عقیق: پروژۀ «فقرزدایی در سیره معصومان(ع)» به قلم حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسین علی اکبری از پژوهشگران گروه سیرۀ پژوهشکدۀ تاریخ و سیرۀ اهل بیت(ع) در حال انجام است و در مرحلۀ تحقیق قرار دارد.

فقر و تهی‌دستی همواره از مشکلات جوامع بشری بوده و پیامد‌های تلخ و ناگواری به همراه داشته است و همواره عده‌ای در پی رفع آن و کاستن از پیامدهای آن بوده‌اند. این مهم در اسلام نیز مورد توجه بوده و از دغدغه‌های اصلی معصومان(ع) نیز به شمار می‌رود.

آنان برای این منظور، افزون بر فرهنگ‌سازی و ارائۀ رهنمود و راهکار، با رفتار و کردار خود نیز در رفع آن کوشیده و با اقداماتی چون وقف اموال بر نیازمندان و درماندگان، ایجاد اشتغال، اعطای وام، ادای دین بدهکاران، پرداخت خسارت وغرامتِ خسارت‌دیده و مبتلای غرامت و. . . با آن مقابله کردند.

برخی معصومان (ع) در زمان حاکمیت و قدرت، با توزیع عادلانۀ بیت‌المال و منابع درآمد و دوری و جلوگیری از تبعیض و حاکمیت ضوابط بر روابط، حفاظت از بیت المال و مقابله با یغماگری و حیف و میل اموال، ایجاداشتغال، حمایت از تولید و تولیدگر و صنعت و تجارت و... بستر و زمینۀ افزایش درآمد و استغنای مردم را فراهم ساختند. این پژوهش بر آن است، با بررسی سیرۀ فقرزداییِ فردی و حکومتی معصومان(ع) در محدودۀ زمانی بعثت نبوی تا غیبت صغری و محدودۀ مکانیِ سرزمین‌های اسلامی چون عراق و ایران، شام و مصر و دیگر مناطق برخودار از نفوذ آنان، به پرسش‌های زیر پاسخ دهد:

1. فقرزدایی نزد معصومان(ع) از چه جایگاهی برخودار بوده و چه راهکارهایی برای آن ارائه کرده اند؟

2. سیرۀ فردی معصومان(ع) در فقرزدایی چگونه بوده است؟

3. سیرۀ حکومتی معصومان(ع) در حلّ و علاج معضل فقر چه بوده است؟

4. فقر و غنا در نگاه معصومان(ع) از چه جایگاهی برخودار است؟

هدف و ضرورت این تحقیق عبارت است از:

الف: هدف تحقیق:

1- آشنایی با سیرۀ معصومان در ستیز با فقر؛

2- ارائۀ الگویی مطمئن و مناسب برای جامعه و حکومت در مقابله با فقر.

ب: ضرورت این تحقیق عبارتست از:

1- ابتلای جوامع بشری به فقر و پیامدهای منفی آن؛

2- ضرورت علاج و مقابله با فقر؛

3- ناکارآمدی مکاتب مختلف در مقابله با فقر و لزوم ارائۀ الگوی کارآمد.

منبع: ایسکا
211007