عقیق:"کسى که با قلبش
امیدوار باشد اعمالى که با اختیار و تصمیم انجام مى دهد به همراه امید
خواهد بود . بنابراین بپرهیز از این که امید در هیچ جنبه اى از جنبه هایت
پیدا نشود . اگر مى خواهى ببینى که رجاء و امید در تو هست به کارهایت نگاه
کن ببین آیا در حرکاتى که از تو سر مى زند، اثر آن که همان طلب و خواستن
است را مى بینى یا نه . فرمایش معصوم علیه السلام را نشنیده اى که فرمود :
کسى که امید به چیزى داشته باشد آن را طلب مى کند. واقعا چنین است کسى امید
به چیزى داشته باشد آن را طلب مى کند. زیرا اگر در حالات امیدواران اهل
دنیا در امور دنیوى بنگرى ، مى بینى آنها اگر از شخص یا چیزى امید خیرى
داشته باشند، به اندازه امیدشان آن را از آن شخص یا آن چیزى که به آن امید
دارند، طلب مى کنند . مثلا تاجرى که تجارت کرده و کارگرى که کار مى کند همه
و همه به این جهت است که خیر و خوبى را در تجارت و کار مى بینند . و
همچنین هر گروهى خواسته هاى خود را از جایى که امید دارند طلب مى کنند و تا
رسیدن به آن از پاى نمى نشینند . ولى اکثر امیدواران بهشت و آخرت و فضل و
کرامت خدا چنین نیستند و به همین علت هیچگاه هم به آرزوى خود نمى رسند .
زیرا اگر امید به این امور داشتند، طبق قانون فوق در پى آن مى رفتند و به
هر اندازه امید در انسان پیدا شود، به همان مقدار نیز اثر آن که همان طلب
است به وجود مى آید."
آیت الله میرزاد جواد آقا ملکی تبریزی از مردان واصل به حق در مکتوب" المراقبات" کوشیده است ریزه کاری های مراقبت از قلب و آثار و نشانه های آن را به سالکان الی الله یادآور شود. آنچه در ادامه می آید اشاراتی در این باره به همراه گوشه ای از ادعیه و نمازهای ماه مبارک رجب است.
بدان که به کمال اجابت و خیر دعا نمى رسى مگر اینکه باطن و روح و قلب تو نیز متصف به صفات دعا باشد و اتصاف به صفات دعا این است که باطن و روح و قلب تو دعا کند مثلا وقتى مى گویى : "ارجوك لکل خیر / امید به تمام خیرات از جانب تو دارم" با باطن و روح و قلبت امیدوار به خدا باشى و هر کدام نیز آثارى دارند که باید در عملت نمودار شوند . کسى که امید در باطن و روح او به وجود آمده باشد گویا تمامى وجودش امید و زندگیش همراه با امید است .
کسى که با قلبش امیدوار باشد اعمالى که با اختیار و تصمیم انجام مى دهد به همراه امید خواهد بود . بنابراین بپرهیز از این که امید در هیچ جنبه اى از جنبه هایت پیدا نشود . اگر مى خواهى ببینى که رجاء و امید در تو هست به کارهایت نگاه کن ببین آیا در حرکاتى که از تو سر مى زند، اثر آن که همان طلب و خواستن است را مى بینى یا نه . فرمایش معصوم علیه السلام را نشنیده اى که فرمود : کسى که امید به چیزى داشته باشد آن را طلب مى کند.
چرا بسیاری به آرزوی اخروی خود نمی رسند؟
واقعا چنین است کسى امید به چیزى داشته باشد آن را طلب مى کند. زیرا اگر در حالات امیدواران اهل دنیا در امور دنیوى بنگرى ، مى بینى آنها اگر از شخص یا چیزى امید خیرى داشته باشند، به اندازه امیدشان آن را از آن شخص یا آن چیزى که به آن امید دارند، طلب مى کنند . مثلا تاجرى که تجارت کرده و کارگرى که کار مى کند همه و همه به این جهت است که خیر و خوبى را در تجارت و کار مى بینند . و همچنین هر گروهى خواسته هاى خود را از جایى که امید دارند طلب مى کنند و تا رسیدن به آن از پاى نمى نشینند . ولى اکثر امیدواران بهشت و آخرت و فضل و کرامت خدا چنین نیستند و به همین علت هیچگاه هم به آرزوى خود نمى رسند . زیرا اگر امید به این امور داشتند، طبق قانون فوق در پى آن مى رفتند و به هر اندازه امید در انسان پیدا شود، به همان مقدار نیز اثر آن که همان طلب است به وجود مى آید.
