بنابر آموزه های دینی معاشرت با دیگران حدود و آداب خاص خود را دارد که با رعایت آنها می توان موفقیت های بیشتری را در زندگی کسب کرد.
عقیق:معاشرت با مردم و همزیستی مسالمت آمیز با آنها از امور فطری انسان است به گونه ای که انسان با خصیصه اجتماعی بودن معرفی می شود، از این رو، در آموزه های دینی ضمن توصیه به این مطلب چارچوب و حدود و بایدها و نبایدهای این میل فطری تشریح شده است.
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «هر كس در مقام دوستى در راه خدا برآيد، حضرت حق در بهشت درجه اى برايش قرار مى دهد كه با عمل ديگرش به آن درجه نمى رسد.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «بر شما باد به نماز در مسجدها و به نيكى به همسايگان، و اداى شهادت، و حاضر شدن در تشييع جنازه ها، زيرا شما ناچاريد از زيستن با مردم، و براستى كسى نيست كه تا زنده است از مردم بى نياز باشد و ناچار مردم بايد با همديگر سازش داشته باشند.»
همان حضرت (ع) فرموده اند: «بر شما باد به پارسائى و كوشش در اطاعت، و بر سر جنازه ها حاضر شويد و بيمارها را عيادت كنيد و با مردم در مساجد حضور به هم رسانيد، و براى مردم چيزى را دوست داريد كه براى خودتان دوست داريد، آيا شرم نكند يكى از شما كه همسايه اش حق او را بشناسد ولى او حق همسايه اش را نشناسد.»
و نیز ایشان در تفسير گفتار خداى عز و جل (كه در باره آیه 36 سوره يوسف (ع) فرمايد:) «ما ترا از نيكوكاران دانيم» فرمودند: «براى واردين جا باز مي كرد، و به نيازمندان وام مي داد، و به ناتوانان كمك مي كرد.»
مردمداری و خوش رفتاری با دیگران نیز در آموزه های دینی ما مورد سفارش و توصیه است.
آنچنان که امام باقر (ع) می فرمایند: «با هر كه آميزش دارى اگر توانى دست عطايت را به سر آنها كشى و به آنها خيرى برسانى، بكن.»
ایشان همچنین فرموده اند: «ياران خود را بزرگ شماريد و آنان را احترام كنيد، به يكديگر هجوم ننماييد و به هم زيان نرسانيد و نسبت به يكديگر حسود نباشيد، از بخل بپرهيزيد، از بنده هاى شايسته خدا باشيد.»
پی نوشت ها:
اصول کافی
وسائل الشیعه
منبع:قدس
211008
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «هر كس در مقام دوستى در راه خدا برآيد، حضرت حق در بهشت درجه اى برايش قرار مى دهد كه با عمل ديگرش به آن درجه نمى رسد.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «بر شما باد به نماز در مسجدها و به نيكى به همسايگان، و اداى شهادت، و حاضر شدن در تشييع جنازه ها، زيرا شما ناچاريد از زيستن با مردم، و براستى كسى نيست كه تا زنده است از مردم بى نياز باشد و ناچار مردم بايد با همديگر سازش داشته باشند.»
همان حضرت (ع) فرموده اند: «بر شما باد به پارسائى و كوشش در اطاعت، و بر سر جنازه ها حاضر شويد و بيمارها را عيادت كنيد و با مردم در مساجد حضور به هم رسانيد، و براى مردم چيزى را دوست داريد كه براى خودتان دوست داريد، آيا شرم نكند يكى از شما كه همسايه اش حق او را بشناسد ولى او حق همسايه اش را نشناسد.»
و نیز ایشان در تفسير گفتار خداى عز و جل (كه در باره آیه 36 سوره يوسف (ع) فرمايد:) «ما ترا از نيكوكاران دانيم» فرمودند: «براى واردين جا باز مي كرد، و به نيازمندان وام مي داد، و به ناتوانان كمك مي كرد.»
مردمداری و خوش رفتاری با دیگران نیز در آموزه های دینی ما مورد سفارش و توصیه است.
آنچنان که امام باقر (ع) می فرمایند: «با هر كه آميزش دارى اگر توانى دست عطايت را به سر آنها كشى و به آنها خيرى برسانى، بكن.»
ایشان همچنین فرموده اند: «ياران خود را بزرگ شماريد و آنان را احترام كنيد، به يكديگر هجوم ننماييد و به هم زيان نرسانيد و نسبت به يكديگر حسود نباشيد، از بخل بپرهيزيد، از بنده هاى شايسته خدا باشيد.»
پی نوشت ها:
اصول کافی
وسائل الشیعه
منبع:قدس
211008
