پرسمان مهدوي؛
نا گفته پيداست که هيچ يک از امامان معصوم(ع)، بر ديگران فضيلت وبرترى معنوى ندارد، هر چند براى امير المؤمنين(ع) در برخى از روايات، نوعى برترى مشاهده مى شود.
عقیق:يكي از پرسش هايي كه ممكن است براي برخي مومنين مطرح شود اين است؛ "چرا امام زمان(عج) از نسل و ذريه سيدالشهدا(ع) است و از فرزندان كريم اهل بيت امام حسن مجتبي (ع) نيست؟"در پاسخ به اين پرسش بايد گفت:
با استفاده از روايات اسلامى، قطعى ومسلم است که امام زمان(عج) از فرزندان امام حسين(ع) است. چنانکه حذيفه، از پيغمبر اکرم(ص) روايت مى کند که فرمود: (اگر از دنيا بيش از يک روز باقى نمانده باشد، خدا آن روز را طولانى گرداند تا مردى از اولاد مرا، که همنام من است برانگيزد، سلمان عرض کرد: يا رسول الله! از کدام فرزندانت به وجود مى آيد؟ پيغمبر(ص) دست مبارکش را بر حسين زده فرمود: از اين.(1)
ونيز ابو وائل گويد: حضرت على(ع) به فرزندش حسين(ع) نگاه کرد وفرمود: اين پسرم آقا وسيد است چنانکه خدا او را آقا وسيد ناميده! واز پشت او مردى همنام پيغمبر(ص) وشبيه آن حضرت در خلقت واخلاق بيرون آيد که در وقت غفلت مردم، وضايع شدن حق وظهور ظلم وستم، خروج کند. به خدا سوگند، اگر خروج نکند (وشمشير به دست نگيرد) گردنش را مى زنند. از خروجش ساکنان آسمان خشنود شوند وزمين را از عدل وداد پر کند چنانکه از ظلم وستم پر شده باشد).(2)
روايات اندکى نيز وجود دارد که امام زمان(عج) از فرزندان امام حسن مجتبى معرفى نموده اند. مثلا در همين روايت امير المؤمنين(ع) جاى حسين، حسن آورده شده است. اما بعيد نيست که احاديث حاکى از اينکه مهدى از اولاد امام حسن(ع) است، ساختگى باشد. زيرا عوامل جعل آن به همان عوامل سياسى شباهت دارد که بنى عباس را به جعل احاديثى مبنى بر اينکه مهدى از اولاد عباس است وادار ساخته است.
يکى از عوامل اين است که فرزندان امام حسن(ع)، به منظور تشکيل حکومت به استفاده از آن متوسل شدند. واما اينکه به چه دليل حضرت مهدى (عج) از فرزندان امام حسين(ع) است نه امام حسن(ع)، واصولا چرا از فرزندان امام مجتبى (ع) کسى به امامت نرسيد؟ در روايات نکات ودلايلى به چشم مى خورد که بدان اشاره مى شود. ضمن اينکه بايد توجه داشت که اين مسئله از مصالح الهى است. چنانکه امام رضا(ع) در پاسخ به اين پرسش که: چرا امامت در فرزندان حسين قرار گرفت نه در فرزندان حسن فرمود: (زيرا خداوند خواسته است که از فرزندان حسين(ع) باشد واز فرزندان حسن (ع) نباشد وخداوند هيچ گاه از آنچه انجام مى دهد مورد سؤال قرار نمى گيرد).(3)
در روايت ديگرى امام صادق(ع) به وضع موسى وهارون عليهما السلام اشاره کرده وعلت اين مسئله را بدانها تشبيه نموده است. چنانکه هشام بن سالم از آن حضرت سؤال کرد: امام حسن(ع) افضل است، يا امام حسين(ع)؟ امام صادق(ع) فرمود: حسن، عرض کرد: پس چرا امامت بعد از حسين در فرزندان او است، نه فرزندان حسن(ع)؟ فرمود: خداوند متعال دوست داشت که سنت موسى وهارون را در رابطه با حسن وحسين(ع) نيز قرار دهد. آيا نمى بينى که موسى وهارون هر دو پيامبر بودند، همان طورى که حسنين(ع) هر دو امام هستند؟ وخداوند عز وجل، نبوت را در فرزندان هارون قرار داد نه در فرزندان موسى، اگر چه موسى از هارون برتر بود..)..(4) واين روايت نيز بر مصلحت وحکمت الهى دلالت دارد.
نا گفته پيداست که هيچ يک از امامان معصوم(ع)، بر ديگران فضيلت وبرترى معنوى ندارد، هر چند براى امير المؤمنين(ع) در برخى از روايات، نوعى برترى مشاهده مى شود؛ ولذا مراد از برترى امام حسن از امام حسين(ع)، نمى تواند برترى معنوى باشد.
وهمچنين از روايتى که پيرامون دلالت سيد الشهداء وارده شده، يک نحوه ارتباط بين شهادت امام حسين(ع) وقرار دادن امامت در فرزندان آن حضرت ديده مى شود. امام صادق(ع) مى فرمايد:
(جبرئيل بر رسول خدا(ص) نازل شده عرض کرد: اى محمد! خداوند تو را مژرده مى دهد به مولودى که از فاطمه(س) متولد شد، واو را امت بعد از تو به قتل مى رسانند، پيغمبر(ص) فرمود: اى جبرئيل سلام مرا به آفريدگارم برسان وعرض کن مرا نيازى بر چنين فرزندى نيست.
جبرئيل به آسمان عروج نموده، ديگر بار هبوط کرد وهمين را گفت، وباز همان جواب را شنيد، ديگر باره فرود آمد، عرض کرد: پروردگارت به تو سلام مى رساند وتو را مژده مى دهد که خدا در ذريه اين پسر امامت وولايت ووصايت را قرار مى دهد. پيغمبر(ص) فرمود: راضى شدم.
پس از آن نزد فاطمه(س) فرستاد، به او خبر داد که خداوند مرا مژده مى دهد به مولودى که خدا به تو عطا مى فرمايد وامت من بعد از من او را به قتل مى رسانند. فاطمه خدمت پدرش فرستاده، عرض کرد: مرا نيازى به چنين مولودى نيست که امت تو بعد از تو او را بکشند.
ديگر بار حضرت کسى را نزد فاطمه(س) فرستاد وپيام داد که خداوند در ذريه اين پسر امامت وولايت ووصايت را قرار مى دهد. آنگاه فاطمه پيام به رضايت خود داد).(5)
ونيز امام صادق(ع) فرموده است: (خداوند متعال امام حسين(ع) را به خاطر شهادتش پاداش داد به اينکه: امامت را در ذريه او قرار دهد، ودر تربتش شفا باشد، ودعا کنار قبرش اجابت گردد...).(6)
پي نوشت‌ها:
1) ذخائر العقبى، محب الدين طبرى، ص 136.
2) کتاب الغيبه، شيخ طوسى، ص 116.
3) الزام الناصب، شيخ حائرى يزدى، ج 1، ص 47.
4) کمال الدين واتمام النعمه، شيخ صدوق، ص 416.
5) الامالى، شيخ طوسى، ص 317.
6) الامالى، شيخ طوسى، ص 317.
منبع:جام
211008
