۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۷ : ۲۳
راز مقاومت، بیداری سحر در پرتو نیایش الهی
آیت الله جوادی آملی می نویسد: پرواز مرغ باغ ملکوت شهادت با استعانت از اندیشهٴ ناب و استمداد از انگیزهٴ خالص است. سالک کوی شهادت، ره توشه ای به نام معرفت خدا و زاد راهی به عنوان نصرت دین او دارد.
عقیق: همه ساله در سالروز گرامی داشت فتح خرمشهر که به روز مقاومت و ایستادگی نیز مزیّن گشته است یادآور رشادتها و شجاعت هایی است که نظام اسلامی و ملت قهرمان ایران اسلامی هرگز فراموش نخواهند کرد. در این خصوص آیت الله جوادی آملی در پیامی به مناسبت بزرگداشت سرداران و شهیدان والا مقام، ایشان را شاهدان صادق و منتظران دریافت پیام الهی معرفی داشته و آورده اند: همانگونه که خداوند فرمود: ﴿إذا قُرء القرءان فاستمعوا له و أنصتوا﴾، شاهدان صادق، کاملاً منتظر دریافت پیام الاهی شدند. آن جا که خدای سبحان فرمود: ﴿إنّ الله اشتری من المؤمنین أنفسهم و أموالهم بأنّ لهم الجنّة یقاتلون فی سبیل الله فیقتُلون و یقتَلون﴾، در عرضهٴ مستقیم کالای جان و مال حضور یافتند. آن جا که خداوند فرمود: ﴿و أعدّوا لهم ما استطعتم من قوّة﴾، در نهایت اخلاص و قوّت قَلب و بدن، آمادگی خود را اعلام داشتند.آن جا که خدای تعالی فرمود: ﴿یرید الله أن یحقّ الحقّ بکلماته و یقطع دابر الکافرین ٭ لیحقّ الحقّ و یبطَل الباطلَ و لو کرِه المجْرمون﴾، هدفی جز اِحیای حق و غرضی غیر از اِبطال باطل نداشته اند.
وی شهدا را مطیعان دستور عصر غیبت بقیة الله (ارواح من سواه فداه) و نائبان راستین اولی الامر واقعی دانسته و مرقوم داشت: آن جا که خدای سبحان فرمود: ﴿أطیعوا الله و أطیعوا الرّسول و أُولی الأمر منکم﴾. دستور عصر غیبت بقیة الله (ارواح من سواه فداه) را فراگرفتند و از نائبان راستین اولی الامر واقعی، رهنمود خواستند و آن را امتثال کردند و بالاخره، هر چه از قرآن کریم آموختند، اندوختهٴ خود ساختند و به دیگر رویکردها آویخته نشدند.
چون حضرت رسول اکرم(ص) و اهل بیت وحی همتای قرآن کریم اند؛ «إنّی تارکٌ فیکم الثّقلین کِتابَ الله و عترتی...»، تمسّک و اعتصام به هر دو لازم، و ترک هر کدام به مثابهٴ ترک هر دو است. لذا، استماع کلام معصوم و اِنصات منصفانه و ناصحانه در پیشگاه آن، عامل سعادت خواهد بود. شاهدان واصل، هماره رهنمود اهل بیت عصمت را در کنار هدایت قرآن مجید پذیرا بودند.
آن جا که رسول گرامی فرمود: «الجَنّة تحتَ ظِلال السُّیوف»، عرصه را بر اهرمن مهاجم تنگ کردند و با تبلور خویش او را متواری ساختند.
