۰۵ آذر ۱۴۰۳ ۲۴ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۶ : ۰۰
شعبان ماه فزونی روزی
صدور گذرنامۀ عبور از پل صراط با این عمل
ماهی که حمل كنندگان عرش الهى، آن را بزرگ مى دارند و به حقّ و منزلت آن آگاهى دارند و آن ماهى است كه روزى مؤمنان در آن ماه براى ماه رمضان فزونى يابد و بهشتها در آن ماه آراسته گردند و همانا از آن رو «شعبان» نام گرفت.
عقیق: ابن عبّاس گويد:
پيامبر خدا(ص) در حالى كه يارانش درباره فضيلتهاى ماه شعبان گفتگو مى كردند فرمود:
ماهى بزرگمند است و آن ماه من است و حمل كنندگان عرش الهى، آن را بزرگ مى دارند و به حقّ و منزلت آن آگاهى دارند و آن ماهى است كه روزى مؤمنان در آن ماه براى ماه رمضان فزونى يابد و بهشتها در آن ماه آراسته گردند و همانا از آن رو «شعبان» نام گرفت كه روزى مؤمنان در آن ماه فراخ گردد و آن ماه كردار است كه پاداش كردار هفتاد بار افزون شود و بدى مردم فرو ريخته شود و گناه آنان بخشوده گردد و نيكى پذيرفته آيد و خداوند تواناى شكوهمند، بر بندگانش ببالد و از عرش خويش بر روزه داران و عبادتگران بنگرد و پيش روى حمل كنندگان عرش بر بندگان ببالد؛
پس على بن ابى طالب(ع) به پا خاست و فرمود: پدر و مادرم فداى شما باد اى پيامبر خدا! اندكى از فضيلت ماه شعبان را براى ما بازگو تا شوق ما بر روزه دارى و به پا دارى عبادت فزونى يابد و در آن ماه براى خداوند شكوهمند شب زنده دارى كنيم.
پس پيامبر(ص) فرمود: هر كه نخستين روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند براى او هفتاد حسنه نويسد كه هر حسنه با عبادت يك سال برابر آيد؛ هر كه دو روز از ماه شعبان را روزه بدارد، گناه هلاكت بار او فرو ريزد؛ هر كه سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درجه از مرواريد و ياقوت براى او در بهشت بالا رود و فراز گيرد؛ هر كه چهار روز از ماه شعبان را روزه بدارد، روزى اش فراخ گردد؛ هر كه پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، بندگان بر او مهر ورزند و دوستدار او گردند، هر كه شش روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند هفتاد گونه بلا را از او باز دارد، هر كه هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از ابليس و لشكريان و وسوسه ها و اشاره هايش سالم ماند؛ هر كه هشت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از سراى دنيا در نيايد تا آنگاه كه از حوضهاى قدس نوشد؛ هر كه نه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، دو فرشته منكر و نكير هنگام بازپرسى از او با او مهربان باشند؛
هر كه ده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند گورش را هفتاد ذراع در هفتاد ذراع فراخ سازد؛ هر كه يازده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، يازده مناره تابان بر گورش نهاده شود؛ هر كه دوازده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار فرشته تا هنگامه دميده شدن در صور هر روز او را در گورش زيارت كنند؛ هر كه سيزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، فرشتگان آسمانهاى هفتگانه براى او آمرزش جويند؛هر كه چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، بر چهارپايان و درندگان و حتّى ماهى هاى درياها الهام شود كه براى او آمرزش جويند؛ هر كه پانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، پروردگار بزرگمند ندا در دهد كه به بزرگى ام سوگند كه تو را با آتش دوزخ نسوزانم؛ هر كه شانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درياى آتش بر او خاموش شود؛ هر كه هفده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، درهاى دوزخ از او به زنجير كشيده شود؛ هر كه هيجده روز از ماه شعبان را روزه بدارد؛ همه درهاى بهشت بر روى او گشوده شود؛ هر كه نوزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار كاخ از مرواريد و ياقوت در بهشت به او ارزانى شود؛
هر كه بيست روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار حور العين را به همسرى او دهند؛ هر كه بيست و يك روز از ماه شعبان را روزه بدارد، فرشتگان بر او خوشامد گويند و بالهاى خويش را بر او كشند و سايند؛ هر كه بيست و دو روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار جامه از «سندس» و «استبرق» بر او پوشانند؛ هر كه بيست و سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هنگام بر آمدن از گورش او را چهارپايى رخشان دهند و بر آن سوار شود و پروازكنان به سوى بهشت آيد؛ هر كه بيست و چهار روز از ماه شعبان را روزه بدارد، شفاعت او درباره هفتاد هزار يكتاپرست پذيرفته آيد؛ هر كه بيست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، بيزارى از دورويى به او ارزانى شود؛هر كه بيست و شش روز از ماه شعبان را روزه بدارد، گذرنامه عبور از پل صراط را براى او نويسد؛ هر كه بيست و هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند امان نامه از آتش را براى او نويسد؛ هر كه بيست و هشت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، رخسارش تابناك گردد؛ هر كه بيست و نه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به خشنودى بزرگ خداى گرامى و شكوهمند دست يابد؛ هر كه سى روز از ماه شعبان را روزه بدارد، جبرئيل عليه السّلام از پيشگاه عرش او را ندا دهد: اى مرد! كردارى تازه را از سر گير كه بى گمان گناهان پيشين و پسين تو بخشيده شد و خداوند گرامى و بزرگ فرمايد: اگر گناهان تو به شماره ستارگان آسمان و قطره هاى بارانها و برگهاى درختان و به تعداد شن و شبنم و روزهاى دنيا باشد، بى گمان تو را بخشيدم؛ و پس از روزه دارى شما در ماه شعبان، اين كار بر خدا گران نيست.
