۳۰ دی ۱۴۰۳ ۲۰ رجب ۱۴۴۶ - ۵۳ : ۱۱
18 نشانه مؤمن در روایتی از مولا علی(ع)
مومن بلندپایگى را ناخوش دارد و شهرت را دشمن، اندوهش دراز است و همتش بلند، بسیار خموش است و اوقاتش به بیکارى نمىگذرد، شکور است و شکیباست.
عقیق:در حدیثی شریف امیر المومنین علی (ع) می فرمایند :مـؤمـن شـادیش در چهرهاش مىباشد و اندوهش در دلش، سینهاش از هر چیز فراختر (پر حوصله و دریا دل) است و نفسش از هر چیز زبونتر.
بلندپایگى (برتری) را ناخوش دارد و شهرت (خودنمایی) را دشمن است.
اندوهش دراز است و همتش بلند.
بسیار خموش است و اوقاتش به بیکارى نمىگذرد؛ شکور است و شکیبا؛
غرق در اندیشه خویش است و در پایبندى به دوستى خود (با دیگران) حریص است. نرمخو و مهربان است، ارادهاش سختتر از سنگ خاراست و با این حال (نزد حق) از یک بنده(غلام) خوارتر و افتادهتر است.
متن حدیث:
امیرالمؤمنین علیٌّ علیهالسلام:
المؤمنُ بِشْرُهُ فی وجهِهِ، وحُزنُهُ فی قلبِهِ، أوسَعُ شَیءٍ صَدْرا، وأذَلُّ شَیءٍ نَفْسا، یَکْرَهُ الرِّفْعةَ، و یَشْنَأُ السُّمْعةَ، طویلٌ غمُّهُ، بَعیدٌ هَمُّهُ، کثیرٌ صَمتُهُ، مَشغولٌ وقتُهُ، شَکورٌ، صَبورٌ، مَغمورٌ بفِکرَتِهِ، ضَنینٌ بخَلّتِهِ، سَهلُ الخَلیقةِ، لَیِّنُ العَرِیکةِ، نَفسُهُ أصْلَبُ مِن الصَّلْدِ، و هُو أذَلُّ مِن العبدِ.
پی نوشت:
« بحار الأنوار، جلد 69، صفحه 410»
منبع:جام
211008
گزارش خطا
