عقیق/زهرا رضائیان:به غل و زنجیری که بر دست و پایم زده ام، نگاه می کنم ...

چه زنجیری است، این زنجیر و چه غلی است، این غل ...

چه کرده ام من با این دل عاشقم؟ ... پاسخی نمی یابم برایش ... دلی که عاشق رفتن بود و رسیدن ... شدن و ماندن ... حالا چه مانده از این دل برای من؟ ...

دلم عاشق بود ... می گفتمش در قمار عشق ای دل، کی بود پشیمانی؟ ... دلی که وصل را می طلبید با هر ذره اش ... حالا چه مانده از این دل؟ ... بشکند دستی که دستش را گرفت و سر به هوایش کرد ...

می گفتمش اگر نشدنی بود، چرا عده ای شدند؟ ... چرا من نشوم؟ ... اگر نچشیدنی بود، چرا عده ای چشیدند؟ ... چرا من نچشم؟ ... اگر ندیدنی بود، چرا عده ای دیدند؟ ... چرا من نبینم؟ ... اگر نرسیدنی بود، چرا عده ای رسیدند؟ ... چرا من نرسم؟ ...

دیده بودم آخر که شعله ای که زبانه می کشد، نوری بر می افروزد، آتشی سر می کشد، قلبی مشتعل می شود و سینه ای آن میان می سوزد ...

می خواستم شعله ای زبانه بکشد، نوری برافروزد، آتشی سر کشد، قلبم مشتعل شود تا در میانش سینه ام بسوزد ... چه مانده امروز از این خواستن ها برایم؟ ... چه کرده ام من با خودم؟ ... چقدر دور شده ام ... دور ... دور ...

وای بر من که خواندم ... وَ اَمّا مَن خَافَ مَقَامَ رَبّه و َ نَهی النَّفس عَن الهَوی(1) ... و عمل نکردم ... وای بر من که خواندم ... وَ مَا اُبّرئُ نَفسی إنَّ النّفسَ لَامَارَةَ بالسُوء إلا مَا رَحمَ رَبِّی(2) ... و گوش نکردم ...

دلم بی قرار است امروز ... احساس عطش می کند ...دلم ترک خورده است ... تشنه بارانم ... تشنه باران ...

             از همه دل بریده ام، نشسته ام به پای تو

                                             غریب این جهان بود هر که شد آشنای تو

در این گرداب پر هیاهو، در این اسارت نفس، در این تلخ کامی های زمینی ... این دست را بگیر که خالی آورده ام بر در خانه ات ... پیمانه ام را تو پر کن ... با لطف و جود و کرمت ...

              از تناقض های دل پشتم شکست

                           بر ســـرم جـــانا بـــیا میمال دسـت

                                       ســـایه خـــود از ســـر من بر مــــدار

                                                    بی قــــرارم بی قـــــرارم بی قـــرار

1. نازعات: 40.