تا روز قيامت.
3_ امام صادق (ع) فرمود: هر كه مقدم برادر مسلمان خود را كه به او وارد شود گرامى دارد و از او احترام كند، همانا خدا عز و جل را گرامى داشته است.
4_ از زيد بن ارقم كه رسول خدا (ص) فرمود: در امتم بنده اى نباشد كه اظهار لطفى در هر چه باشد به برادر دينى خود براى خدا كند جز آنكه به وى از خدمتكاران بهشتى خادمى بدهد.
5_ از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود: هر كه برادر مسلمان خود را با سخنى، مهرورزى كند و گرامى دارد و گره گرفتارى او را بگشايد، پيوسته در سايه خدا است و با رحمت او مدد شود تا در اين كار باشد.
6_ از جميل، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى فرمود: به راستى از آنچه خدا عز و جل مؤمن را بدان مخصوص ساخته، اين است كه او را شناساى احسان به برادران خود نموده گرچه اندكى باشد و احسان به بسيارى عطا نيست براى آنكه خدا عز و جل در قرآن خود مى فرمايد (۹ سوره حشر): «بر خود مقدم مى دارند و گرچه تنگدست و بى چاره باشند» سپس فرمود: «هر كه از بخل خود محفوظ ماند پس آنان رستگارانند» هر كه را خدا عز و جل به اين صفت شناخت خداوندش دوست دارد و هر كه را خدا تبارك و تعالى دوست دارد، روز قيامت مزد او را بى اندازه بپردازد.
سپس فرمود: اى جميل، اين حديث را براى برادرانت روايت كن، زيرا كه آن تشويق به احسان كردن است.
7_ مفضل می گوید، امام صادق (ع) فرمود: به راستى كه بايد مؤمن به برادر خود تحفه اى بدهد، گفتم: تحفه چه باشد؟ فرمود: فرش، متكا، خوراك، پوشاك، سلام، پس بهشت گردن كشد براى پاداش دادن به او (در دنيا) و خدا عز و جل به او وحى كند كه: من طعام تو را بر اهل دنيا حرام كردم جز بر پيغمبر يا وصى پيغمبر، و چون روز رستاخيز شود، خدا عز و جل به او وحى كند كه دوستانم را به تقديم تحفه هاى آنها پاداش بده، پس غلمان و حوريان بسيار از بهشت به درآيد كه به همراه آنها طبق هائى است با سرپوشهائى از لؤلؤ و چون اولياء خدا نگاه كنند به دوزخ و هراس آن و به بهشت و آنچه در آن است، خردشان از سرشان ببرد و دريغ كنند كه از آن طبق هاى طعام بهشتى بخورند و يك جارچى از زير عرش فرياد كند: به راستى خدا عز و جل محققاً دوزخ را بر هر كه طعام بهشتى خورده است حرام كرده و آن مردم، دست خود دراز مى كنند و از آن طعامها مى خورند.
8_ از امام باقر (ع) كه فرمود: مؤمن به مؤمن حق واجب دارد كه تا هفتاد گناه كبيره بر او پرده پوشى كند.
9_ اسحاق بن عمار گويد: امام صادق (ع) فرمود: اى اسحاق، تا مى توانى به دوستان من نيكى كن، زيرا هيچ مؤمنى به مؤمن ديگر احسان و نيكى نكند و به او كمك ننمايد جز آنكه روى شيطان را بخراشد و دلش را ريش كند.
پی نوشت:
أصول الكافي / ترجمه كمرهاى، ج۴، ص:614تا 617.
منبع:افکار
211008
