۳۰ دی ۱۴۰۳ ۲۰ رجب ۱۴۴۶ - ۲۰ : ۲۱
شعر/ لطف تو بود محضر قرآن نشسته‌ایم
عقیق: شعری از مهدی نظری در مدح حضرت رسول(ص) و امام جعفر صادق(ع) را به بهانه میلاد پیامبر رحمت(ص) و امام صادق (ع) می خوانید:
ای مفتخر خدای ز خلق جمال تو
دیده خدا کمال خودش در کمال تو
تو لایق صفات خدایی بدون شک
از این صفات هر چه که داری حلال تو
تو اشرف تمامی خلق دو عالمی
ای بهترین خلیفه حق خوش به حال تو
آن قدر شأن و مرتبه ات افضل است که
زهرا، علی، حسن وَ حسین اند آل تو
حالا که مهر و عشق تو گشته ست مال من
جان و دل و تمامی هستیم مال تو
ما بعد خانواده تو اهل دل شدیم
با "اسهد" اذان فصیح بلال تو
این سان طواف سنگ حجر می شود قبول
وقتی طواف می کند او دور خال تو
باغ جنان اگر چه چنین سبز و خرم است
شادابی و نشاط گرفت از قبال تو
من مرغ روی گنبد خضرایی توام
من بنده بزرگی و آقایی توام
از جلوه ی رخت جلوات آفریده شد
از بذل و بخشش ات برکات آفریده شد
لعل لب تو مثل شکر بود یا رسول
با خنده ی تو شاخه نبات آفریده شد
نام تو را نوشت خدا توی دفترش
نامت دلیل شد صلوات آفریده شد
وقتی دمیده شد دم تو مرده زنده شد
این گونه بود آب حیات آفریده شد
تو مقتدا شدی و پس از اقتدا به تو
ذکر و دعا و صوم و صلاة آفریده شد
دنیا اسیر ظلمت و جهل و عناد بود
تو آمدی و راه نجات آفریده شد
از خلق و خوی تو که نشان از خدای داشت
زیباترین کمال و صفات آفریده شد
ایمن شد از عذاب جهنم مرید تو
از برکت تو برگ برات آفریده شد
لطف تو بود محضر قرآن نشسته ایم
ما هم کنار بوذر و سلمان نشسته ایم
تو آفریده گشتی و انسان درست شد
حور و پری فرشته و غلمان درست شد
عرش خدا ز نور رخت خلق گشت و بعد
با قطره های اشک تو باران درست شد
یا حضرت رسول! خدا عاشق تو بود
چون که به عشق روی تو قرآن درست شد
تو از خدایی و همه ی ما ز خاک تو
چون از گِل شما گِل سلمان درست شد
با اخم تو جهنم و آتش، عذاب و قهر
با یک دم تو جنّت و رضوان درست شد
چون نور حیدر از تو و نور تو از خداست
با حب مرتضاست که ایمان درست شد
یک عده دور سفره حیدر نشسته و
این گونه شد که سفره احسان درست شد
ما عاشق توایم که مجنون حیدریم
این عشق را به جان تو مدیون مادریم
هر آن چه خلق کرده خدا نوکر تواند
نوح و خلیل و خضر گدای در تواند
خلق خدا که عبد و مسلمان تو شدند
مدیون بخشش و کرم همسر تواند
آدم به بعد هر که به پیغمبری رسید
فردای حشر پشت سر حیدر تواند
حتی شفیع ها همگی روز رستخیز
چشم انتظار آمدن دختر تواند
آن جا برای این که شفاعت شوند همه
مدیون دست ساقی آب آور تواند
صدها هزار حوری و غلمان نشسته اند
مبهوت و مات روی علی اکبر تواند
نام رقیه تو گره باز می کند
عالم همه گدای علی اصغر تواند
علامه ها مراجع تقلید از ازل
شاگردهای مدرسه جعفر تواند
شکر خدا که این دل ما حیدری شده
شکر خدا که مذهب ما جعفری شده
دیده خدا کمال خودش در کمال تو
تو لایق صفات خدایی بدون شک
از این صفات هر چه که داری حلال تو
تو اشرف تمامی خلق دو عالمی
ای بهترین خلیفه حق خوش به حال تو
آن قدر شأن و مرتبه ات افضل است که
زهرا، علی، حسن وَ حسین اند آل تو
حالا که مهر و عشق تو گشته ست مال من
جان و دل و تمامی هستیم مال تو
ما بعد خانواده تو اهل دل شدیم
با "اسهد" اذان فصیح بلال تو
این سان طواف سنگ حجر می شود قبول
وقتی طواف می کند او دور خال تو
باغ جنان اگر چه چنین سبز و خرم است
شادابی و نشاط گرفت از قبال تو
من مرغ روی گنبد خضرایی توام
من بنده بزرگی و آقایی توام
از جلوه ی رخت جلوات آفریده شد
از بذل و بخشش ات برکات آفریده شد
لعل لب تو مثل شکر بود یا رسول
با خنده ی تو شاخه نبات آفریده شد
نام تو را نوشت خدا توی دفترش
نامت دلیل شد صلوات آفریده شد
وقتی دمیده شد دم تو مرده زنده شد
این گونه بود آب حیات آفریده شد
تو مقتدا شدی و پس از اقتدا به تو
ذکر و دعا و صوم و صلاة آفریده شد
دنیا اسیر ظلمت و جهل و عناد بود
تو آمدی و راه نجات آفریده شد
از خلق و خوی تو که نشان از خدای داشت
زیباترین کمال و صفات آفریده شد
ایمن شد از عذاب جهنم مرید تو
از برکت تو برگ برات آفریده شد
لطف تو بود محضر قرآن نشسته ایم
ما هم کنار بوذر و سلمان نشسته ایم
تو آفریده گشتی و انسان درست شد
حور و پری فرشته و غلمان درست شد
عرش خدا ز نور رخت خلق گشت و بعد
با قطره های اشک تو باران درست شد
یا حضرت رسول! خدا عاشق تو بود
چون که به عشق روی تو قرآن درست شد
تو از خدایی و همه ی ما ز خاک تو
چون از گِل شما گِل سلمان درست شد
با اخم تو جهنم و آتش، عذاب و قهر
با یک دم تو جنّت و رضوان درست شد
چون نور حیدر از تو و نور تو از خداست
با حب مرتضاست که ایمان درست شد
یک عده دور سفره حیدر نشسته و
این گونه شد که سفره احسان درست شد
ما عاشق توایم که مجنون حیدریم
این عشق را به جان تو مدیون مادریم
هر آن چه خلق کرده خدا نوکر تواند
نوح و خلیل و خضر گدای در تواند
خلق خدا که عبد و مسلمان تو شدند
مدیون بخشش و کرم همسر تواند
آدم به بعد هر که به پیغمبری رسید
فردای حشر پشت سر حیدر تواند
حتی شفیع ها همگی روز رستخیز
چشم انتظار آمدن دختر تواند
آن جا برای این که شفاعت شوند همه
مدیون دست ساقی آب آور تواند
صدها هزار حوری و غلمان نشسته اند
مبهوت و مات روی علی اکبر تواند
نام رقیه تو گره باز می کند
عالم همه گدای علی اصغر تواند
علامه ها مراجع تقلید از ازل
شاگردهای مدرسه جعفر تواند
شکر خدا که این دل ما حیدری شده
شکر خدا که مذهب ما جعفری شده
منبع: مشرق
211001
211001
گزارش خطا