سایر مضامین دعا مثل تسبیح ، تهلیل ، تحمید، تضرع ، خضوع ، ترس ، استغفار و توبه نیز همینطور است . زیرا گاهى حقیقت این صفات در انسان به وجود مى آید و گاهى فقط آن را ادعا مى کنیم ولى فقط زمانى آثار آنها آشکار مى شود که حقیقت آنها به وجود آمده باشد . و اگر اثر آنها محقق نشد باید بدانیم که ادعایى بیش نبوده است مثلا اگر گمان مى کنى در باطن و با روح و قلبت خدا را تسبیح مى کنى و او را نیز از تمام نقائص منزه مى دانى ، چرا به وعده او در مورد رزق خود مطمئن نیستى در حالى که او رزق تو را تضمین نموده است . و زمانى که او را از شریک منزه مى دانى چرا از اطاعت او از دیگران مى ترسى ؟ و در طاعت دیگران و سرپیچی از فرمان او، از او نمى ترسى ؟
آن که به خدا امیدوار است از دروغ و پوچی می پرهیزد
اگر واقعا مى دانستى که خداوند دعاى تو را شنیده و باطن تو را مانند ظاهرت مى بیند و تو پرورش یافته و تحت اراده او هستى و او مى تواند تو را پاداش داده یا مجازات نماید، تو را نجات داده یا هلاك کند و تو را قبول یا رد کند، حداقل از گفتن دروغ و دعاهاى پوچ مى ترسیدى . بنابراین کسى که مراسم بندگى را اظهار مى کند ولى در باطن اینگونه نباشد و خودش هم این را بداند، مردم مى گویند، او مشغول مسخره کردن است نه عبادت ولى غالبا چنین نیست زیرا عبادت کننده معمولا از باطن خود غافل بوده و به همین جهت عبادت خود را عبادتى واقعى و غیر صورى پنداشته و نمى داند که فریب خورده است . به همین جهت از دسته مسخره کنندگان خارج و وارد گروهى مى شود که خداوند درباره آنان فرموده است : ورشکسته ترین افراد از حیث عمل کسانى هستند که مى پندارند کارشان خوب است .
شش دعای مهم ماه رجب
یک: از دعاهاى هر روز ماه رجب دعایى است که در اقبال از امام صادق علیه السلام روایت نموده است که حضرت در جواب معلى - که از او درخواست کرد دعایى به او بیاموزد که جامع تمام چیزهایى باشد که شیعه در کتب خود گرد آورده است - فرمودند : اى معلى ! بگو:" اللهم انى اسئلک صبر الشاکرین لک ..."
دو: دعایى دیگر دعایى است که باز هم در اقبال از شیخ طوسى در باب دعاهاى هر روز ماه رجب روایت کرده است و آن دعا این است : یا من یملک حوائج السائلین ...
سه: این دعا را نیز در اقبال روایت نموده است : "اللهم انى اسئلک بمعانى جمیع ما یدعوك به ولاة امرك ..." و این دعایى است با مضامین عالى که درهایى از علم براى اهلش از آن گشوده مى شود.
چهار: از دعاهاى مهم دعایى است که بنابر روایت شیخ ، امام و آقاى ما - جان ما و تمام جهانیان فدایش و درود خدا بر او باد - آن را در مسجد صعصعۀ خوانده است . دعاى گرانقدرى که با "اللهم یا ذالمنن السابغۀ" شروع مى شود.
پنج: از دعاهاى مهم دعاهایى است که ابن ابى عیاش بنابر آنچه در اقبال است از توقیع مبارك امام عصر (عج ) روایت نموده است .
شش: نیز از کارهاى مهم در این ماه زیارت امام حسین علیه السلام در اول و وسط ماه است.
منبع:شبستان
