راه های انفاق بسیار است اما گاه می توان با سهل ترین و کم هزینه ترین راه ها، بهترین انفاق ها را نزد خداوند رقم زد.
عقیق:سخن گفتن به عنوان یکی از تفاوت های انسان با دیگر مخلوقات الهی دارای قواعد و آدابی است که آموزه های دینی ما آنها را تصریح کرده اند تا با بکارگیری مناسب این ابزار باب خیرات و برکات بر آدمی گشوده شود.امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «سخن چون داروست، اندكش سود مى بخشد و بسيارش كشنده است.»
همان حضرت (ع) فرموده اند: «سخن، ميان دو خصلت زشت قرار گرفته است: پرگويى و كم گويى؛ زيرا پرگويى به ياوه گويى مى انجامد و كم گويى، نشانگر درماندگى و عجز در سخن گفتن است.»
و ایشان همچنین در نکوهش پرگویی می فرمایند: «خاموشى اى كه جامه كرامت بر تو پوشاند، بهتر از سخنى است كه برايت ندامت آورد.»
و نیز می فرمایند: « بهترين سخن، آن است كه گوش ها از شنيدن آن رنجه و بيزار نشود و فهميدن آن، انديشه ها را به رنج نيندازد.»
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: « پيامبر خدا (ص) فرمودند: در بهشت اتاق هايى است كه بيرون آنها از درونشان ديده مى شود و درونشان از بيرونشان. در اين اتاق ها كسانى از امت من ساكن مى شوند كه خوش سخن بگويند، اطعام كنند، سلام را رواج دهند، روز، روزه دارى كنند و شب هنگام كه مردم خفته اند، نماز بگزارند.»
و نیز فرموده اند: «سوگند به آن كه جانم در دست اوست، مردم هيچ انفاقى نكردند كه دوست داشتنى تر از گفتار نيك باشد.»
امام سجاد (ع) نیز درباره آثار نیک سخن گفتن می فرمایند: «گفتار نيك، دارايى را زياد مى كند و روزى را افزايش مى دهد و اجل را به تأخير مى اندازد و انسان را نزد خانواده محبوب مى گرداند و [شخص را] به بهشت مى برد.»
منبع:قدس
211008