ابن عبّاس گويد: اين پاداش از آن ماه شعبان است.
پی نوشت:
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال / ترجمه حسن زاده، ص152تا155.
منبع:افکار
211008
پيامبر خدا(ص) در حالى كه يارانش درباره فضيلتهاى ماه شعبان گفتگو مى كردند فرمود:
ماهى بزرگمند است و آن ماه من است و حمل كنندگان عرش الهى، آن را بزرگ مى دارند و به حقّ و منزلت آن آگاهى دارند و آن ماهى است كه روزى مؤمنان در آن ماه براى ماه رمضان فزونى يابد و بهشتها در آن ماه آراسته گردند و همانا از آن رو «شعبان» نام گرفت كه روزى مؤمنان در آن ماه فراخ گردد و آن ماه كردار است كه پاداش كردار هفتاد بار افزون شود و بدى مردم فرو ريخته شود و گناه آنان بخشوده گردد و نيكى پذيرفته آيد و خداوند تواناى شكوهمند، بر بندگانش ببالد و از عرش خويش بر روزه داران و عبادتگران بنگرد و پيش روى حمل كنندگان عرش بر بندگان ببالد؛
پس على بن ابى طالب(ع) به پا خاست و فرمود: پدر و مادرم فداى شما باد اى پيامبر خدا! اندكى از فضيلت ماه شعبان را براى ما بازگو تا شوق ما بر روزه دارى و به پا دارى عبادت فزونى يابد و در آن ماه براى خداوند شكوهمند شب زنده دارى كنيم.
پس پيامبر(ص) فرمود: هر كه نخستين روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند براى او هفتاد حسنه نويسد كه هر حسنه با عبادت يك سال برابر آيد؛ هر كه دو روز از ماه شعبان را روزه بدارد، گناه هلاكت بار او فرو ريزد؛ هر كه سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درجه از مرواريد و ياقوت براى او در بهشت بالا رود و فراز گيرد؛ هر كه چهار روز از ماه شعبان را روزه بدارد، روزى اش فراخ گردد؛ هر كه پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، بندگان بر او مهر ورزند و دوستدار او گردند، هر كه شش روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند هفتاد گونه بلا را از او باز دارد، هر كه هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از ابليس و لشكريان و وسوسه ها و اشاره هايش سالم ماند؛ هر كه هشت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از سراى دنيا در نيايد تا آنگاه كه از حوضهاى قدس نوشد؛ هر كه نه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، دو فرشته منكر و نكير هنگام بازپرسى از او با او مهربان باشند؛
هر كه ده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند گورش را هفتاد ذراع در هفتاد ذراع فراخ سازد؛ هر كه يازده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، يازده مناره تابان بر گورش نهاده شود؛ هر كه دوازده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار فرشته تا هنگامه دميده شدن در صور هر روز او را در گورش زيارت كنند؛ هر كه سيزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، فرشتگان آسمانهاى هفتگانه براى او آمرزش جويند؛هر كه چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، بر چهارپايان و درندگان و حتّى ماهى هاى درياها الهام شود كه براى او آمرزش جويند؛ هر كه پانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، پروردگار بزرگمند ندا در دهد كه به بزرگى ام سوگند كه تو را با آتش دوزخ نسوزانم؛ هر كه شانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درياى آتش بر او خاموش شود؛ هر كه هفده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، درهاى دوزخ از او به زنجير كشيده شود؛ هر كه هيجده روز از ماه شعبان را روزه بدارد؛ همه درهاى بهشت بر روى او گشوده شود؛ هر كه نوزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار كاخ از مرواريد و ياقوت در بهشت به او ارزانى شود؛
هر كه بيست روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار حور العين را به همسرى او دهند؛ هر كه بيست و يك روز از ماه شعبان را روزه بدارد، فرشتگان بر او خوشامد گويند و بالهاى خويش را بر او كشند و سايند؛ هر كه بيست و دو روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار جامه از «سندس» و «استبرق» بر او پوشانند؛ هر كه بيست و سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هنگام بر آمدن از گورش او را چهارپايى رخشان دهند و بر آن سوار شود و پروازكنان به سوى بهشت آيد؛ هر كه بيست و چهار روز از ماه شعبان را روزه بدارد، شفاعت او درباره هفتاد هزار يكتاپرست پذيرفته آيد؛ هر كه بيست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، بيزارى از دورويى به او ارزانى شود؛هر كه بيست و شش روز از ماه شعبان را روزه بدارد، گذرنامه عبور از پل صراط را براى او نويسد؛ هر كه بيست و هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند امان نامه از آتش را براى او نويسد؛ هر كه بيست و هشت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، رخسارش تابناك گردد؛ هر كه بيست و نه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به خشنودى بزرگ خداى گرامى و شكوهمند دست يابد؛ هر كه سى روز از ماه شعبان را روزه بدارد، جبرئيل عليه السّلام از پيشگاه عرش او را ندا دهد: اى مرد! كردارى تازه را از سر گير كه بى گمان گناهان پيشين و پسين تو بخشيده شد و خداوند گرامى و بزرگ فرمايد: اگر گناهان تو به شماره ستارگان آسمان و قطره هاى بارانها و برگهاى درختان و به تعداد شن و شبنم و روزهاى دنيا باشد، بى گمان تو را بخشيدم؛ و پس از روزه دارى شما در ماه شعبان، اين كار بر خدا گران نيست.
ابن عبّاس گويد: اين پاداش از آن ماه شعبان است.
پی نوشت:
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال / ترجمه حسن زاده، ص152تا155.
منبع:افکار
211008
گزارش خطا
