«غار ثور» كوهي مشهور و بزرگ‌تر از «غار حراء» در جنوب شرقي «مسجدالحرام» در راه طائف و در فاصله دورتر نسبت به شهر مكه واقع شده است.
عقیق:«غار ثور» بر بالاي كوه ثور در سمت جنوب شرقي مسجدالحرام واقع شده است و محل مخفي شدن پيامبر (ص) در هنگام هجرت به مدينه بوده است.
غار ثور از سه كوه متصل به هم، شكل يافته است كه در سومين آنها غار ثور واقع شده است و در منابع آمده است كه نام اين كوه «اطحل» بوده است. آورده اند كه «ثور بن عبدالمناه» از اشراف قريش در آنجا زاده شده است[و به خاطر همين عده اي نام اين كوه را برگرفته از نام «ثور بن عبدالمناه» مي‌دانند.
در جايي ديگر آمده است كه بلندي اين كوه مانند شاخ‌هاي گاو است به اين علت كوه را «ثور» يعني «گاو» مي‌خوانند.
شهرت اين كوه به سبب غاري است كه پيامبر (ص) در آغاز هجرتش از مكه به مدينه در «ليلةالمبيت» براي رهايي از دست مشركان به آن پناه برد و سه شبانه روز در غار ثور، معجزه آسا اقامت گزيد.
ماجرا از اين قرار بود كه پس از خروج پيامبر به سمت مدينه مشركين كه بار ديگر خود را شكست خورده و نقشه شان را نقش برآب مي‌ديدند با سرعت به اين طرف و آن طرف رفته و در كوهها و دره‌ها به جستجوي پيامبر (ص) پرداختند.
در پاره اي از روايات آمده است: در ميان قريش مردي بود به نام «ابوكرز» در برخي روايات سراقه گفته شده او از قبيله خزاعه بوده و در شناختن رد پاي افراد مهارتي بسزا داشت، به همين جهت چند نفر از مشركين سراغ او رفتند و از وي خواستند تا رد پاي رسول الله (ص) را بيابد ابوكرز اثر قدم‌هاي رسول الله (ص) را از در خانه آن حضرت نشان داد و به دنبال آن همچنان پيش رفت تا جائي كه ابوبكر به آن حضرت ملحق شده بود. در اين هنگام گفت: «در اينجا ابي قحافه (پدر ابوبكر) يا پسرش نيز به او ملحق شده! »
آنها به دنبال رد پاها همچنان تا در غار پيش آمدند، پيامبر و ابوبكر در غار ثور بودند و از شكافي كه از آن وارد شده بودند بيابان و صحرا را مي‌نگريستند، به فرمان خداوند متعال عنكبوتي بر در غار منزل كرده و تار تنيده بود و كبكهائي در آنجا تخم گذاشته بودند بترتيبي كه هر كس اين صحنه را مي‌ديد يقين مي‌كرد سالها كسي از اين شكاف عبور نكرده و داخل غار از وجود هر جنبنده اي خالي است.
ابوكرز كه تا كنار شكاف غار رد پاها را دنبال كرده بود همانجا ايستاده و گفت: «محمد و رفيقش از اينجا نگذشته اند و داخل اين غار هم نشده اند زيرا اگر درون آن رفته بودند اين تارها پاره مي‌شد و اين تخم‌ها مي‌شكست، ديگر نمي‌دانم؛ يا در اينجا به زمين فرورفته اند و يا به آسمان صعود كرده اند!» اين شد كه عده اي از مشركين از مقابل غار بازگشته دوباره در بيابان در جستجوي رسول الله (ص) پراكنده شدند و عده اي ديگر در اطراف غار به جستجو پرداختند. در اين هنگام ابوبكر ترسيد و مضطرب شد و چنانچه خداوند متعال در سورهٔ توبه آيه ۳۹ فرموده است؛ رسول الله (ص) براي اطمينان خاطرش به او گفت: «لا تحزن ان الله معنا» يعني: «محزون مباش بدرستيكه خداوند با ما و به همراه ما ست». (توبه/ ۳۹)
رسول خدا (ص) سه روز در غار ثور بود و در اين مدت عدهٔ كمي از محل اختفاي ايشان خبر داشتند و همان عده براي ايشان و ابوبكر غذا آورده و اخبار مكه را به اطلاع آن جناب مي‌رساندند. يكي از ايشان حضرت علي (ع) بود. او هر روز به غار آمده و شتر و راهنماي راه به منظور هجرت به مدينه را نيز او تهيه فرمود.
