عقیق:توجه کنید که مرز جامعه مسلمانان را علی(ع) حفظ کرد و
کسی از خودی و غریبه نفهمید. خار در چشم و استخوان در گلو، در آن شرایط
عجیب، ذکر پیغمبر را حفظ کرد. لذا می بینید در شبانه روز چندین و چندین
بار بالای مأذنه ها اسم پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم برده می شود. همه
این ها محصول آن جهاد علی ابن ابی طالب(ع) است. علی! همه ما مدیون
توییم، ممنون توییم. حالا که پرده ها افتاده چیزی نمی فهمیم. ولی هر وقت
پرده ای کنار می رود می فهمیم چقدر از تو دوریم و تو چه کردی. نه برای من و
تو مسلمان و شیعه که برای همه آدمیان. این اتمسفری که دورتادور زمین هست و
جلوی نفوذ شهاب ها را می گیرد فقط برای آدم های خوب است؟ فقط برای مؤمنین
است؟ یا نه! برای همه است؟ آن اتمسفر همان ذکر پیغمبر است که جهان ما را
حفظ کرده است.
بخش پایانی جلسه اول نشست واکاوی دعای 27 صحیفه سجادیه - دعای امام سجاد علیه السلام درباره مرزداران - در سال جدید که از سوی سید مجتبی حسینی، اندیشمند و کارشناس دینی ایراد شده است را می خوانید.
جد بزرگوار ما امام سجاد علیه السلام در خلوت خود برای اهل ثغور دعا می کند. کسانی که در مرزها مستقرند. ببینید ما یک عده ای داشتیم که به عنوان مجاهد در مرزها قرار می گرفتند و دایره جامعه اسلامی و جغرافیای مسلمانان را گسترش می دادند. البته در فقه شیعه، غالب فقها از صدر اسلام تاکنون جهاد بدون اذن امام معصوم (ع) را اجازه نمی دهند برعکس دفاع که نیازی به اذن ندارد. یعنی اگر شمای مسلمان امامی در مرز هستی حق نداری جهاد ابتدایی کنی و مرز را گسترش بدهی ولو با مشرک. این را دنیا بداند که شیعه امیرالمومنین این طور است. چیزی به نام گسترش مرز در ذهن شیعه نبود، حتی در زمان حضور امام معصوم (ع). یک نفر آمد خدمت امام کاظم علیه السلام عرض کرد آقا یکی از هم مسلک های ما یک جا دیده اسب و شمشیر می دهند برای کسانی که در راه خدا جهاد می کنند رفته گرفته است. بعد در مسیر که می آمده با یکی از هم مسلک هایمان صحبت کرده و گفته یک جایی اسب و شمشیر توزیع می کردند. بعد آن دوستش گفته مگر نمی دانی جهاد بدون اذن امام معصوم (ع) نداریم ، برو پس بده. حضرت اینجاست که می فرماید: درست گفته بروید پس بدهید.
در گذشته نذر می کردند مرابط باشند
ما در زمان ائمه، مُرابطین را داشتیم. مُرابطین کسانی هستند که در مرزها قرار می گیرند به صورت موقت یا دایم برای این که مرز جامعه مسلمانان تخلخل نداشته باشد. یک هو نصف شبی خواستند هجوم بیاورند آن جا کسی باشد که جلوی این تهاجم را بگیرد و خبر تهاجم را مخابره کند. اصلا رباط یکی از عبادات بوده به حدی که در احکام دارد اگر کسی نذر می کند که رباط کند مثل اعتکاف کم تر از سه روز نمی تواند باشد. فرمودند سه روز و دو شب، حداکثر چهل روز. بیشتر از چهل روز باشد ثواب جهاد را دارد. یعنی مرزداری تا این حد مهم است . شما نذر می کردی اگر فلان مشکل من حل شد سه روز در مرز می مانم برای این که اطلاع داشته باشی از اعمال و تحرکات مشرکان.
ذهنیت های مغشوش اجازه درک صلوات را به ما نمی دهد
من به آن قضیه تاریخی برگردم. آن طرف بعد از توصیه امام کاظم علیه السلام خواست آن شمشیر و اسب را پس بدهد اما دید طرف نیست، گشت اما پیدا نکرد. به حضرت رجوع کرد و حضرت فرمود: فلیرابط / از این اسب و شمشیر استفاده کند و رباط انجام دهد اما حق ندارد جهاد انجام بدهد. بعد فرمود اگر یک موقع حمله کردند باید دفاع کند. در واقع این جهاد می کند نه به خاطر سلطان، به خاطر جامعه مسلمین که اگر این جامعه اسلامی مُندرس شود ذکر پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم مندرس می شود. این خیلی نکته مهمی است که بالاخره تو برای اسلام هستی یا اسلام برای تو است. توجه می کنید؟ در اِندراس جامعه مسلمان اِندراس ذکر پیغمبر است. ببینید ما هنوز عظمت امیرالمؤمنین سلام الله علیه را نفهمیده ایم و تا این ذهنیت های غلط در ذهن ما جولان می دهد نخواهیم فهمید چه کرد و چه کشید تا ذکر پیغمبر را حفظ کرد. ما به زبان می گوییم اول مظلوم و گریه هم می کنیم اما می فهمیم مظلومیت علی یعنی چه؟ عشق و علاقه امیرالمؤمنین ارواحنا فدا به پیغمبر را می فهمیم یعنی چه؟ امیرالمؤمنین همه دنیا را حاضر بود بدهد اما به پیغمبر بی احترامی نشود. ذکر پیغمبر برایش مهم بود. امیرالمؤمنین و معصومین ما می فهمند ذکر پیغمبر یعنی چه اما من و شما متوجه نیستیم. آن قدر ذهنیت های ما مغشوش است که جایی برای فهم یک سری از معارف در ما باز نشده است.