آن جا که پیامبر عظیم الشأن اسلام (ص) فرمود: «مَنْ قُتل دونَ دینهِ فهو شهیدٌ»، آمرانه به مرگ فرمان دادند: «ای مرگ اگر نمرده‌ای دریابم»
آن جا که آن حضرت(ع) فرمود: «إنّ أکرم المَوتِ الْقتل، و الّذی نفس ابنِ أبی طالب بیدِه، لألف ضربةٍ بالسَّیف أهونُ علی مِن میتةٍ علی الفراش فی غیر طاعة الله»، جهان طبیعت را زیر پا و فرا طبیعت را قبله ساختند و زمزمه کنان چنین گفتند:
عالَم ویرانه به جغدان حلال ٭٭٭٭ باد دو صد شنبه از آنِ جُهُود
آن جا که ولی الله مطلق، حضرت علی بن ابی طالب (ع) فرمود: «لا تَذوقُوا النَّوم إلاّ غراراً أو مَضمضة»، شب‌ها را چون روزْ بیدار و مراسم سحر را در سنگر انجام داده، هیچ‌گونه هراس از ابرقدرتِ عصر به خود راه نمی دادند و از اِرعاب بیگانهٴ مهاجم، خائف نبودند و چنین نجوا داشتند:
کی سرد شود عشق ز آواز ملامت ٭٭٭٭ هرگز نَرَمَد شیر ز فریاد زنانه
چون امام ممتحن، حضرت امام حسن مجتبی (ع) فرمود: «والتَّقوی بابُ کلّ توبةٍ و رأسُ کلّ حِکمةٍ و شَرَفُ کلّ عَملٍ، بالتقوی فازَ من فاز من المتّقین»، فهمیدند کمال انسان در پروا از حبّ دنیا، و بی‌پروایی فرو رفتن در چاه شقاوت است. لذا، از آن برآمدند و به جاه سعادت رسیدند.
آیت الله جوادی آملی، راز پیروزی انقلاب اسلامی ایران به زعامت امام خمینی(ره) و هماهنگی مراجع و علمای بزرگ و مساعدت امّت عظیم‌الشأن را به برکت ائتسا و اقتدا به حضرت ابی عبدالله(ع) بیان کرده و آورده اند:
سالار شهیدان، حضرت امام حسین(ع) رهبری تمام نهضت‌های بعد از کربلا را به خود اختصاص داد؛ پیروزی انقلاب اسلامی ایران به زعامت امام خمینی(ره) و هماهنگی مراجع و علمای بزرگ و مساعدت امّت عظیم‌الشأن به برکت ائتسا و اقتدا به حضرت ابی عبدالله، سید الشهداء بوده است.
آن جا که امام حسین (ع) فرمود... به توصفُ الصِّفات لا بها یوصَف و به تُعرف المَعارِف لا بها یعرف؛ فذلک الله لا سَمی لَه سُبحانَه لَیس کَمِثله شی‌ء و هو السّمیع الْبصیر، عارفان، حکیمان، متکلّمان و پیروان معرفت توحیدی، به سلوک آشنا و به مقصد آگاه شدند و خدای یکتا را در علم و عَین، اصل هر چیز یافتند:
من جز احدِ صمد نخواهم ٭٭٭٭ من جز مَلِک اَبد نخواهم
بی او ز برای عشرت من ٭٭٭٭ خورشید سبو کشد نخواهم
آن جا که سید الشهداء (ع) فرمود: «لیرغبُ المُؤمن فی لقاءِ اللّهِ مُحِقّاً فإنّی لا أری المَوت إلاّ سَعادة و لَا الْحیاة مَع الظّالِمین إلاّ برماً»، مشتاقانه و مفتاقانه چنین می سرودند:
اگر جز تو سری دارم، سزاوار سرِ دارم ٭٭٭٭ و گر جز دامنت گیرم، بریده باد این دستم
آن جا که حسین بن علی (ع) فرمود: «هیهات منّا الدَّنیة» و «هیهات منّا الذلّة»، مستانه به استقبال شهادت رفتند و چنین می‌گفتند:
مستی بیاید قی کند، مستی زمین را طی کند ٭٭٭٭ این مَی مجو، و آن مَی بجو، کو جام غم کو جام جَمْ
پروردگارا، ثار شهدا را دوام نظام اسلامی ایران تا ظهور ولی‌عصر(عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) قرار بده. مقام معظم رهبری، دولت و ملت را حفظ فرما.
پی نوشت:
کتاب سروش هدایت
منبع:مهر
211008
گزارش خطا