/a/IMG_59610%20(1).jpg)
/a/IMG_59610%20(2).jpg)
/a/IMG_59610%20(3).jpg)
/a/IMG_59610%20(5).jpg)
/a/IMG_59610%20(7).jpg)
211008
غار ثور از سه كوه متصل به هم، شكل يافته است كه در سومين آنها غار ثور واقع شده است و در منابع آمده است كه نام اين كوه «اطحل» بوده است. آورده اند كه «ثور بن عبدالمناه» از اشراف قريش در آنجا زاده شده است[و به خاطر همين عده اي نام اين كوه را برگرفته از نام «ثور بن عبدالمناه» مي‌دانند.
در جايي ديگر آمده است كه بلندي اين كوه مانند شاخ‌هاي گاو است به اين علت كوه را «ثور» يعني «گاو» مي‌خوانند.
شهرت اين كوه به سبب غاري است كه پيامبر (ص) در آغاز هجرتش از مكه به مدينه در «ليلةالمبيت» براي رهايي از دست مشركان به آن پناه برد و سه شبانه روز در غار ثور، معجزه آسا اقامت گزيد.
ماجرا از اين قرار بود كه پس از خروج پيامبر به سمت مدينه مشركين كه بار ديگر خود را شكست خورده و نقشه شان را نقش برآب مي‌ديدند با سرعت به اين طرف و آن طرف رفته و در كوهها و دره‌ها به جستجوي پيامبر (ص) پرداختند.
در پاره اي از روايات آمده است: در ميان قريش مردي بود به نام «ابوكرز» در برخي روايات سراقه گفته شده او از قبيله خزاعه بوده و در شناختن رد پاي افراد مهارتي بسزا داشت، به همين جهت چند نفر از مشركين سراغ او رفتند و از وي خواستند تا رد پاي رسول الله (ص) را بيابد ابوكرز اثر قدم‌هاي رسول الله (ص) را از در خانه آن حضرت نشان داد و به دنبال آن همچنان پيش رفت تا جائي كه ابوبكر به آن حضرت ملحق شده بود. در اين هنگام گفت: «در اينجا ابي قحافه (پدر ابوبكر) يا پسرش نيز به او ملحق شده! »
آنها به دنبال رد پاها همچنان تا در غار پيش آمدند، پيامبر و ابوبكر در غار ثور بودند و از شكافي كه از آن وارد شده بودند بيابان و صحرا را مي‌نگريستند، به فرمان خداوند متعال عنكبوتي بر در غار منزل كرده و تار تنيده بود و كبكهائي در آنجا تخم گذاشته بودند بترتيبي كه هر كس اين صحنه را مي‌ديد يقين مي‌كرد سالها كسي از اين شكاف عبور نكرده و داخل غار از وجود هر جنبنده اي خالي است.
ابوكرز كه تا كنار شكاف غار رد پاها را دنبال كرده بود همانجا ايستاده و گفت: «محمد و رفيقش از اينجا نگذشته اند و داخل اين غار هم نشده اند زيرا اگر درون آن رفته بودند اين تارها پاره مي‌شد و اين تخم‌ها مي‌شكست، ديگر نمي‌دانم؛ يا در اينجا به زمين فرورفته اند و يا به آسمان صعود كرده اند!» اين شد كه عده اي از مشركين از مقابل غار بازگشته دوباره در بيابان در جستجوي رسول الله (ص) پراكنده شدند و عده اي ديگر در اطراف غار به جستجو پرداختند. در اين هنگام ابوبكر ترسيد و مضطرب شد و چنانچه خداوند متعال در سورهٔ توبه آيه ۳۹ فرموده است؛ رسول الله (ص) براي اطمينان خاطرش به او گفت: «لا تحزن ان الله معنا» يعني: «محزون مباش بدرستيكه خداوند با ما و به همراه ما ست». (توبه/ ۳۹)
رسول خدا (ص) سه روز در غار ثور بود و در اين مدت عدهٔ كمي از محل اختفاي ايشان خبر داشتند و همان عده براي ايشان و ابوبكر غذا آورده و اخبار مكه را به اطلاع آن جناب مي‌رساندند. يكي از ايشان حضرت علي (ع) بود. او هر روز به غار آمده و شتر و راهنماي راه به منظور هجرت به مدينه را نيز او تهيه فرمود.
211008