اگر خواستی راه باز شود اسم حبیب خدا را بیاور
این که گاهی وقت ها می گویند ذکر صلوات، اعظم ذکرها است به خاطر این است که دو بار اسم پیغمبر (ص) در این ذکر آمده است همراه با آل پیامبر (ص). گفته شده آل را هم بگویید. شیعه و سنی هم این روایت را دارند. ما نمی دانیم اگر این ذکر را می گوییم کل مسایل برای حفظ همین ذکر است. فرمود مقاتله بکند برای حفظ ذکر پیغمبر. چرا؟ چون پیغمبر (ص) خیلی عزیز و عظیم است. و خب بین ما مجهول است. چه می دانیم چه کسی است؟ نمی دانیم این عالَمی که امروز داریم به ذکر پیغمبر بند است. پیامبر، عزیز و حبیب خدا بوده و این اسم برای خدا عزیز است. این جمله ای که عرض می کنم برای خدا نیست ها. می خواهم مثال بزنم و بعد جمله ام را بگویم. می گویند طرف، فلانی را خیلی دوست دارد، اگر خواستی در دلش جا کنی اول از فلانی بگو، او خود به خود رام می شود، آرام می گیرد. ما این ها را درباره خدا نمی گوییم. این اصطلاحات درباره خدا غلط است. حالا این ها را تعالی بده در مفهوم خودش. شما می خواهی با خدا صحبت کنی؟ خدا خیلی پیغمبر را دوست دارد. حبیب خدا است. در قرآن خدا به جان پیامبر قسم خورده ، پس خیلی خیلی عزیز است. من و شما چه می دانیم. حالا هر وقت کم آوردی و خواستی راهی باز شود اسم حبیب خدا را بیاور، راه باز می شود، حتی اگر خیلی روسیاه باشیم.
اگر اسلام مندرس شود ذکر پیغمبر مندرس می شود
توجه کنید که اگر اسلام مندرس شود، جامعه مسلمانان مندرس شود، ذکر پیغمبر مندرس می شود. پس حالا یک بخش جزیی از کاری که امیرالمؤمنین (ع) انجام داد فهمیدی. از کاری که امام حسن و سیدالشهدا علیهما السلام انجام دادند. از کاری که بقیه ائمه کردند خیلی خون دل ها خوردند این اسم بماند، چون این اسم حائل بین ما و همه آفاتی است که ممکن است بیاید. این اسم برای خدا عزیز و محترم است و برای خدا هیچ مسأله ای نیست که دنیا را به اسم پیغمبر نگه دارد.
خب این مرابطه - مرزداری - چرا این همه مهم است؟ چون مرابطه برای حفظ جامعه مسلمان است. اصلا من و تو چرا برویم از ثغور اسلام دفاع کنیم. چرا دنبال کاسبی و مقامات و شهرت نرویم که جذاب تر است؟ چرا برویم از ثغور مسالمین دفاع کنیم؟ فرمود اگر جامعه مسلمین مُندرس شود ذکر پیغمبر مندرس می شود. اما مرزداری هم قاعده و قانون دارد. نمی شود همین طور مرزداری کرد. یاد بگیر و مرزدار باش، آن وقت مشمول دعای مرزداران امام سجاد می شوی.
علی (ع) مرز جامعه مسلمانان را حفظ کرد
اما سؤال مهم در این جا این است که: مرز جامعه اسلامی امروز با مشرکان کجاست؟ کدام جغرافیا است که این طرف مرز مشرکان باشند و آن سو مسلمین. تو اگر مرزدار این جامعه باشی آن وقت تبعیتی کردی از امام سجاد علیه السلام یک هم نوایی کردی با امیرالمؤمنین سلام الله علیه. توجه کنید که مرز جامعه مسلمانان را علی (ع) حفظ کرد و کسی از خودی و غریبه نفهمید. خار در چشم و استخوان در گلو، در آن شرایط عجیب، ذکر پیغمبر را حفظ کرد. لذا می بینید در شبانه روز چندین و چندین بار بالای مأذنه ها اسم پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم برده می شود. همه این ها محصول آن جهاد علی ابن ابی طالب (ع) است. علی! همه ما مدیون توییم، ممنون توییم. حالا که پرده ها افتاده چیزی نمی فهمیم. ولی هر وقت پرده ای کنار می رود می فهمیم چقدر از تو دوریم و تو چه کردی. نه برای من و تو مسلمان و شیعه که برای همه آدمیان. این اتمسفری که دورتادور زمین هست و جلوی نفوذ شهاب ها را می گیرد فقط برای آدم های خوب است؟ فقط برای مؤمنین است؟ یا نه! برای همه است؟ آن اتمسفر همان ذکر پیغمبر است که جهان ما را حفظ کرده است.
منبع:شبستان
