سروده ای از حسین شمسایی درباره اعتکاف

 عقیق: حسین شمسایی شاعر و مداح آیینی و صاحب کتاب شعر «غماهنگ» در تازه ترین سروده خود، به بیان حال و هوای مراسم معنوی اعتکاف پرداخته است.

به گزارش عقیق، متن شعر به این شرح است؛

چشمه ی جوشان حق، جاری بود در اعتکاف

عاشقان را فصلِ دلداری بود در اعتکاف

خلوتی در خانه ی حق، خلوتی غرق خلوص

 اوجِ عشق و اوجِ بیداری بود در اعتکاف

عطرِ جان بخش دعا و ذکر و قرآن و نماز

چون نسیمی ساری و جاری بود در اعتکاف

ای گنهکار و اسیر نفس، برخیز و بیا

وقتِ عفوِ حضرتِ باری بود در اعتکاف

با هزاران درد، درمانی نمی جویی چرا؟

موسم درمانِ بیماری بود در اعتکاف

زود پایان یابد این اوقاتِ خوش، کاری بکن

گر تو را آهِ شررباری بود در اعتکاف

معتکف هر روز عمرش اعتکافی دیگر است

درسِ استمرار دینداری بود در اعتکاف

دستگیری از ضعیفان و ز پا افتادگان

حاصلِ درس وفاداری بود در اعتکاف

یاری مظلوم و رفعِ جور و شرِّ ظالمان

رمزِ ایثار و فداکاری بود در اعتکاف

بگذرم، امروز روزِ زینب کبری بود

روز اشک و نوحه و زاری بود در اعتکاف

اعتکاف زینب  کبری، قیام کربلاست

خطبه اش، دفع ستمکاری بود در اعتکاف

اعتکافِ این اسیرِ شیرزاد و شیردل

از بشر، رفع گرفتاری بود در اعتکاف

رفت از دنیا، شریکِ درد و غم های حسین

اشک سوزان در غمش جاری بود در اعتکاف