۳۰ دی ۱۴۰۳ ۲۰ رجب ۱۴۴۶ - ۴۴ : ۰۶
هشدار شدید پیامبر(ص) به مسلمان کشی
رسول خدا(ص) بعد از باخبر شدن از مرگ یک مسلمان نسبت به این مسألۀ موضع سختی گرفتند.
عقیق: متن روایت را از کتاب أمالی مفید منتشر می کند.
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَ وُجِدَ قَتِيلٌ عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله فَخَرَجَ صلی الله علیه وآله مُغْضَباً حَتَّى رَقِيَ الْمِنْبَرَ فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ ثُمَّ قَالَ يُقْتَلُ رَجُلٌ مِنَ الْمُسْلِمِينَ لَا يُدْرَى مَنْ قَتَلَهُ وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَوْ أَنَّ أَهْلَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ اجْتَمَعُوا عَلَى قَتْلِ مُؤْمِنٍ أَوْ رَضُوا بِهِ لَأَدْخَلَهُمُ اللَّهُ فِي النَّارِ- وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يَجْلِدُ أَحَدٌ أَحَداً ظُلْماً إِلَّا جُلِدَ غَداً فِي نَارِ جَهَنَّمَ مِثْلَهُ وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يُبْغِضُنَا أَهْلَ الْبَيْتِ أَحَدٌ إِلَّا أَكَبَّهُ اللَّهُ عَلَى وَجْهِهِ فِي نَارِ جَهَنَّم.
ابو سعيد خُدرى گويد: در زمان رسول خدا صلی الله علیه وآله در جايى يك كشته اى پيدا شد؛ حضرت با شدّت خشم بيرون شد تا بر منبر بر آمد؛ پس حمد و ثناى الهى به جاى آورد. سپس فرمود: مردى از مسلمانان كشته مىشود و قاتلش معلوم نمىشود؟.
سوگند به آن كس كه جانم به دست اوست اگر اهل آسمانها و زمين در قتل مؤمنى شركت كنند يا راضى به كشته شدن وى باشند (1) هر آينه خداوند همگى آنان را به دوزخ افكند.
سوگند به آن كس كه جانم به دست اوست هيچ كس ديگرى را از روى ستم تازيانه نزند جز اينكه فردا روز در آتش دوزخ به همان اندازه تازيانه خورد.
سوگند به آن كس كه جانم به دست اوست، هيچ كس ما اهل بيت را دشمن ندارد جز اينكه خداوند او را به روى در آتش دوزخ افكند.
.jpg)
.jpg)
پی نوشت :
(1)- ظاهراً مراد اينست كه كشتن وى به خاطر ايمانش باشد، چنان كه در من لا يحضره الفقيه است.
أمالي المفيد، ص: 217-216
منبع:حوزه
211008
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ قَالَ وُجِدَ قَتِيلٌ عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه وآله فَخَرَجَ صلی الله علیه وآله مُغْضَباً حَتَّى رَقِيَ الْمِنْبَرَ فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ ثُمَّ قَالَ يُقْتَلُ رَجُلٌ مِنَ الْمُسْلِمِينَ لَا يُدْرَى مَنْ قَتَلَهُ وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَوْ أَنَّ أَهْلَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ اجْتَمَعُوا عَلَى قَتْلِ مُؤْمِنٍ أَوْ رَضُوا بِهِ لَأَدْخَلَهُمُ اللَّهُ فِي النَّارِ- وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يَجْلِدُ أَحَدٌ أَحَداً ظُلْماً إِلَّا جُلِدَ غَداً فِي نَارِ جَهَنَّمَ مِثْلَهُ وَ الَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا يُبْغِضُنَا أَهْلَ الْبَيْتِ أَحَدٌ إِلَّا أَكَبَّهُ اللَّهُ عَلَى وَجْهِهِ فِي نَارِ جَهَنَّم.
ابو سعيد خُدرى گويد: در زمان رسول خدا صلی الله علیه وآله در جايى يك كشته اى پيدا شد؛ حضرت با شدّت خشم بيرون شد تا بر منبر بر آمد؛ پس حمد و ثناى الهى به جاى آورد. سپس فرمود: مردى از مسلمانان كشته مىشود و قاتلش معلوم نمىشود؟.
سوگند به آن كس كه جانم به دست اوست اگر اهل آسمانها و زمين در قتل مؤمنى شركت كنند يا راضى به كشته شدن وى باشند (1) هر آينه خداوند همگى آنان را به دوزخ افكند.
سوگند به آن كس كه جانم به دست اوست هيچ كس ديگرى را از روى ستم تازيانه نزند جز اينكه فردا روز در آتش دوزخ به همان اندازه تازيانه خورد.
سوگند به آن كس كه جانم به دست اوست، هيچ كس ما اهل بيت را دشمن ندارد جز اينكه خداوند او را به روى در آتش دوزخ افكند.
پی نوشت :
(1)- ظاهراً مراد اينست كه كشتن وى به خاطر ايمانش باشد، چنان كه در من لا يحضره الفقيه است.
أمالي المفيد، ص: 217-216
منبع:حوزه
211008
گزارش خطا
