^{از بام و درِ کعبه به گردون رسد آواز/کامشب درِ رحمت به سماوات شده باز}

^{بت های حرم در حرم افتاده به سجده/ارواح رسل راست هزاران پرِ پرواز}

^{کعبه زده بر عرش خدا کوس تفاخر/مکه شده زیبا و دل افروز و سرافراز}

^{جا دارد اگر در شرف و مجد و جلالت/امشب به سماوات کند خاک زمین ناز}

^{از ریگ روان گشته روان چشمة توحید/یا کوه و چمن باز چو من نغمه کند ساز}

^{دشت و دَر و بحر و بَر و جنّ و بشر و حور/همه گشتند هم آواز در مدح محمد}

^{هر ذرة کوچک شده یک مهر جهان تاب/هر قطرة ناچیز چو دریا کند اعجاز}

^{جبریل سر شاخة طوبی چو قناری/در وصف محمد لب خود باز کند باز}

^{جبریل چه آرد؟ چه بخواند؟ چه بگوید؟/جایی که خداوند به قرآن کند آغاز}

^{خوبان دو عالم همه حیران محمد/یک حرف ز مدحش شده:"ما کانَ محمد"} 

^***

^{این است که برتر بود از وهم، کمالش/جز ذات الهی همه مبهوت جلالش}

^{رضوان شده دلدادة مقداد و ابوذر/فردوس بود سائل درگاه بلالش}

^{والله قسم نیست عجب گر لب دشمن/چون دوست ز هم بشکفد از خُلق و خصالش}

^{هرگز به نمازی نخورد مهر قبولی/هرگز، صلوات ار نفرستند به آلش}

^{بی رهبریش خواهد اگر اوج بگیرد/حتی ملک العرش بسوزد پر و بالش}

^{یوسف ببرد حسن خود از یاد، گر او را/یک منظره در خاطره افتد ز خیالش}

^{این است همان مهر درخشنده که تا حشر/یک لحظه به دامن نرسد گرد زوالش}

^{گل سبز شود از جگر شعلة آتش/در وادی دوزخ فتد ار عکس جمالش}

^{چون ذات خدای ازلی لیس کمثله/باید که بخوانیم فراتر زمثالش}

^{ایجاد بود قبضه ای از خاک محمد/افلاک بود بسته به لولاک محمد} 

^*** 

^{ای جان جهان بسته به یک نیم نگاهت/دل گشته چو گل سبز به خاک سر راهت}

^{هم بام فلک پایگه قدر و جلالت/هم چشم ملک خاک قدم¬های سپاهت}

^{عیسی به شمیم نفست روح گرفته/دل بسته دو صد یوسف صدّیق به چاهت}

^{دلهای خدایی همه چون گوی به چوگان/ارواح مکرّم همه درماندة جاهت}

^{از عرش خداوند الی فرش، به هر آن/هستند همه عالم خلقت به پناهت}

^{دائم صلوات از طرف خالق و خلقت/بر روی سفید تو و بر خال سیاهت}

^{زیباتر و بالاتری از آنکه به بیتی/تشبیه به خورشید کنم یا که به ماهت}

^{سوگند به چشمت که رسولان الهی/هستند به محشر همه مشتاق نگاهت}

^{زیبد که کند ناز به گلخانة جنت/خاری که شود سبز در اطراف گیاهت}

^{این نیست مقام تو که آدم به تو نازد/والله که خلّاق دو عالم به تو نازد}

^***

^{صد شکر که عمری ز تو گفتیم و شنیدیم/هر سو نگریدیم گل روی تو دیدیم}

^{هرجا که نشستیم به خاک تو نشستیم/هر سو که پریدیم به بام تو پریدیم}

^{عطر تو پراکنده شد از هر نفس ما/هر گه به سر زلف سخن شانه کشیدیم}

^{زآن روز که گشتیم ز مادر متولد/از مأذنه ها روز و شب اسم تو شنیدیم}

^{مرگی که به پای تو بود زندگی ماست/ماییم که در موج عزا عید سعیدیم}

^{تا بودن ما نام محمد به لب ماست/روزی که نبودیم به احمد گرویدیم}

^{آب و گل ما را که سرشتند ز آغاز/آغوش گشودیم، وصالش طلبیدیم}

^{زآن باده که در سورة زیبای محمد/اوصاف ورا گفته خداوند چشیدیم}

^*** 

^{آن باده که از ساغر فیض ازلی بود/سرچشمة آن کوثر و ساقیش علی بود}

^{روزی که عدم بود و عدم بود و عدم بود/نه ارض و سما بود، نه لوح و نه قلم بود}

^{تسبیح خدا در نفس پاک محمد/لبهای علی هم سخن ذات قِدَم بود}

^{روزی که گلِ آدم خاکی بسرشتند/آدم به تولای علی صاحبِ دم بود}

^{از خاک قدم¬های علی کعبه بنا شد/او را نتوان گفت که نوزاد حرم بود}

^{روزی که کرم بود دُری در صدف غیب/والله علی قبلة ارباب کرم بود}

^{بر قلب علی علم خدا از دل احمد/چون سیل خروشنده روان در دلم بود}

^{در بین رسولان که به عالم عَلَم استند/نام نبی و نام علی هر دو عَلَم بود}

^{در جوف نبی دید نبی حمد خداوند/با نعت وی و مدح علی ذکر صنم بود}

^{بالله تجلای نبی مطلع الانوار/والله تولای علی فوق نعم بود}

^{خلقت چو خدا خالق بخشنده ندارد/خالق چو نبی و چو علی بنده ندارد}

^{منبع:جمکران313}

²¹¹⁰⁰⁵