اين طبقه در هنگام آسايش بار سنگين‌ترى بر دوش حكمران هستند و در گرفتارىها و مشكلات كمتر به او كمك مى‌كنند، دادگرى را ناخوش مىدارند، خواسته ها و توقّعات بيشترى دارند.
عقیق: امیرالمومنین امام على(ع)- در بخشی از فـرمان خویش به مالک اشتر - : بـايـد ميانه روى در حقّ و گستراندن عدالت و عمل به آنچه كه بيش از هر چيز رضايت مردم را فراهم مى‌آورد، محبوبترين كارها در نزد تو باشد.
زيرا نارضايى عموم مردم رضايت خواصّ را بىاثر مىسازد و نارضايتى خواص، با رضايت عموم مردم، بخشوده مىشود.
و هيچ يك از افراد ملّت همچون طبقه خواصّ نيست؛ زيرا اين طبقه در هنگام آسايش بار سنگين ترى بر دوش حكمران هستند و در گرفتارىها و مشكلات كمتر به او كمك مى‌كنند، دادگرى را ناخوش مىدارند، خواسته ها و توقّعات بيشترى دارند.
اگر به آنها چيزى داده شود، كمتر قدردانى مى‌كنند و اگر دريغ شود ديرتر عذر مىپذيرند و در پيشامدهاى ناگوار روزگار ناشكيباترند.
ستون دين و جامعه مسلمانان و نيروى هميشه آماده در برابر دشمنان، در حقيقت همان عموم مردم است. پس بايد گرايش تو به آنان باشد.
متن حدیث:
مِن كِتابهِ للأشتَرِ لَمّا وَلاّهُ مِصرَ: ولْيَكُن أحَبَّ الاُمورِ إلَيكَ أوسَطُها في الحَقِّ، وأعَمُّها في العَدِل، وأجمَعُها لرِضا الرَّعِيَّةِ؛فإنَّ سُخطَ العامَّةِ يُجحِفُ برِضا الخاصَّةِ، وإنَّ سُخطَ الخاصَّةِ يُغتَفَرُ مَع رِضا العامَّةَ. ولَيسَ أحَدٌ مِن الرَّعِيَّةِ أثقَلَ علَى الوالِي مَؤونَةً في الرَّخاء، وأقَلَّ مَعونَةً لَهُ في البَلاءِ، وأكرَهَ للإنصافِ، وأسألَ بالإلحافِ، وأقَلَّ شُكرا عِندَ الإعطاءِ، وأبَطأ عُذرا عِندَ المَنعِ، وأضعَفَ صَبرا عِندَ مُلِمّاتِ الدَّهرِ، مِن أهلِ الخاصَّةِ. وإنّما عِمادُ الدِّينِ وجِماعُ المُسلمينَ والعُدَّةُ للأعداءِ: العامَّةُ مِن الاُمَّةِ، فلْيَكُنْ صِغوُكَ لَهُم، ومَيلُكَ مَعهم.
پی نوشت:
«نهج‌البلاغه، نامه 53»
منبع:مشرق
211008
زيرا نارضايى عموم مردم رضايت خواصّ را بىاثر مىسازد و نارضايتى خواص، با رضايت عموم مردم، بخشوده مىشود.
و هيچ يك از افراد ملّت همچون طبقه خواصّ نيست؛ زيرا اين طبقه در هنگام آسايش بار سنگين ترى بر دوش حكمران هستند و در گرفتارىها و مشكلات كمتر به او كمك مى‌كنند، دادگرى را ناخوش مىدارند، خواسته ها و توقّعات بيشترى دارند.
اگر به آنها چيزى داده شود، كمتر قدردانى مى‌كنند و اگر دريغ شود ديرتر عذر مىپذيرند و در پيشامدهاى ناگوار روزگار ناشكيباترند.
ستون دين و جامعه مسلمانان و نيروى هميشه آماده در برابر دشمنان، در حقيقت همان عموم مردم است. پس بايد گرايش تو به آنان باشد.
متن حدیث:
مِن كِتابهِ للأشتَرِ لَمّا وَلاّهُ مِصرَ: ولْيَكُن أحَبَّ الاُمورِ إلَيكَ أوسَطُها في الحَقِّ، وأعَمُّها في العَدِل، وأجمَعُها لرِضا الرَّعِيَّةِ؛فإنَّ سُخطَ العامَّةِ يُجحِفُ برِضا الخاصَّةِ، وإنَّ سُخطَ الخاصَّةِ يُغتَفَرُ مَع رِضا العامَّةَ. ولَيسَ أحَدٌ مِن الرَّعِيَّةِ أثقَلَ علَى الوالِي مَؤونَةً في الرَّخاء، وأقَلَّ مَعونَةً لَهُ في البَلاءِ، وأكرَهَ للإنصافِ، وأسألَ بالإلحافِ، وأقَلَّ شُكرا عِندَ الإعطاءِ، وأبَطأ عُذرا عِندَ المَنعِ، وأضعَفَ صَبرا عِندَ مُلِمّاتِ الدَّهرِ، مِن أهلِ الخاصَّةِ. وإنّما عِمادُ الدِّينِ وجِماعُ المُسلمينَ والعُدَّةُ للأعداءِ: العامَّةُ مِن الاُمَّةِ، فلْيَكُنْ صِغوُكَ لَهُم، ومَيلُكَ مَعهم.
پی نوشت:
«نهج‌البلاغه، نامه 53»
منبع:مشرق
211008
