۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۱۵ : ۲۳
پاسخ امام صادق به یک زندیق در مورد فرشتگان
وجود فرشتگان نگهبان موجب می‌شود که انسان از نافرمانى خدا، بيشتر خوددارى و اجتناب كند، بداند آنها گواهى مى‌دهند و فرشتگان بسيارى از آسيب‌ها را از بندگان دفع می‌كنند.
عقیق: امام جعفر صادق(ع) در پاسخ به زنديقى كه پرسيد: چرا خداوند كه خود داناى نهان و نهانترهاست، فرشتگان را گماشته است؟ـ فرمودند: خداوند با اين كار فرشتگان را به بندگى گرفته و آنان را گواه بر خلق خويش قرار داده است تا بندگان به خاطر همراه بودن فرشتگان با آنان نسبت به طاعت خدا مواظبت بيشترى نشان دهند و از نافرمانى او بيشتر خوددارى و اجتناب كنند.
اى بسا بنده‌اى كه قصد گناه مى‌كند، امّا به ياد آن دو فرشته موكّل بر خود مى‌افتد و از گناه خوددارى مى‌ورزد و خويشتن را نگه مى دارد و مى‌گويد : پروردگارم مرا مى‌بيند و فرشتگان مراقب من بر اين گناه من گواهى مى‌دهند.
و خداوند نيز از سر لطف و رأفت خود فرشتگان را بر بندگانش گماشته است تا شيطان‌هاى سركش و حشرات موذىِ زمين و بسيارى از آسيب‌هاى ديگر را به اذن خدا، به طورى كه خودشان هم متوجّه نشوند، از ايشان دفع كنند، تا آن گاه كه فرمان خداوند عزّ و جلّ در رسد.
متن حدیث:
الإمامُ الصّادقُ عليه‌السلام ـ لمّا سألهُ زِنديقٌ عن علّةِ الملائكةِ المُوَكَّلينَ و اللّه ُ عالِمُ السِّرِّ و ما هو أخفى! ـ : استَعبَدَهُم بذلكَ و جَعلَهُم شُهودا على خَلقِهِ، ليكونَ العِبادُ لمُلازَمتِهِم إيّاهُم أشَدَّ على طاعَةِ اللّه ِمُواظَبَةً، و عن مَعصيَتِهِ أشَدَّ انقِباضا، و كَم مِن عَبدٍ يَهُمُّ بمَعصيَةٍ فذَكَرَ مَكانَهُما فارعَوى و كَفَّ، فيقولُ: ربِّي يَراني و حَفَظَتي علَيَّ بذلكَ تَشهَدُ. و إنّ اللّه َ بِرأفَتِهِ و لُطفِهِ أيضا وَكَّلَهُم بعِبادِهِ يَذُبّونَ عنهُم مَرَدَةَ الشَّيطانِ و هَوامَّ الأرضِ و آفاتٍ كثيرَةً مِن حيثُ لا يَرَونَ بإذنِ اللّه، إلى أن يَجيءَ أمرُ اللّه عَزَّوجلَّ.
پی نوشت:
«احتجاج، جلد 2، صفحه 223»
منبع:مشرق
211008
اى بسا بنده‌اى كه قصد گناه مى‌كند، امّا به ياد آن دو فرشته موكّل بر خود مى‌افتد و از گناه خوددارى مى‌ورزد و خويشتن را نگه مى دارد و مى‌گويد : پروردگارم مرا مى‌بيند و فرشتگان مراقب من بر اين گناه من گواهى مى‌دهند.
و خداوند نيز از سر لطف و رأفت خود فرشتگان را بر بندگانش گماشته است تا شيطان‌هاى سركش و حشرات موذىِ زمين و بسيارى از آسيب‌هاى ديگر را به اذن خدا، به طورى كه خودشان هم متوجّه نشوند، از ايشان دفع كنند، تا آن گاه كه فرمان خداوند عزّ و جلّ در رسد.
متن حدیث:
الإمامُ الصّادقُ عليه‌السلام ـ لمّا سألهُ زِنديقٌ عن علّةِ الملائكةِ المُوَكَّلينَ و اللّه ُ عالِمُ السِّرِّ و ما هو أخفى! ـ : استَعبَدَهُم بذلكَ و جَعلَهُم شُهودا على خَلقِهِ، ليكونَ العِبادُ لمُلازَمتِهِم إيّاهُم أشَدَّ على طاعَةِ اللّه ِمُواظَبَةً، و عن مَعصيَتِهِ أشَدَّ انقِباضا، و كَم مِن عَبدٍ يَهُمُّ بمَعصيَةٍ فذَكَرَ مَكانَهُما فارعَوى و كَفَّ، فيقولُ: ربِّي يَراني و حَفَظَتي علَيَّ بذلكَ تَشهَدُ. و إنّ اللّه َ بِرأفَتِهِ و لُطفِهِ أيضا وَكَّلَهُم بعِبادِهِ يَذُبّونَ عنهُم مَرَدَةَ الشَّيطانِ و هَوامَّ الأرضِ و آفاتٍ كثيرَةً مِن حيثُ لا يَرَونَ بإذنِ اللّه، إلى أن يَجيءَ أمرُ اللّه عَزَّوجلَّ.
پی نوشت:
«احتجاج، جلد 2، صفحه 223»
منبع:مشرق
211008
گزارش خطا
