۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۲۵ : ۰۴
جایگاه علی(ع) در روایاتی از نبی اکرم(ص)
بنا به روایات رسیده از رسول اکرم (ص)، امیرالمومنین علی (ع) دارای جایگاهی والا در عالم خلقت می باشد، چنانکه این امر به تواتر در احادیث اهل تشیع و تسنن ذکر شده است.
عقیق: در این باره ابن‌مسعود نقل می‌کند که، روزی دیدم علی بن ابی‌طالب (ع) را که مشغول نماز است و در رکوع و سجودش می‌گوید: اَللهُمَ بِحَق مُحمَد صَلی اللَّه عَلیه وَ آله وَ سَلم عَبدک، اغفر لِلخاطئین من شِیعَتی؛پروردگارا، به حق بنده‌ی مقربت محمد (ص) خطاکاران از شیعیان مرا ببخش.
پس از نزد ایشان خارج شدم و به محضر رسول خدا (ص) شرفیاب شدم. ایشان را در حال نماز یافتم. دیدم که رسول خدا (ص) در نماز خود می‌گوید:
اَللهُم بِحَق عَلی(ع) عَبدک اغفر لِلخاطئین من اُمَتی؛
خداوندا، خطاکاران از امت مرا، بحق علی (ع) بنده‌ی مقربت ببخش.
از آنچه دیده بودم، در من وحشت و تردید بزرگی ایجاد شد. وقتی نماز رسول خدا به پایان رسید، خطاب به من فرمودند:
ای پسر مسعود، آیا کافر شدی بعد از آنکه ایمان آورده بودی؟
عرض کردم، ابداً چنین نیست یا رسول‌اللَّه، بلکه دیدم علی(عَلیه‌السَلام) را که خداوند را به حق شما طلب می‌کرد و شما را دیدم که خدا را به حق علی (عَلیه‌السَلام) می‌خواندید. پس تردید کردم که کدامیک از شما نزد خدای عزوجل برترید.
پس پیامبر (ص) فرمودند: ای پسر مسعود، بنشین.
پس من در مقابل، رسول خدا نشستم.
آن حضرت فرمودند: همانا خداوند من و علی را از نور عظمت و بزرگی خود خلق کرد: هزار سال قبل از آنکه سایر خلائق را بیافریند. زمانی که هیچ تسبیح و تقدیسی وجود نداشت.
پس نور مرا شکافت و از نور من آسمان ها و زمین را آفرید به خدای تبارک و تعالی قسم که من از آسمان ها و زمین برترم و چون نور علی را منتشر ساخت عرش و کرسی از نور او خلق گردید؛ به پروردگار قسم که علی از عرش و کرسی افضل است.
سپس نور حسن را باز کرد و لوح و قلم از نور حسن به وجود آمد و به خدا قسم که حسن از لوح و قلم نیز برتر است و چون هستی را از نور حسین معطر کرد، بهشت و حوریان زیباروی از نور او پدیدار گشتند؛ واللَّه حسین از حورالعین برتر است.
سپس همه‌ی هستی از شرق تا به غرب تاریک ماند. ملائکه بر پروردگار از آن همه تاریکی و ظلمت شکایت کردند و خواستند که پروردگار تاریکی را از ایشان برطرف کند. پروردگار در اجابت خواسته‌ی آنان کلمه‌ای فرمود، از آن کلمه روحی خلق گردید، سپس کلمه‌ای دیگر فرمود و از آن کلمه نوری خلق شد پس آن نور را به آن روح اضافه کرد و آن را در بلندترین مکان عرش قرار داد. همه‌ی عالم از شرق تا به غرب نورانی شد. آن روح آمیخته به نور خلق شده از لطف پروردگار کسی نیست، جز فاطمه زهرا (عَلیهاالسَلام) و به همین دلیل او را زهرا نامیدند زیرا نورش آسمان ها را روشن ساخت. در ادامه پیامبر (صَلی اللَّه عَلیه وَ آله و سَلم) فرمودند:
ای پسر مسعود، چون روز قیامت فرارسد، پروردگار به من و علی می‌فرماید: هرکس را که می‌خواهید به بهشت داخل کنید و به جهنم بفرستید هرکس را که می‌خواهید و این قول پروردگار در قرآن مجید است که: هر کافر متکبر لجوج را به جهنم افکنید پس کافر کسی است که از نبوت من سرپیچی کند و عنید کسی است که از ولایت علی بن ابی‌طالب و عترتش و محبت کردن به شیعیان و دوستانش سر باززند.
پی نوشت ها:
1-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج40: 43.
*زهره منش، ریحانه النبی: 47، 48.
منبع:قدس
211008
گزارش خطا
