هر كه دست در دامن تقوا زند، باران كرامت پروردگار كه منقطع شده بود از نو باريدن گيرد و رحمت حق كه از او رميده بود بدو روى آورد و چشمه هاى نعمت كه خشكيده بود روان گردد.
عقیق: امیرالمومنین امام علی(ع): ..هر كه دست در دامن تقوا زند، سختي‌هايى كه به او نزديك شده‌اند دور گردند و ناكامي‌ها و مرارت‌ها به كاميابي‌ها و شيريني‌ها بدل گردد و امواج محن كه گرداگردش را گرفته‌اند، فروكش كنند و دشواري‌ها به آساني‌ها گرايند.
و باران بند آمده كرامت، دوباره بر او فرو ريزد و رحمت گريخته، به سوى او بازگردد و چشمه فروكش كرده نعمتها، دگرباره برايش جوشان شود و بارش كاستى گرفته بركت، دوباره بر او سرازير شود.
پس بترسيد از خداوندى كه شما را به مواعظ خود بهره‌مند گردانيد و به وسيله پيامبرانش اندرز داد و نعمت و احسان خويش بر شما ارزانى داشت . براى پرستش او خود را خوار داريد و حق طاعت او بگزاريد.
متن حدیث:
...فَمَنْ اءَخَذَ بِالتَّقْوى عَزَبَتْ عَنْهُ الشَّدائِدُ بَعْدَ دُنُوِّها، وَاحْلَوْلَتْ لَهُ الْاءُمُورُ بَعْدَ مَرارَتِها، وَانْفَرَجَتْ عَنْهُ الْاءَمْواجُ بَعْدَ تَراكُمِها، وَ اءَسْهَلَتْ لَهُ الصِّعابُ بَعْدَ إِنْصابِها، وَ هَطَلَتْ عَلَيْهِ الْكَرامَةُ بَعْدَ قُحُوطِها، وَ تَحَدَّبَتْ عَلَيْهِ الرَّحْمَةُ بَعْدَ نُفُورِها، وَ تَفَجَّرَتْ عَلَيْهِ النِّعَمُ بَعْدَ نُضُوبِها، وَ وَبَلَتْ عَلَيْهِ الْبَرَكَةُ بَعْدَ إِرْذاذِها.
فَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي نَفَعَكُمْ بِمَوْعِظَتِهِ، وَ وَعَظَكُمْ بِرِسالَتِهِ، وَامْتَنَّ عَلَيْكُمْ بِنِعْمَتِهِ، فَعَبِّدُوا اءَنْفُسَكُمْ لِعِبادَتِهِ، وَاخْرُجُوا إِلَيْهِ مِنْ حَقِّ طاعَتِهِ...
پی نوشت:
«نهجالبلاغه، خطبه 189»
منبع:جام
211008
و باران بند آمده كرامت، دوباره بر او فرو ريزد و رحمت گريخته، به سوى او بازگردد و چشمه فروكش كرده نعمتها، دگرباره برايش جوشان شود و بارش كاستى گرفته بركت، دوباره بر او سرازير شود.
پس بترسيد از خداوندى كه شما را به مواعظ خود بهره‌مند گردانيد و به وسيله پيامبرانش اندرز داد و نعمت و احسان خويش بر شما ارزانى داشت . براى پرستش او خود را خوار داريد و حق طاعت او بگزاريد.
متن حدیث:
...فَمَنْ اءَخَذَ بِالتَّقْوى عَزَبَتْ عَنْهُ الشَّدائِدُ بَعْدَ دُنُوِّها، وَاحْلَوْلَتْ لَهُ الْاءُمُورُ بَعْدَ مَرارَتِها، وَانْفَرَجَتْ عَنْهُ الْاءَمْواجُ بَعْدَ تَراكُمِها، وَ اءَسْهَلَتْ لَهُ الصِّعابُ بَعْدَ إِنْصابِها، وَ هَطَلَتْ عَلَيْهِ الْكَرامَةُ بَعْدَ قُحُوطِها، وَ تَحَدَّبَتْ عَلَيْهِ الرَّحْمَةُ بَعْدَ نُفُورِها، وَ تَفَجَّرَتْ عَلَيْهِ النِّعَمُ بَعْدَ نُضُوبِها، وَ وَبَلَتْ عَلَيْهِ الْبَرَكَةُ بَعْدَ إِرْذاذِها.
فَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي نَفَعَكُمْ بِمَوْعِظَتِهِ، وَ وَعَظَكُمْ بِرِسالَتِهِ، وَامْتَنَّ عَلَيْكُمْ بِنِعْمَتِهِ، فَعَبِّدُوا اءَنْفُسَكُمْ لِعِبادَتِهِ، وَاخْرُجُوا إِلَيْهِ مِنْ حَقِّ طاعَتِهِ...
پی نوشت:
«نهجالبلاغه، خطبه 189»
منبع:جام
211008
